Destiny's Dance

Chapter 2

Pagsapit ng gabi, Chanylle decided to go to a place na bihira n'ya lang napupuntahan noon. Sa isang bar ng hotel na pinag check-in-an lang naman siya nagtungo. Nagdesisyon siyang mag stay muna sa hotel for one more day bago siya magtungo sa kan'yang target place at iyon ang Baguio City.

Mangilan-ngilan pa ang mga taong naroroon. Lumapit siya sa counter table. Sa totoo lang, wala naman talaga siyang ideya kung ano-ano ang lasa ng mga alak na nakikita ng kan'yang mga mata ngayon. Wala rin siyang alam na brands. Wala kasi sa isipan niya ang sumubok uminom noon kaya hindi siya sanay. Ang nakasanayan lang naman niya ay ang panenermon ng kan'yang mga magulang. Kesyo puro mga mali ang desisyon niya sa buhay.

“Hi there! I'm in the mood for some wine. What do you have available?” Lakas-loob na tanong ng dalaga sa bartender na naroroon.

“Good evening, ma'am! We have a selection of red and white wines. Are you leaning towards any particular type?” masiglang tanong ng lalaki.

“ I think I'll go for red tonight. What would you recommend?”

Kaagad naman sumagot ang bartender “If you like something bold, our Merlot is a good choice. For a lighter option, the Pinot Noir is quite popular. What are you in the mood for?”

Wala pa rin ideya ang dalaga tungkol sa binanggit ng bartender pero go pa rin siya. Wala naman masama kung sumubok . “I'll go with the Merlot. Sounds perfect. Could I get a glass of that, please?” Magiliw niyang saad.

“Absolutely! Would you like a regular pour, or would you prefer a larger or smaller serving?” tanong ng bartender

“A regular pour is just right. Thanks!”

At kaagad naman tumalima ang bartender upang kuhanin ang kan'yang order at sundin ang kan'yang hiling na larger pour of wine.

“You're welcome! One glass of Merlot coming up. Anything else I can get for you?” masigla pa rin na tanong ng bartender.

“I think that's all for now, thank you!” tugon niya naman. Tahimik lamang siyang nagmamasid sa ginagawa ng bartender. Hindi niya maiwasang mapangiti. Hindi niya alam pero she feel excited to drink alone. Hanggang sa iniabot na sa kan'ya ang wine.

“Best wine for the begginers.”

Nahinto ang akmang pag-inom ng dalaga nang biglang may isang baritonong boses ng lalaki ang nagsalita mula sa kan'yang tabi. Ni hindi man lamang niya namalayan na tumabi pala ito sa kan'ya.

Hindi siya nag-aksaya na pansinin o tingnan man lamang ito. Pero hindi nakaligtas sa pangamoy niya ang pabangong gamit nito. It's a masculine scent. Sobrang bango na tila ba ay hinihikayat siyang lingunin ito at samyuhin ang taglay nitong bango.

“I'm R. Drebb.”

Nakita ng dalaga ang paglalahad nito ng kamay saka pa siya napatingin sa lalaki. Napaawang ang mga labi niya. Is she dreaming? This is her first time seeing a man with overloaded handsomeness. Well marami naman siyang nameet at nakitang guwapong lalaki, pero this one hits different. His eyes, nose, lips and all are so perfect creation by god. Maging sa kan'yang tindig at porma ay lalaking-lalaki.

“I'm R. Drebb, again.”

Chanylle's world stops nang ngumiti ito. She hypnotized and could do nothing.

“H-hey! Are you with me?”

Saka pa siya tuluyang naibalik mula sa pagkakahipnotismo.

Hindi niya tuloy maiwasang mahiya at pamulahan ng mukha. Bakit siya nagkakaganoon? Hindi tama ang inaasal n'ya.

“You are stranger to me, and I don't talk to stranger.” Para i-cover up ang sarili mula sa kan'yang nakakahiyang inasal, ay nagsungit-sungitan na lamang siya. Narinig niya naman ang mahinang pagtawa ng lalaki.

Mabilis na tinungga ng dalaga ang isang baso ng wine. Ito ang unang pagkakataon niyang mataranta sa isang lalaki.

Napagdesisyunan niyang umalis sa bar na iyon at bumalik sa kan'yang hotel room. Bukas na bukas ay bibiyahe na rin siya patungong Baguio.

