The Marriage Solution

Chapter 4

The sea beckoned invitingly, and she pulled off her sun-hat and ran towards it, inilubog muna niya ang paa sa tubig bago pa siya lumusong para lumangoy.

Masyado siyang nalibang sa paglangoy kung kaya di na niya namalayan na napalayo na pala siya sa dalampasigan. Pumihit siya paharap nang maramdaman niya ang paninigas ng kanyang binti. She tried to keep swimming, but her leg was stubbornly refusing to work. Ibinuka niya ang bibig para sumigaw sana, but as she did salt water gushed in and she began to choke.

Wag kang mag panic, sabi niya sa sarili - pero ayaw namang sumunod ng katawan niya. And the more the leg stiffened, the more water poured into her mouth. Nag float siya para maikampay ang mga kamay para makabalik siya sa dalampasigan pero hindi na niya kinaya ang sakit at naramdaman nalang niya na unti-unti na pala siyang lumulubog. Ikinampay niya ang mga kamay hanggang sa maramdaman niyang lumubog na siya ng tuloyan sa tubig...

Naidlip naman sandali si Fiel at nang sa kanyang paggising wala na sa tabi niya si Kate.

Instinct immediately warned him of danger and he leapt to his feet. Pinagmasdan niya ng maigi ang dagat, and he saw the disturbed water. Naisip kaagad niya si Kate. She was in trouble.

Lumangoy kaagad siya at pumunta sa bahaging iyon ng dagat. "Kate!" tawag niya rito. "For God's sake, keep still - I'm on my way!"

Hindi na masyadong narinig ni Kate ang pagtawag sa kanya ni Fiel. Hindi na kasi kinaya ng katawan niya at pakiramdam niya palubog na siya ng palubog sa ilalim ng dagat.

"Kate!" he reached her and grabbed hold of her, at inakay niya ito patungo sa dalampasigan. Inihiga naman niya sa buhanginan si Kate. Agad niyang hinanap ang pulsuhan nito at ng malamang pumipintig pa iyon ay nawala ang kaba niya. He pushed her chest to revive her. Pero hindi pa rin ito nagigising kaya napagpasyahan niyang gawin ang first aid. Hinawakan niya ang bibig nito at ginawa ang CPR. Naubo ito at isinuka ang nainom na tubig-dagat.

"Easy now," he soothed. "Easy." He ran his hands down over her body until he found the stiffened and cramped leg.

"Ouch!" ungol ni Kate.

He was rubbing her leg briskly between his hands until the spasm ebbed away.

But still, nakahiga pa rin si Kate sa buhanginan at nagtama naman ang mga mata nila.

"Are you okay?" mababakas sa mukha niya ang pag-aalala para dito.

She coughed, then nodded, at napahagulgol nalang ito bigla ng iyak.

He felt her shudder. "Don't cry. Buhay ka pa naman."

She couldn't move. Pakiramdam kasi niya parang nadaganan ang buong katawan niya ng isang mabigat na bakal. "But I feel so...so stupid!" she choked.

"Well, you were a little," he agreed gently. "Alam mo bang masama ang maligo pagkatapos kumain? What made you do that, Kate?"

Napapikit lamang ng mga mata si Kate. Hindi naman niya pwedeng sabihin dito na nag-iinit masyado ang katawan niya ng dahil sa naka hubad-baro ito, kaya naligo na lamang siya para malamigan naman ang kanyang nag-iinit na katawan. Napapailing na lamang siya sa naiisip.

"Makakalakad ka pa ba? or bubuhatin nalang kaya kita?"

"I can walk."

"Oh no, you can't," pa demure nito. Then he rose to his feet and picked her up as easily as if she'd been made of feathers.

Kate was not the type of woman who would normally expect to be picked up and carried by a man - indeed, she had never been the recepient of such strong-arm tactics before.

But she felt so helpless, that even in her demoralised state she recognised that it was a pleasurable helplessness. And the pleasure was enhanced by the sensation of his warm skin brushing and tingling against hers where their bodies touched. Like electricity.

"Fiel?" mahinang sambit niya.

He looked down at her. "What is it?" bulong nito, laying her gently down on the tent. At hinawi nito ang ilang hibla ng buhok na nakatabing sa mukha niya.

"Thank you." sabi niya rito, pero alam niyang kulang pa ang salitang 'thank you' sa pagsagip nito sa buhay niya.

Sumilay naman ang isang napakatamis na ngiti sa mga labi ni Fiel. "Don't mention it." aniya, tas napatitig siya sa nakaawang na mga labi ng dalaga. Kay sarap halikan, sa isip niya. "Rest for a while, and then I'll take you back up to the hotel."

She nodded, feeling strangely bereft. Oo nga kailangan na niyang mag impaki. Kailangan na niyang maghanda para sa pagbalik niya sa Pinas. At kailangan rin niyang maging matatag. Yet the soft, vulnerable Kate who was gazing up into the strong, handsome face of her rescuer seemed infinitely more preferable at that moment.

