DIWATANG WALANG DANGAL (SSPG)

CHAPTER 23

THIRD PERSON POV

Agad namang pumunta sina Darna at Mutya sa kwarto ni Darna sa bar. Pagpasok pa lang, naupo si Mutya sa gilid ng kama habang si Darna ay abala sa pag-aayos ng gamit at mga damit sa kwarto. Ramdam ni Mutya ang bigat sa dibdib niya, halo ng kaba, lungkot, at pananabik. Ngunit ramdam din niya ang kapanatagan sa presensya ni Darna, parang siya lang ang nakakaintindi sa lahat ng pinagdadaanan niya.

Tumango si Mutya at huminga ng malalim bago bumulong, “Darna… pakisuyo, ikaw na lang ang magpadala ng pera kay Lola Maria Usep sa Mindanao. Gusto ko lang malaman niya na okay ako.”

“Oh honey, charot charizz, syempre, girl! Ako na bahala d’yan, relax ka lang. Mas mabilis pa kayang makarating sa kanya kaysa sa’yo. Charot!” sagot ni Darna, halatang bakla ang boses at punô ng energy.

Iniabot ni Mutya ang 30,000 pesos na itinabi mula sa tip niya kay Darna. “Ito… pakiusap, ipadala mo sa kanya. Para sa akin ito. Lola ko siya… hindi man kami kadugo, pero noong tinulungan niya ako sa bangin, siya ang nagligtas sa akin. Kung hindi siya, wala na ako ngayon.”

“Oh my Godness, girl! Charot charizz, sobra ang bait mo! Relax ka lang, girl, ako na bahala dito. Charot! Huwag kang mag-alala,” sabay tawa at halakhak ni Darna, bakla energy full blast.

Humawak si Mutya sa telepono at tinawagan si Lola Maria Usep. Ramdam niya ang kaba at alalahanin habang nagta-type ng number. Nang sumagot si Lola, agad na napuno ng galak at luha sa tuwa ang matanda sa kabilang linya.

“Apo ija! Kamusta ka na diyan, miss na kita? Grabe, ang saya ko na marinig ang boses mo!” halatang umiiyak si Lola sa galak.

“Okay lang po ako, Lola… salamat sa pangamba at pagmamahal ninyo,” sagot ni Mutya, nangingiti ngunit may luha sa gilid ng mata. “Lola, magpapadala ako sa inyo ng 30,000 pesos, at si Darna ang magpapadala. Kayo na bahala sa paggagamitan.”

“Anak! Ang laki naman! Bakit ang laki? Paano ka naman diyan, nakakakain ka ba? Ano ba trabaho mo, anak? Baka nagugutom ka! Ang saya ko lang na safe ka. Ang laki ng puso mo, anak ko!” sagot ni Lola, umiiyak sa tuwa at pagmamahal.

Huminga si Mutya at pinilit kontrolin ang luha. “Lola, Call Center po ako, tapos sideline rin, Online Virtual Assistant. Kaya malaki nalikom ko kada buwan. Kaya Lola, wag kang mag-alala… okay lang ako.”

“Oh Ija… anak ko, ang bait mo! Ang lakas ng loob mo, at nakaka-proud! Nakakatuwa na kahit malayo ka, iniisip mo rin ang iba. Ang laki ng puso mo!” halatang umiiyak si Lola sa kabilang linya.

Tahimik si Darna sa tabi, ngunit ramdam ni Mutya ang init at suporta ng kaibigan. Huminga si Darna at halakhak, “Girl, charizz, ang lakas mo talaga! Ako proud na proud sa’yo, girl. Relax ka lang, okishhh, ako na bahala sa pagpapadala ng pera kay Lola. Charot!”

Napangiti si Mutya, habang ramdam niya na kahit malayo si Lola, ramdam niya ang pagmamahal at tiwala ng matanda. Ang puso niya ay nag-uumapaw sa galak, lungkot, pasasalamat, at pagmamahal.