Kinabukasan ay pagkatapos niyang makapag-shower ay inihanda niya na ang kan'yang kagamitan para sa biyahe. Gusto niyang maranasan ang sumakay ng bus. Gusto kasi niya makita ang magagandang lugar na bawat madadaanan niya sa pagbibiyahe.

Sa wakas ay sumakay naman siya ng bus na rutang Baguio city.

At first ay tila mahihilo siya habang paakyat sa loob ng bus dahil sa nagsisiksikang mga tao. Muntik pa nga siya matumba nang aksidenting maitulak siya ng isang ali. Mabuti na lang at may mga kamay na pumigil sa katawan niya mula sa akmang pagkakatumba kanina. Ni hindi man lamang siya nakapagpasalamat kung sino man ang tumulong sa kanya dahil hindi n'ya naman nakita kung sino dahil sa sobrang siksikan ng mga tao.

Naging maayos naman ang lahat at kan'ya-kanya nang nakaupo ng matiwasay ang mga tao kanina. Sinadya niya talaga ang umupo malapit sa bintana para magkaroon pa siya ng pagkakataong masilayan ang magagandang lugar na dadaanan nila.

Ilang sandali na lang ay lalarga na di umano ang bus. Kaya naman ay mas lalo siyang na excite ngunit napawi ang kan'yang excitement nang makita ang isang lalaking biglang umupo sa kan'yang tabi. Bakante kasi iyon kanina.

Isang nakakatakot na lalaki ang katabi niya. Nasabi niyang nakakatakot dahil sa hitsura at porma ng lalaki. Kulot ang buhok nito, malalaki ngunit lubog na mga mata. Para bang walang tulog ng isang buwan. Inshort para siyang adik. Ang kulay ng balat nito ay tila tsokolate at mamantika pa. Ang ikinatakot pa n'ya ay may hawak itong baril. Kung bakit ba hindi ito napansin ng driver at konduktor.

Nakatulala lamang siyang nakatitig sa baril na hawak nito habang walang hinto naman ang pagkaba ng dibdib niya.

Sa dami ba naman ng makakatabi niya ay ito pa talaga.

Gusto niyang sumigaw pero walang boses na lumalabas sa kan'yang lalamunan.

“Hold up to!”

Pabulong na wika ng lalaki sabay tutok sa kanya ng baril nitong hawak.

Nataranta ang dalaga at hindi alam ang gagawin. Halos himatayin na siya sa sobrang takot.

May pera siya sa wallet at wala siyang choice kundi ibigay iyon.

“Akin na ang mga alahas mo!” muling hirit ng lalaki. Napahimas naman siya sa kan'yang bracelet. Gusto niyang maiyak. Sobrang halaga sa kan'ya ng bracelet dahil bigay iyon ng childhood crush niya bago ito tuluyang magtungo sa France.

Maging ang kan'yang kwentas at relos ay hindi pinalagpas ng hold upper.

Nang tumayo ang lalaki ay saka siya naglakas loob para sumigaw ng tulong.

“Tulong! Hold upper ! Kinuha niya ang pera ko!” Kinakabahang sigaw ng dalaga. Hindi niya alam kung tama ba ang naging desisyon niya.

Nagkagulo sa loob ng bus. May ilang lalaki na pilit pinipigilang makalabas ang hold upper pero nagpaputok ito kaya mas lalong nagkagulo.

Walang ibang ginawa si Chanylle kundi ang tahimik na umiyak.

“Sige! Subukan niyo akong pigilan! Papatayin ko'to!” wika ng hold upper sabay hila sa isang batang malapit sa kinatatayuan nito.

Mas lalong napahagulhol si Chanylle. Nakita n'ya ang labis na takot ng ina ng bata pero wala itong magawa dahil ayaw nitong masaktan ang anak.

Hindi niya mapapatawad ang sarili niya kapag may nangyari sa bata. Sana nanahimik na lamang siya at hinayaang makababa ang hold upper, di sin sana ay walang nadamay na ibang tao.

The weight of regret pressed upon her chest, and she closed her eyes as if trying to shut out the event happening now.

The mother's cries around her amplified the regrets that whispered in her thoughts, emphasizing the gravity of actions that couldn't be undone.

The regret, like a bitter aftertaste, lingered on her tongue, making every breath a reminder of irreversible moments. She yearned for a chance to rewrite history, to erase the missteps that led to this point, but the past stood resolute, indifferent to pleas for revision.