Sold To A Vampire

Chapter 8

Sa paglipas ng araw na iyon ay Hindi ko magawang Alisin ang isip ko sa mangyayari kong sakaling mawawala kami ni Khanate

Ang hirap

Simula ng imulat ko ang aking mata sa mundong ito Hindi ko akalaing makikita ko sila na naghintay saakin ng mahigit isang daang taon

Ang makasama sila sa saglit na Oras at panahon ay siyang pinaka magandang nangyari sa aking buhay ang makilala ang kagaya ni Khanate na handang mamatay makasama lang Ako at si Foureid na handang maging magisa wag lang niyang Makita ang paglabas ng luha sa mata ng ama at lungkot na naka plastar sa mukha ng ama niya

Kaya ngayon ay kinukwestiyon ko ang aking sarili karapat dapat ba ako sa pagkamatay ni Khanate at pagpaparaya ni Foureid ???

Hindi ako ganun ka espesyal pero paano nilang nagagawa ang isang bagay na Hindi karapat dapat para sa kagaya ko

Oo asawa ko siya pero sapat naba na dahilan iyon upang mamatay siya kasama ako? Kung sakaling patunay lang iyon ng kanyang pagmamahal Hindi pa ba sapat na naghintay siya ng mahigit isang daang taon para sa pagbalik ko?

Oo anak ko siya , namin pero dapat bang siya Ang humawak sa lahat ng sakit na dapat ay Hindi niya nadarama ...At mas lalong ayokong maramdaman niya

Ang pag luha ng tahimik ay siyang aking patuloy na ginagawa sa lumipas na ilang araw at hanggang sa makauwi sa aming tahanan sa lungsod ng maynila

Ang pangitain na aking nakita ay siyang napaka hirap Alisin sa aking isipan

"Tutulungan daw sila Lance at ang asawa niya ganun rin si Aris at Marixel"

Iyon ang Tanong na kumuha ng aking atensiyon

At Ang kaba sa aking dibdib ay muling naulit ng Makita ko ang Oras mula sa pambisig kong Relo ng akoy yumuko sa aking mga palad ang paghinto niyon ang siyang nagsasabing may mamamatay

Unti unting lumapit ang aking atensiyon sa loob ng Relo at ang relong pabilog ay umikot sa aking paningin

"You b***h!!!" Nakita ko ang isang lalaki na naka hood mula sa malayo hawak Niya sa dalawang kamay ang ulo ng aking kaibigan

Marixel !!!?Roxane !!???

Ni Hindi ko muling maigalaw ang aking paa ni Hindi ko sila kayang iligtas ngunit na tutop ko nalang Ang aking kamay sa bibig ko

Ng Makita ang nasusunog na katawan ni Lance at Aris

At si Foureid na mula sa malayo ay naka masid ang matay naka tingin sa kong saan Ang luha Niyay patuloy na bumabagsak sa kanyang mata

"Amor ?!" Nahigit ko ang aking hininga matapos bumalik sa kasalukuyan

Napatingin ako sa apat na taong nasa likod ni Khanate ang mag asawang Lance at Roxane pati narin si Marixel at Aris

"What did you see this time " sambit ni Lance na nakatutok ang tingin sa akin

Mabilis kong nahawakan ng mahigpit Ang palad ni Khanate ni Hindi ko magawang sabihin

Ang kong Anong nakita ko pero kailangan para Hindi sila mangialam ayokong masali sila sa bagay na una palang ay Hindi naman talaga sila kasama

Dapat akong mamatay dahil iyon ang nasa libro isang beses lang dapat mabuhay ang bampira

Kong sakaling namatay na noon at nabuhay muli kailangan ma wala

Ngayon pa na kasal na kami ni Khanate siguradong makakarating na ang balitang iyon sa pinuno ng mga north vampire

"Sabihin Mo Anong nakita Mo " mula sa aking malalim na tala isipan ay nagising Ako sa boses ni Roxane

"Mamamatay rin kayo kong mangingi-alam kayo ...kaya pakiusap wag--"

"No!!!" Iyon ang sigaw ni Marixel na nagpagulat sa akin ng husto

Ang determinidad sa kanyang boses ay mababakas

Na kahit na sino ay Hindi na gugustuhing suwayin

"We're family if you two died then were going to die too"

Si Marixel lang Ang nagsabi noon kaya naman laking gulat ko ng hindi iyon tutulan ng asawa niya at nila Roxane

Handa silang mamatay para Sakin ??!!!

Karapat dapat ba ??!!!

