CHAPTER 45 - A
** DOLLY POINT OF VIEW **
Dalawang taon ang nagdaan mula ng malaman kong buhay pala ang anak ko pero hindi ko alma kung asaan siya. Ang akala ko noon ay niloloko lang ako ng kalaban ng pamilya namin pero nang pinakita nito ang huling damit na suot ko ng akala kong nakunan ako ay yun rin ang pinambalot ng katawan ng anak ko. Dalawang taon ang nakakaraan ng makatanggap ako ng sulat at ilang letrato na nakapaloob rito kung sino ang nasa larawang pinadala nila.
It was my son, my long lost son.
Ang akala ko nga noon ay imposibleng mabuhay pa ang anak ko dahil sa aksidenteng nangyari sa ‘kin noon. Hindi ko man lang nalaman kung saan nila ako dinala pagkatapos ng aksidente na nangyari noon. Sa mga oras na ‘yun ay wala na akong pakialam sa paligid ko dahil bukod sa
