Sold To A Vampire

Chapter 14

"Narito na Po tayo binibini " mabilis na bumaba ng kalesa si Rex ng makarating siya sa bahay ng mga Lavorn

Pinapunta siya rito ng kanyang ama sa kadahilanang bibisitahin niya Ang tahanan ng magiging asawa niya

Tatlong araw narin Simula ng halikan siya ni Khanate sa mga labi niya at hanggang ngayon ay ramdam niya parin ang pagdampi ng labi nito sa labi niya

Na siyang dahilan rin ng ilang Gabi na niyang Hindi pagtulog dahil mukha ni Khanate ang kanyang nakikita sa tuwing ipipikit niya Ang kanyang mga mata

"Hindi ka dapat kabahan Forexien magiging asawa Mo na siya ...tama kaya ko ito " pagpapalakas niya sa kanyang loob ng nasa Tapat na siya ng pintuan

Naroon sa pintuan ang ama at Ina ni Khanate kaya naman pinipigilan niya Ang panginginig ng kanyang kalamnan dahil sa presensya ng mga ito

"Magandang araw Po ginoo at ginang Lavorn " magalang na sambit niya sa mga ito na ngiti lang Ang itinugon sa kanya

"She's pretty " sambit ni ginang Lavorn na Hindi niya maintindihan kaya naman ang nagtataka siyang binalingan ito ng tingin

"Patawad binibini Hindi pa siya sanay ...Ang nais niyang Sabihin ay marikit ka raw " sambit ni ginoong lavorn

"Maraming salamat Po " sambit niya ngumiti lang Ang mga ito at pinapasok siya

Ang mga mamahaling gamit Ang siyang bumungad sa kanyang harapan mga naglalakihang larawan na sadyang iginuhit ng isang magaling na pintor

At mga malalaking babasaging bagay ang nasa tamang ayos

Hindi niya mapigilang mamangha ang tahanan ng mga Lavorn ay malayong malayo sa itsura ng tahanan nila

Ang bulwagan ng mga ito ay parang bulwagan at kusina na nila

Naglalakad siya at naka sunod sa mag asawa ng marinig niya Ang bangayan ng magkaibigang Lorenzo at Khanate

Natigil lang Ang dalawa ng tumikhim ang ama ni Khanate at ang mata ng dalawa ay nabaling saknya

"Khanate nandito si Forexein upang mas makilala niyo ang isat Isa ng lubusan aalis lang kami ng iyong Ina at si Lorenzo ay sasama sa Amin " tumango lang si Khanate sa ama at lumapit saknya

Hinawakan nito Ang kamay niya at inilapat ng likod ng palad sa mga labi nito

"Magandang araw binibini " mabilis na nahugot niya Ang palad sa kamay ni Khanate ng marinig niya ang malalim at lalaking baritong boses na iyon mabilis niyang itinago ang palad na nanginginig at ngumiti rito

Bahagya yang siyang yumukod upang magbigay galang sa ginoo kahit pa nangangatog nanaman ang kanyang mga tuhod

"Magandang Araw rin sayo ginoong Khanate " binigay niya Ang matamis na ngiti niya sa lalaki

Kailangan niyang itama ang pagiisip niya at palakasin ang loob Hindi ang kaba na nararamdaman Niya para sa lalaking hinahangaan niya

"Hindi ako nakapag pasalamat sa iyo noong nakaraan sa iyong pag alalay sa akin patungo sa aking silid kaya patawad tanggapin mo sana ang aking pasalamat " inabot niya rito ang kahon na kanina niya pa hawak isa iyong palamuti para sa damit na susuotin niya

Nabili niya iyon ng Minsan ay sumama siya Kay Esperanza sa talipapa at talaga namang naagaw ng atensyon niya Ang hugis bilog na lilak na iyon at si Khanate rin Ang unang taong pumasok sa isipan niya ng mga Oras na iyon

"Sana ay inyong maibigan " sambit niya at ngumiting muli tinanggap naman nito iyon at agad ring binuksan

"Ahm palamuti iyan sa damit na iyong susuotin pina ukit ko na rin riyan ng iyong ngalan upang hindi mawala at may pagkakilanlan "

Mataman lang itong tinig nan ng lalaki at bahagyang ngumiti saknya Bago umalis at umakyat sa hagdan

"Aalis na kami maiwan kana namin rito binibini huwag kang mahihiya" ngumiti lang siya at umalis na nga Ang tatlo

Ilang sandali niya pang hinintay na bumaba si Khanate ngunit wala na ata itong balak na bumaba

Kaya naman ang saya na nararamdaman Niya ay napalitan ng lungkot

'siguro ay ayaw Niya akong Makita at makasama ...kong sabagay sino bang gugustuhing ikasal sa isang taong Hindi Mo lubos na kilala ' wala sa sariling sambit niya

Mabilis siyang lumabas sa tahanan na iyon at huli na upang malaman ay nakalayo na siya at Hindi na alam ang pabalik