"We're leaving nagkakainitan na tayo Dito " sambit ni Aris at mabilis na silang umalis

"I'm going to my room " sambit ni Foureid na nasa hagdan na

Ngumiti pa siya sa akin Bago tuluyang umalis sa kinatatayuan niyang baitang

"Tara , mamasyal tayo , let's enjoy our life ..habang Buhay pa tayo "

Pagkatapos noon ay hinawakan niya Ang aking kamay at hinila palabas muli ng bahay

Kong saan man kami pupunta ay wala akong idea pero hindi ako magdadalawang isip na sumama saknya

Sapagkat alam ....Alam ko sa sarili ko na kong sakaling may isang taong nagpadama saakin ng kaligtasan ay si Khanate iyon at hindi ako magsasawang mabuhay at mamatay ulit makasama ko lang siya ng matagal o kahit sandali lang

Ang isip Niyay Hindi ko mawari kong Anong nilalakbay ngunit ang puso Niyay alam kong sa akin lang patunga at hindi maliligaw ganun rin naman ako patungo lang saknya kahit ilang beses pang maligaw sa gitna ng kawalan

Ang pag andar ng sasakyan ay siyang pag iisip ko ng isang bagay ...

Kong sakaling Hindi ko siya nakilala noon ano kayang kahahantungan ko ?

Kong sakaling nabasa niya Ang isipan ko nanaisin niya bang makipaglapit saakin ?

O kong sakaling wala kami sa parehong lugar panahon at Oras M magkikita nga ba kami kahit sa huli lang ?

Pero ngayon ko muli itong sasabihin ....

Oo bampira tayo ..kaya nating mabuhay ng matagal kaysa sa Mundo pero kaya ko nga bang mabuhay kong sakaling Hindi tayo nagkita at nagtagpo ?

Sa pag sikat ng araw ay siyang pagkasunog ng ating balat , ngunit ang siyang paglubong noon ay siyang bagong Gabi para sa ating hinaharap

"Could you be my moon in the darkest night ?,amor ,?"

Itanong ko na saknya yun noon pero hindi ko Alam kong yun parin Ang sagot niya kong parehas parin kagaya ng sagot niya noon

Dahil ang sagot nayon ay siyang patunay para sa akin na siyay akin

"Let me ask you a different question "

Naiinis man sa hindi niya pag sagot sa aking Tanong ay nagawa ko paring maibaling ang interes sa bagay na gusto niya itanong

"Ano " naiinis kunwari kong sagot

"Could you be my land ?"

Hindi ko magawang ikilos ang kahit na anong parte ng katawan ko sapagkat alam ko ang Tanong na iyon itinanong iyon ng ama ko sa aking Ina

"Bakit ?" Tumingin siya saglit saakin

At Ang asul niyang mga mata ang siyang aking nakita habang dahan dahan niya pinauusad ang sasakyan

Ang asul na matang iyon ay Hindi ako magsasawang Makita kahit na kailan

Naalala ko pa noon iginuhit ko ang mata Niya at iniregalo sa mismong araw ng kanyang kapanganakan

"Couse every time I fall , you will be the one who's gonna have a right to catch me and if I die I'll be on your ground "

Mabilis na t***k ng puso ko ay Hindi ko mawari kong bakit

Napakaliit na salita ngunit ang dating ay napakalalim

"So why do you want me to be your moon amor ?"

Doon ay bumalik ang aking diwa na nawala dahil sa banat niya Hindi niya ba alam na finefeel ko pa kong line niya Hindi ba pwedeng may music effect muna

Change topic agad ganun ...kainis !!

Pero muli kong tinanong ang aking sarili bakit nga ba gusto ko siyang maging buwan ko ?

"Kasi ...."

Patay na nakalimutan Kona dahil sa pinagsasabi niya hayof talaga siya pakilig kilig pa kasing nalalaman

"Pass muna ako " narinig ko ang mahina niya pagtawa ni Hindi ko magawang tignan niya sigurado ay alam na niyang nakalimutan ko dahil sa kilig lines niya

Duh millennial generation na kaya kapag kinilig ka makakalimutan muna pati pangalan Mo ...syempre Hindi Yong Mundo siya Mundo ko eh

"Ano !?..sabihin mo na "

Pangungulit niya pa saakin aba ang kapal talaga ng mukha Niya nakakainis siya

Inabala ko nalang Ang sarili ko sa pagtingin sa dinadaanan namin para kong sakaling balak ko siyang iwan kong saan niya ko dadalhin alam ko pauwi

