PROLOGUE
"Even you run long enough, I can catch you!"
Dumaggundong ang napakalakas na tinig.
Takbo lang ako ng takbo, wala nang ibang pumapasok sa isip ko, kung di tumakbo.
Wala akong pakelam kung masabit ako sa mga sanga at palaging muntikan ng madapa.
"If you really want to run that badly, can you show off more!?" Nang aasar nang sigaw.
Napatigil ako sa pag tabok at nanglaki ang mga mata ko nang nakita kong dead end na.
Humarap ako sakanya nang punong puno ng takot.
"P-please m-maawa k-ka!"
Napatawa lang sya sa pag mamakaawa ko. Mas lalo akong nawalan ng pag asa nang may Inilabas syang isang napakalaking Kutsilyo at mabagal na lumapit sakanya.
"P-please!"
Mas lalong lumakas ang tawa nya sa sinabi ko.
Dahan-dahan syang lumapit sakin habang may malaking ngisi na naka burda sa mukha nya, napapikit na lang ako nang nakalapit sya sakin at nakataas na ang kutsilyong na handa nang itarak sakin. Hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap kung bakit nya to nagawa samin, sa lalim ng pinagsaman namin hindi ko to inaasahan.
"U-ugh g-go to h-hell" nahihingalong sambit ko.
Nag didilim na ang paningin ko habang unti-unting bumabagsak ako sa lupa.
"Hahaha! Ok, pero mauuna ka! Kita na lang tayo dun!" Nababaliw nyang sigaw.
"25 down"
Nakangisi nang sabi, one last look at me, then wear the mask.