Nasa gitna siya ng kakahuyan at isang ilog ang kanyang nakita wala ring kasama kaya naman sa halip na matakot ay mabilis niyang tinanggal ang pagkakabuhol ng damit niya sa likod at hinubad iyon bago lumusong sa ilog

Malamig iyon at talaga namang nawala ang kanyang mga isipin lalo na Ang lalaking nasa tahanan na iyon ang lalaking nagnakaw ng halik sa kanya

Maaga pa at mataas narin Ang sikat ng araw nasisiguro rin niyang malapit na Ang tanghalian ngunit Hindi siya nag abala inilubog niya lang Ang sarili sa tubig walang saplot ni isa wala rin namang makakakita sakanya

At sa paglipas ng Oras ay naroon lang siya at naka lubog nakatingin sa madilim na langit at mga bituin ang buwan naman ay Hindi pa nabubuo at kalahati palang

Gustong gusto niyang makasama si Khanate kaya naman kagabi ay halos hindi niya ma isip kong ano at paano ito haharapin ngunit ayaw pala nito siyang harapin

Hindi narin siya magtataka kong itatapon nito binigay niyang regalo rito masakit man iyon sa kanyang dibdib ay kailangan niyang tanggapin kaysa naman ang umasa siya na itinago nito iyon at may mahalaga lang na ginagawa kaya Hindi siya naharap

Pero sana Hindi nalang talaga siya pumunta ngayon tuloy ay Hindi na niya alam Ang pabalik

"Forexein!!!!!"

Mabilis niyang nahawakan ang bou niyang katawan sa malakas na sigaw na iyon ng ngalan niya huli na para abutin ang kasuotan dahil nasa malapit na ito at hawak Ang damit niya

Ulo lang niyang ang ilinitaw niya sa tubig at may pilit na ngiti sa labi ng tumingin ito sakanya

Bumuntong hininga ito at iniwan ang damit niya roon atsaka mabilis na umalis

Iniwan siya nito roon pero sigurado siyang nakita siya nito siguro ay Hindi lng talaga siya importante

"Nasaan na siya " boses iyon ni Lorenzo mula sa malapit

"Hindi siya naririto nalibot ko na Ang boung lugar " sambit ni Khanate

Siguro nga ay Hindi talaga siya nakita pero lumingon ito saknya siguro lang ay balak lang siyang iwan nito rito

"Halika na " sambit ni lorenzo

Hindi na niya narinig pa ang boses ng mga ito kaya naman pinagpatuloy nalang niya ang paglalangoy sa tubig siguro ay iiwan talaga siya ng walang hiyang iyon rito at wala ng balak pang balikan siya

Saglit pa siyang nandun ay handa na sanang umahon ng manlaki ang mata Niya ng Makita si Khanate na nakaupo sa malaking bato at hawak Ang damit niya at nakatingin sakanya

"Wala ka ba talagang planong umuwi ?" Tanong nito saknya

Nahihiya naman siyang umahon dahil wala siyang sout niisa

Dapat ay pinagtatabuyan na niya ito dahil binibusuhan na siya ng lalaki naliligo siya pagkatapos ay nanonood ito dapat ay sumisigaw na siya ng salitang tulong

"Hindi ko naman na alam ang pabalik" Hindi niya alam kong bakit lumabas iyon sa bibig niya at para bang galit siya sa salitang iyon pero ayos narin at hindi siya nanginginig kahit malamig

"So the sweet Forexein was gone " may ngisi ito sa labi habang binibigkas ang salitang iyon saknya

"Ano bang kademonyuhan ang sinasabi Mo " wala sa sariling sambit niya

Ngunit halos lumabas na ang puso niya sa dibdib niya ng tumawa ito bagamat mahina at sadyang hndi naman halata na talagang tawa iyon ay napaka kisig niyang tingnan

Tumayo ito at inayos ang pagkakatupi ng damit niya Bago ipinatong sa malaking Bato

Ito naman ang naghubad ng damit at halos lumuwa ang mata niyang ng wala itong itira sa saplot niya

Mabilis niyang itinakip ang palad sa mukha upang hindi iyon Makita

Nanginginig ang katawan Niya sa nakita ....Nakita niya Ang malaking iyon sa gitna ng lalaki isa iyong malaking kahalayan para sakanya bilang isang babae ngunit sa loob loob niya ay Hindi niya magawang Hindi iyon isipin gusto niya iyong hawakan at nakita ng malapitan

Narinig niya ang pagtilamsik ng tubig at ang paglalakad nito palapit sakanya hinawakan nito Ang pulsuhan niya at binaba ang kamay niya

Hindi niya tinignan ang katawan nito sa mukha lang niya itiningin ang mata Niya

Sa liwanag na binibigay ng buwan ay siyang naging sanhi upang Makita niya Ang mata nitong nagiging kulay ginto kumikislap sa dilim at talaga sakanya lang nakatuon

At halos mahulog ang panga niya ng maramdaman ang kamay nitong humawak sa kanyang baywang

"Ayokong maging maginoo at ayoko ng pigilan " sambit nito

Handa na sana siyang sumigaw ng hindi niya magawa at wala na siyang kontrol sa sarili dahil ang mga braso niya ay pumatong sa leeg nito