"Oky fine ayaw mo na akong kausap eh "

-----------------------

Mabilis kong inalis ang seatbelt ko at lumabas sa kotse niya ayaw ko siyang kasabay kahit gwapo pa siya no

Agad akong pumasok sa entrance ng mall

Oo sa mall kami pumunta akala ko pa naman enjoy tapos mall kailangan pa naging enjoy sa mall eh Ang mamahal rito sa changgi nalang sana makakatawad kapa

"Hey !!amor wait !!" Mabilis siyang naka lapit sakin akmang pupunta Ako sa elevator ng hilahin niya Ako papunta sa escalator

"Sa second floor Yong dati mong pinapasukan Doon tayo pupunta para makapag paalam ka ng mabuti sa kaibigan Mo "

Mabilis nakong naglakad at ginawang hagdan nalang Ang gumagalaw na escalator paki ko ba sakanya

Mabilis kong tinungo Ang wooden shop ng dati kong pinapasukan

Agad na nakita ng mata ko si Sandra na pinagagalitan ng boss namin ..dati

Agad akong lumapit at itinayo siya pinagtiting nan na kami ng mga Tao roon sa loob ng shop

"O andito ka na Pala tapos naba Ang bakasyon mo huh Rex !!!" Halos mabasag ang eardrums ko sakanya aba akala mo kong sino kong di kalang matanda papatulan kita

"Bakit niyo ba sinasaktan si Sandra huh" pagalit narin na sigaw ko saknya

Wala siyang karapatan na sigaw sigawan ako

Lalo lang dumami ang Tao sa loob ng shop nakiki chismis kong anong nangyayari mga Tao nga naman

Naririnig ko pa ang nga sinasabi nila na kesyo matanda raw bat ko papatulan

Mga hayof talaga

"Aba lumalaban kana ahhh pwes magulat ka sa sabihin ko sayo " mayabang nitong Saad ano nanamang sasabihin ni Tanda

"Ano ?" naka taas Ang kilay kong Tanong saknya akala niya masisindak niya Ako mga bulok naman ang benta niya

"Wala ka nang trabaho your fired " walang gana ko siyang tinignan at umiling iling

"Tsk tsk tsk ...Yun na yun wala namang nakaka gulat " boung lakas kong binuhat si Sandra at sinampay sa balikat ko

Narinig ko ang pagsinghap ng mga Tao at mga binubulong

"Alam Mo Tanda kong itong store mo ang ipinag mamayabang mo at ang trabaho na sinasabi Mo na kakarampot ang sweldo isa pa ang baba ng sahod pasalamat ka nga nag stay pa si Sandra ...manyak kana nga kuripot ka pa "

Agad kong ipinikit ang mga mata ko ng ambahan niya Ako ng sampal

Ngunit isang malakas na hangin Ang tumama sa balat ko at ng imulat ko ang aking mata ay naroon si Khanate walang ka hirap hirap na hawak sa pulso ang matanda

"No dare to do that to my wife old man " malakas siyang itinulak ni Khanate sa makapal na narang lamesa

Na naging sanhi ng pagbagsak niya roon sa ibabaw ng mesang iyon ang sakit ay naka guhit sa mukha ng matanda

Parang nakokonsensya ako pero sa tuwing nakikita ko ng pasa sa braso at hita ni Sandra ay hunihiling ko na sana mamatay na si Tanda

Mabilis na lumapit si Khanate roon at malakas na hinampas ang makapal na narang lamesa naputol ang apat noong paa at nagka pira piraso ang ibabaw

"Uulitin ko walang sino mang sumubok na saktan ang asawa ko ...dahil pag ginawa nila iyon buhay nila Ang kapalit "

Hindi iyon narinig ng mga Tao sa shop na iyon dahil narin siguro sa bulong lang Ang pagkakasabi noon ni Khanate ngunit na rinig ko parin

Mabilis na kaming naglakad ni Khanate palabas sa shop na iyon habang nasa balikat ko parin si Sandra sa tingin ko ay nawalan ng Malay mahina ang tunog ng pulso niya eh

"Bakit Mo naman pinatulan Yong matanda kawawa naman yun " na ngungunsensya kong sambit saknya

"Amor I'm more older than him remember I'm leaving for almost twenty thousand years now "

Mayabang niyang Saad ng nagpataas sa balahibo ko

Pumatol pala ako sa matanda ...my ghod wala kang dilakadesa sa sarili Rex

My sugar daddy ka pala !!!