Kahit may pag-aalinlangan si Cura sa aming katauhan ay isinama niya kami sa kanilang pagbalik sa loob ng kanilang mga bayan. Pinasuot niya kami sa isang butas na kanyang itinatago tuwing lumalabas sila ng kanilang bayan.
Nang una ay malaki ang aking pagtataka kung bakit lumalabas siya ng kanilang bayan para kumain ng mga d**o at halaman sa kagubatan. Ngunit nang makita ko ang tagpo sa loob ng kanilang bayan ay naiitindihan ko na kung bakit.
Sira sira ang kanilang mga kabahayan. Sobrang tuyot rin ng mga lupa kaya walang halaman na mapapatubo rito para mapagkunan nila ng makakain. Pati tubig ay wala silang mainom. Maswerte na lang kung uulan rito para makainom sila.
Ang bawat mamamayan ay mga walang gana na nakaupo sa kani-kanilang mga sulok na tila nag-iintay na lang na mamamatay sila mu
