CHAPTER 4
1025 Words
Arabelle's POV
"Ate Ara naman! Nahihibang ka na ba?! Kaibigan ko si Judy! Hindi ko kayang magsinungaling sa kanya. Ang bait nyang kaibigan sakin!" Galit na sigaw sakin ni Eya.
"Just fricking do it Eya! Madali lang naman yung sinasabi ko." Sigaw ko din sa kanya.
"Do it? Na magsinungaling ako at sa kaibigan ko pa? Ate naman, alam kong may atraso ako sayo pero huwag mo namang gawin ito para sa sarili mong kaligayahan! I know my friends won't like you to be close to Judy because we know you. But do the proper way! Hindi yung papaikutin ko pa yung sarili kong kaibigan dahil lang sa kagustuhan mo!" Sigaw ulit nya sakin na ikinatahimik ko. "Please naman ate. Wag mo namang gawin sakin yung ayaw ko. Pagod na kong mag manipulate ng tao para lang sayo. Mabait si Judy and I don't want to manipulate her because of you." Naiiyak nyang ani. Tumingin sya sakin at kita kong pagod na sya. "Ate please naman. Maging totoo ka naman kahit kay Judy lang kung gusto mong mapalapit sya sayo. I know Judy would like to see the real you and not copying me nor manipulating someone."
Umalis si Eya sa kwarto ko dahilan para maiwan akong tulala habang iniisip ang mga nangyari. This is the first time she refused to do what I said to her...... Ganito ba talaga ang nagagawa ni Judy sa kambal ko at ng mga kaibigan nya?
Be the real me....
Napatigil ako sa pag iisip ng tumunog ang phone ko. Kinuha ko ito sa gilid ng kama ko at tinignan kung sino ito. Napairap nalang ako ng makitang si Adia iyon.
Sinagot ko iyon at ako na ang nagsimulang magsalita. "Stop borthering me because of what happened in the library Adia." Pagsisimula ko. "And if someone knows this, let them be. Hindi ko yon kawalan. At babalaan na kita Adia. If you and your f*****g crew stopped me by being close to that girl. I will bring you and your crew down, especially in the business world."
"Chill, honey. Your girl is yours, wala akong pake sa mahirap na yon. I know you and your twin love that trashy girl. Gusto ko lang kuhanin ang dapat na para sakin..... at alam mo na kung sino yon." Aniya.
"Who cares about Marion? Go! Kuhanin mo. Ikaw lang naman baliw na baliw sa lalaking yon at hindi ako." Sagot ko at agad na pinatay ang tawag. That b***h. Edi landiin nya si Marion para matapos na ang paghihirap ko sa lalaking yon! What I want is her cousin! And hindi yung pesteng lalaking yon!
Inis na inihagis ko sa kama ang phone ko at pabagsak naman akong humiga sa kama saka pumikit.
"Sorry talaga Eya. Hindi ko sinasadya. Sorry talaga." Maiyak iyak nyang sabi. s**t! Huwag kang umiyak!
"O-okay lang ako." Sabi ko at pilit kong inilalayo ang aking kamay sa kanya pero hindi ito binitawan dahilan para maramdaman ko na naman ang sakit ng kamay ko. Nang makita nya akong nasasaktan na ay tuluyan na itong umiyak.
"Aishhh! Okay nga lang ako sabi!" Mahinang sigaw ko at tumingin sa kanya. "Nasaktan ka ba?" Pag iiba ko ng tanong para hindi ito umiyak pang lalo.
"Bat naman ako nasasaktan? Ikaw nga dapat tinatanong ko nyan eh! Tsaka bakit hindi mo sinabing susundan mo ko dito Eya? Alam kong matangkad ka pero wag mo naman akong gulatin ng ganon." Naiiyak parin na sabi nya.
Hindi ko alam pero may tumusok sa puso ko Eya ang tawag nya sakin at hindi Ara. Pero si Eya naman talaga ang una nyang nakilala at ako ay hindi pa.
"Takte, ako na nga nagmalasakit, ako pa sinisi." Mahinang sabi ko.
Nang hindi parin sya tumatahan ay hinitak ko sya papalapit sakin at niyakap ito. "Ssshhhh. Andito lang ako. Tahan na." Mahinang sabi ko sa kanya at hinagod ang likod nya para patahanin ito at gumana naman.
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko para magpakita sa kanya. I mean sinusundan ko na sya, ilang linggo na. Sure, creepy stalker na kung ganon but fudge! My freaking brain isn't working well! At ngayon ay katabi ko na sya at nakayakap pa! What am I doing to my life!
Ilang minuto kaming nasa ganuong posisyon bago sya humiwalay sakin at tumingin sakin ng matagal at parang minememorize nya ang mukha ko. Dapat ay tumalikod na ako pero hindi. Hinayaan ko lang syang tignan ako habang tinitignan ko din sya.
"Alam mo Eya. Hindi ko alam kung anong nangyayari sayo pero ang ganda mo ngayon. Ang ganda mong bampira." Nakangiting ani nito na ikinairap ko.
If you know that's my real eyes..... and no baby, I'm not a vampire that will suck your blood. I'm still a human but I can be a vampire if you want.
"Thanks for the 'complement'" Hindi ko namalayang sabi ko.
Nakita ko naman na sumimangot sya na ikinapigil ng kamay kong pisilin ito.
"Wag ka ngang maging sarskamo. Hindi naman ako nagbibiro eh, para ka talagang bampira." Nakasimangot nyang sabi.
Natawa naman ako sa pagsimangot nya dahilan para hindi ko na mapigilang panggigilan ang pisngi nya.
"Hop na Eya, nasakit na pisngi ko." Nakasimangot parin nyang sabi. Natatawang tumayo ako para ayusin ang mga nahulog na libro. Tumayo na din si Judy at tumulong sa pag aayos. Gusto ko sana syang pigilan at ako nalang pero alam kong magiging makulit parin itong si Judy at hindi ako susundin.
Nang matapos ang mga nangyari kanina sa isip ko ay hindi ko alam na nakangiti na pala ako. Ano bang meron ka Judy para magkaganito ako sayo?
Napailing nalang ako at bumangon sa pagkahiga para kuhanin ang phone ko. Buti nalang at hindi ito malayo kaya nakuha ko ito. Nang buksan ko ito ay bumungad agad sakin ang mga messages at calls nila. Lalo na yung kay Marion. Sinong gago ang nagbigay ng number ko sa gagong yon?
Hindi ko nalang ito pinansin at pumunta sa gallery para nakita ang litrato ni Judy. If nagpakatotoo ba ako, magugustuhan mo din kaya ako? Tanong ko.
Maybe not..... but I guess I need to try?
- Writer