“Darna… salamat ha. Kung wala ka, hindi ko kakayanin ito,” bulong ni Mutya, nanginginig sa emosyon, habang tinitignan ang pera.

“Oh honey,… relax ka lang, girl. Kaya natin ‘to. Ako na bahala sa pagpapadala, magtiwala ka lang sa akin. Charot!” sagot ni Darna, halatang masigla at punô ng bakla energy.

Habang pinipilit kontrolin ang luha, narinig ni Mutya ang boses ni Lola sa kabilang linya, umiiyak sa tuwa at pagmamahal: “Ija… anak ko, apo ko, ang bait at lakas ng loob mo. Nakakataba ng puso ko, grabe! Salamat sa Diyos na buhay ka! Ang saya ko na safe ka at may ginagawa ka na tama. Ang laki ng puso mo!”

Huminga si Mutya, ramdam ang init at pagmamahal ng matanda. Sa isip niya, tunay na Lola si Maria Usep hindi lang dahil sa dugo, kundi dahil sa kabutihan at sa buhay na ibinigay nito sa kanya.

“Oo, Lola… promise, aalagaan ko ang sarili ko, at gagawin ko ang lahat para maging maayos. Si Darna ang magpapadala sa inyo ng pera, at okay lang… okay lang ako,” sabi ni Mutya, nangingiti ng mahina, habang ang luha ay tumutulo sa pisngi niya.

“Ikaw na bata ka… ang bait mo, anak ko! Nakaka-proud talaga! Basta ikaw, anak… ako bahala sa’yo!” sigaw ni Lola, umiiyak sa kabilang linya, punô ng pagmamahal at tuwa.

Si Darna ay patuloy sa tabi, halatang masigla at bakla sa boses, “Girl, charot, relax ka lang. Kaya natin ‘to. Ako na bahala sa pagpapadala ng pera, girl!”

Napangiti si Mutya, ramdam ang init at pagmamahal sa puso niya, habang iniisip na sa kabila ng lahat ng nangyari, siya ay may Lola na handang magmahal at umalalay sa kanya sa bawat hakbang ng buhay niya.

Habang nag-aayos pa rin sa kwarto, bumangon si Darna at sinimulan na ang pagpapadala ng pera kay Lola Maria Usep. Ipinasa niya ang eksaktong 30,000 pesos na ibinigay ni Mutya at tiniyak na maayos ang proseso para agad itong makarating sa matanda sa Mindanao. Ramdam ni Mutya ang kaba habang pinapanood si Darna, pero may halo ring kapanatagan alam niyang ligtas ang pera at makakarating sa Lola.

Pagkatapos ng ilang sandali, tumunog ang telepono ni Mutya.

Napatingin siya, at sa screen nakita ang pangalan ni Lola Maria Usep.

“Apo Ija! Nakuha ko na ang pera, natanggap ko na! Salamat ng sobra, anak ko!” halata ang tuwa at emosyon sa boses ng matanda.

“Lola… natanggap niyo po talaga?” tanong ni Mutya, nanginginig sa excitement at lungkot.

“Oo, apo ko, natanggap ko na! Grabe, ang laki ng pasasalamat ko sa’yo. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ipaliwanag sa’yo kung gaano ko ikinatutuwa ito. Ang bait mo talaga, anak. Ang laki ng puso mo,” sagot ni Lola, umiiyak sa tuwa.

Mutya ay huminga ng malalim. “Lola si Darna po ang nagpadala sa inyo. Ako po ang nagbigay, pero siya ang nag-assist at siguradong maayos ang lahat.”

“Salamat talaga!” sagot ni Lola, halatang umiiyak.

Matapos nilang magusap ay nag-paalam na sila sa isat-isa. Dala ang ngiti at kamustahan na may pagmamahal.

Si Mutya ay huminga ng malalim, pinipilit mapanatili ang katahimikan sa sarili habang ang puso niya ay punô ng emosyon at pasasalamat sa Lola.