CHAPTER 44
** DOLLY POIN OF VIEW **
I feel so numb. Pakiramdam ko ay humiwalay na ang kaluluwa ko sa aking katawan. Gising na ang diwa ko pero pagod na pagod ang aking katawan kaya halos hindi ko na ito maigalaw. Pinakiramdaman ko muna ang sarili ko saka ko dahan-dahang minulat ang aking mga mata. Sa ngayon ay ito na lang yata ang pinakamadaling gawin, ang pagdilat lang ng aking mga mata. Tila ba hirap na hirap at pagod na pagod na ako sa mga oras na ‘to. Parang nawalan na ako ng ganang mabuhay.
Nakakapagod rin pala. Ramdam na ramdam ko na sa loob ko kung gaano na kapagod ang katawan ko. Ang tanging lumalaban na lang yata ay ang aking utak dahil sa mga oras na ‘to ay ang isipan ko na lang yata ang hindi pa napapagod sa mga nangyayari.
“You’re awake,” nilingon ko ang lalakin