Ayaw niyang gawin iyon pero parang may sariling isip ang mga braso niya at bumagsak iyon doon at kumapit sa batok nito

Ramdam na ramdam niya ang lamig ng katawan ng lalaki ng dumikit iyon saknya

"Mukhang gumana ang aking hipnotismo sa iyo " sambit nito Bago ngumiti ay mabilis siyang siniil ng halik

Hindi niya napigilan ang sarili na tugunan iyon at hayaan ang katawan niyang mag desisyon sa nga gagawin nito

Nararamdaman na rin niya ng mahigpit nitong pag hawak sa baywang niya hanggang sa hawakan narin nito ang hita niya at kumapit iyon sa baywang ni Khanate

Ang pagahon nila sa tubig ay Hindi na niya namalayan dahil sa halik na iyon pinutol lng ni Khanate ang halikan nila ng maihiga siya nito sa malapit na malapad na bato

"Hindi ako hihingi ng tawad sa gagawin ko " sambit nito at mabilis siyang hinalikan

Huli na upang malaman niya ng maramdaman niya ang isang bagay na pumasok sa loob niya napaka sakit niyon at talaga namang Hindi niya napigilan ang hindi umiyak

Kong Hindi lang sa halik ni Khanate ay Hindi siya mawawala sa sarili Hindi siya magpapaubaya

Pero huli nangang talaga dahil umulos na ito sa loob niya ng paulit ulit at wala na siyang nagawa ng angkinin siya ng lalaki sa ilog na iyon

Hindi niya alam kong Anong gagawin sa sarili kong bakit nagustuhan niya Ang ginawa nito kahit na masama

Kahit pa Sabihing mapapangasawa niya ito ay ginahasa parin siya nito hindi pa sila kasal ata mas lalong Hindi niya nobyo ang lalaki

Ngunit dahil sa pagka gusto niya rito ay binigay niya Ang sarili ang tangi lang niyang nagawa sa gabing iyon ay Ang humalinghing sa gitna ng kakahuyan na iyon at sa ilog kong saan nila ginawa ang bagay na iyon

"Mi Amor "

Malakas na tumibok ang kanyang dibdib ng marinig Ang sinambit nito saknya ibig sabihin ay aking mahal

------------------------------------

Limang araw Simula ng mangyari iyon nasa silid lang siya at inaalala ang magandang alaala na iyon araw araw ay tinatanong niya Ang kanyang ama kong nasan si Khanate ngunit ang lagi nitong sinasabi ay bumibisit ito pero natutulog lng siya sa Oras ng bisita nito

Nakita niya Ang maliwanag na buwan sa kalangitan bilog nanaman iyon at perpekto ang hugis maliwanag rin sa paligid dahil rito

Mula sa bintana ay tinanaw niya ang buwan umuusal ng isang panalangin panalanging sana ay nasa harapan niya si Khanate at masaka ito sa pagtulog niya sa susunod na linggo ay kasal na nila at marami rin silang pagtitipon na dadaluhan ng silang dalawa lang

Kaya sana Bago ang kasal nila ay Makita niya ito at mahagkan muli at kahit mali ipapaubaya niyang muli Ang sarili sa pangalan pagkakataon rito

Ng imulat ang mata at humarap sa kanyang kama ay naron si Khanate at nakatingin sakanya habang ang gintong mata nito ay nakatingin muli saknya

"Ilang araw na kitang Hindi nakikita nasasabik nakong Makita ka kaya dumaan nako sa bintana ng sabihin nilang natutulog ka at nagpapahinga" mabilis siyang lumapit rito at niyakap ng mahigpit Ang lalaki

Malalagot siya sa ama niya kong malaman nitong narito si Khanate at niya yakap niya pa

"Ganun rin ako Amor bakit ang tagal mong dumalaw " nagtatampo ang kanyang boses ngunit nakaakap parin siya rito habang nakaupo ito sa kama niya

Mabilis siya nitong pinaupo sa mga hita nito at hiniga Bago kinubabawan

"Tulog ka parati tuwing dadalaw ako isa pa inaayos ko rin Ang bahay na tutuluyan natin pagkatapos ng kasal natin at ang mga dadalo sa kasal natin ...marami rin tayong dadaluhan na pagtitipon sa mga susunod na araw kaya mag pagaling kana " ngumiti ito saknya at pinaulanan siya ng halik sa boung mukha

"Ano ba Khanate ?!" Mabilis siya nitong hinalikan sa labi upang patigilan siya sa pag sigaw

"Huwag kang maingay baka barilin ako ng ama ko niyan pag nalaman niyang narito ako " sambit nito saknya

Tumango lang siya at siya mismo ang humalik sa lalaki

"Matulog na tayo " tumango lang ito at hindi na umalis sa ibabaw niya yumakap lang ito sa baywang niya at itinago ang mukha sa leeg niya

Hindi niya alam kong bakit sa kabila ng bigat ng lalaki ay nagawa niya parin matulog ng mahimbing

Siguro ay dahil mahal niya Ang taong iyon