Prince? biglang sumagi naman sa isip niya ang dating nobyo. Hindi talaga niya madaling makalimotan si Prince, lalo na't matagal na panahon rin silang nagkasama. Siguro na a-attract lamang siya kay Fiel Delos Arcos, nothing more.

She licked her bottom lip and tasted salt. "Ang dami mo na sigurong nasagip ano?"

Fiel looked at her, his eyes narrowing as her remark caught him off-guard. "Anong ibig mong sabihin?"

She heard the element of caution into his voice. "Narinig ko kasi ang pagsagip mo sa anak ni Kyro Kollitis."

"Sino namang nagsabi sayo?"

"Ahmm..nabanggit kasi iyon ni Nick."

"Well, wala siyang karapatan na banggitin iyon. Matagal na iyon at kinalimotan na ng lahat."

Pero hindi naman iyon madaling makalimotan ng mga tao, sa isip ni Kate. At kahit pa hindi na niya makitang muli ang lalaki, hinding-hindi niya makakalimotan ito. Cliche man sabihin pero iyon ang totoo.

Hinatid nga siya ni Fiel hanggang sa hotel room niya, and she was glad of his supporting arm because her legs still felt wobbly. Nang bitiwan siya nito, parang bigla naman siyang nakaramdam ng panghihinayang.

"Anong oras ang alis mo?" tanong ni Fiel.

"By three a.m. bukas kailangang naroon na ako sa airport."

He nodded. "O siya sige na, mag impaki ka na."

Kate was normally a neat and organized packer, but for once she was reckless, throwing her summer dress into the suitcase as if she didn't care whether she would ever wear them again. Kumirot man ang puso niya sa mga sandaling iyon, pero wala naman iyong kinalaman kay Prince. Nalungkot lang talaga siyang iwan ang lugar.

Ang lugar lang ba ang kinawiwilihan niya? o ang isang tao na maiiwan dito sa Maldives? tanong niya sa sarili. Of course! magpakatotoo na siya, talagang nanghihinayang siya dahil alam niyang hindi na niya muling makikita pa ang lalaking sumagip sa buhay niya. Ang kanyang knight in shining armor.

Gayunpaman, ma mi-miss niya ang buong lugar, sobrang ganda kasi ng isla at talagang nakakawala ng problema.

One a.m. palang ay bumaba na siya sa lobby ng hotel, hoping na makikita pa niya ang lalaki sa mga huling sandali. But there was no sign of the tall, broad-shouldered man.

Her suitcase had been loaded into the boot of the ramshackle taxi, and Kate had climbed reluctantly into the back, when she saw him.

Malalaking hakbang naman ang ginawa nito para lang maabotan nito ang papaalis na taxi.

"Wait!"

Agad-agad namang huminto ang taxi at binuksan niya ang bintana.

"Hindi mo ba nakalimotan ang iyong passport at ang iyong ticket?"

If anyone else had asked her this she would have fixed them with a wry look and informed them that she travelled solo most of the time, that she didn't need anyone checking up on her. So why did she feel so secretly pleased?

"Hindi. Dahil nandito na ang lahat sa bag ko."

Fiel ran his long fingers over the handle of the car door. "Safe journey, Kate." he said softly.

Napatango naman siya bilang tugon. "Thanks. I will."

"Goodbye." paalam pa ni Fiel.

Napatango siya ulit. Nang maalala niya ang kanyang camera ay kinuha niya ito.

"Smile." at kumislap ang camera.

Matalim naman siyang tinitigan ni Fiel. Naku! galit kaya ito sa biglaan niyang pagkuha ng picture nito?

"I never pose for photos."

Hindi kasi niya alam na camera shy pala ang isang ito. "Para remembrance lang. Hmmp! ang damot mo naman." she teased.

Nakita niyang sumilay ang ngiti sa mga labi nito. "Here's one for the album. Smile!" at kumislap ang camera phone nito. Ba't hindi nito kaagad sinabi na selfie pala ang gusto nito?

"Meron pa pala akong gustong ibigay sayo, here--" he leant forward and put his head through the window. Nasamyo tuloy niya ang napakabangong buhok nito na parang bagong ligo.

For one crazy moment, akala niya hahalikan na siya ng binata. Pero sa halip ay binigyan lang pala siya ng card, isang business card.

"Hanapin mo ako pag pumunta ka ng Singapore." kaswal nitong wika. Pinaandar na ulit ng driver ang taxi hudyat na aalis na sila. "It's one of the most beautiful city in the world."

Nang tuloyan ng tumakbo ang taxi, inilagay niya kaagad sa kanyang wallet ang binigay na card ni Fiel, mahirap na baka mawala pa. Paglingon niya sakto ring tumalikod na ang binata at tanging papalayong likod nalang ang nakikita niya rito.

*****