Chapter 12
1130 Words
Amilia's POV.
"Dylan! Ano ba?!" sigaw ko. Parang nagtatambol na ang puso ko sa sobrang kaba. "Dylan! Stop the car! Ang bilis mo na sobrang magpatakbo!"
Hindi ko na mabilang kung ilang sasakyan na ang in-overtake nya. Nakakatakot! Baka bumangga kami.
"Shut up!" sigaw nya pabalik sakin. Tiningnan nya lang ako ng masama at ibinalik ang atensyon sa pagmamaneho.
Pinigil ko ang sarili kong sumagot. What a great night! Happy wedding day Amilia! I felt my heart sank with the thought na araw araw kaming ganito?
"Dito yung bahay namin, dapat lu-
Hindi ko na natapos yung sasabihin ko ng idiretso nya instead of kumanan sa may intersection kung saan ang bahay na tinitirhan ko. I'm sure naman na alam at tanda nya pa kung saan yun.
"Do you think? Uuwi ka pa? You're married, remember?" badtrip na sagot sakin ni Dylan.
"I know that, pero syempre, bahay ko pa din yun. Kung sayo ako titira, pano yung bahay? Mapapabayaan yun. Isa pa nandun lahat ng gamit ko" sagot ko.
"Forget about your stuff, hindi pa ba malinaw sa iyo Mia, na ang desisyon ko ang masusunod. And my decision is, hindi ka na uuwi doon, may pinadala na kong caretaker para sa bahay mo, and as you know, kasal tayo kaya sa bahay ka na titira. No question, no buts, you just follow and shut the fck up"
"Okay, fine. Alam ko naman na nagsusungit sungitan ka lang kasi ayaw mong malaman ko na may feelings ka pa din sakin" sabi ko. I grin when I said that.
Mas matalino sakin si Kasper pero sure ako na mas mapang asar ako.
Mabilis nya kong tiningnan at sinamaan ng tingin pero maya maya lang ay huminga sya ng malalim.
"Think, whatever you like, sa huli naman ikaw din ang masasaktan, so if I we're you, hindi ako mag a assume or mag iexpect ng kahit ano mula sakin. Cause clearly right now, the only feeling that I am feeling towards you is the opposite of what you are saying"
Nag lock jaw ata ako at kahit marami akong gustong isagot ay walang lumabas sa bibig ko. Gusto ko man lumaban pero nangibabaw sa akin yung sakit at lungkot sa katunayan na hindi na talaga nya ko mahal.
Pumasok si Dylan sa sigurado akong isang kilalang village dahil napaka higpit ng security dito.
Huminto ang kotse sa tapat ng isang napaka gandang two-storey house. Sa itsura pa lang nito, alam mo na agad ang may ari.
Naunang bumaba si Dylan sakin kaya nagmamadali akong sumunod. Ramdam ko pa din ang tensyon sa pagitan namin.
I maintain the distance between me and him, nakakatakot kaya baka bigla nya kong lamunin, sayang naman ang magiging lahi ko dapat.
Natigil ang pagmumuni-muni ko ng bumangga ako sa isang matigas na bagay. Pag angat ko ng ulo ko si Dylan pala ang nabangga ko. Mabilis akong lumayo kahit pa halos gusto kong ibangga ang sarili ko ng paulit ulit kasi napaka bango nya. Wait! Ang tigas ng likod nya? Ganun na ba talaga ka built ang katawan nya?
Tiningnan ko ulit si Dylan dahil ramdam kong nakatingin sya sakin.
"What was that? Anong meron sa inyo ni Jace?" diretso nyang tanong sakin.
Someone sound so possessive
"Ano ka ba? Nakilala ko lang sya nung araw na nagpunta ako sa PB para sa bahay, akala nya aplikante ako"
"Unbelievable, ilang araw mo pa lang syang kilala and yet naglalandian na kayo. We just got married today, and you just made me reveal my most hated secret" sabi nya, humihinga sya ng malalim para bang pianapakalma nya ang sarili nya.
Well, kung naiinis sya, Aba! May karapatan din akong mainis no!
Most hated secret pala nya ang pagpapakasal sakin.
"Wow, mag ingat ka sa pananalita mo, yes I understand na kaya mo ko pinakasalan is para makapaghiganti sa kasalanan ko sayo before, pero hindi ko naman sinabi sayo na sabihin mo kay Jace yun. Ikaw ang nag decide nun, kaya wag mo kong sisihin at wag mo din akong pagbibintangan na nakikipaglandian" galit kong sagot sa kanya.
"Isn't in your personality?" nakangisi nyang tanong sakin.
"What?"
"Remember Clint, I bet you do. Wag mong sabihin na hindi sya proof ng kalandian mo. Stop acting innocent Mia! For pete's sake, I know you better, malamang kung hindi kita pinakasalan, siguro you might have sold your body to some old rich man"
Hindi ko napigilan ang sarili ko at nasampal ko sya. I started crying too.
"How dare you! Oo, mag isa ako sa buhay and yes I'm struggling in earning. Di ako tulad mo na mayaman pero don't accuse me of such things dahil masyado mo ng natatapakan ang pagkatao ko" pinunasan ko ang luha ko
Kinuha ko ang kamay nya. He was about to pull it pero hinigpitan ko ang hawak dun. Ginamit ko yung kamay nya to hurt me
"What the hell are you doing?"
"You want to hurt me right, just hurt me hanggang magsawa ka! Para matapos na to, so that we can start over again"
Nagulat ako ng hilahin ni Dylan ang kamay nya and he pulled me. Napigil ko ang paghinga ko dahil ilang dipa na lang ay magdidikit na ang labi namin
Mas kumabog ang dibdib ko ng iangat nya ang mukha ko, he even wiped the remaining tears na nasa pisngi ko.
He looked at me intently na para bang nakikita nya pati kaluluwa ko. Napalunok ako, hahalikan nya ba ko?
"Mia"
Hindi ako makasagot, nalunok ko ata dila ko.
"Hurting you physically and seeing this fake tears ain't enough to pay on how you destroyed me before. Start over? In your dreams honey"
I bit my lip, bumitaw sya sakin pero hinatak nya pa din ako. Nagpadala na lang ako, dahil ramdam ko ang sakit at pagkapahiya sa nangyari.
We stopped sa isang pinto na nasa ilalim ng hagdanan.
"Go in" ma awtoridad nyang utos
Tiningnan ko sya. Binuksan nya ang pinto at tumambak sakin ang sangkatutak na mga gulo gulong gamit.
"Seryoso ka ba?" tanong ko
"Pasok na, I hate people wasting my time"
"Is this?-
"Yes it is your room princess" mapang asar nyang sabi sakin.
Hindi ako prinsesa! Queen ako, I am your queen, asawa mo kaya ako kaya dapat sa kama mo ko diba?
Gusto kong i vocalize yun pero one rejection for tonight is more than enough.
"Fine, akala mo mapapasuko mo ko dito, tingnan lang natin, ikaw din ang mapapagod at susuko" matapang kong sabi.
I stepped in the room
He smirked.
"Try your best, maaga ako bukas, make sure na hindi na kita kailangan pang gisingin" bored nitong sabi bago pabalibag na sinarado ang pinto.
"Pumogi ka lang, naging rude ka na! Arrrgggh!" sigaw ko.
Huminga ako ng malalim dahil baka maisipan kong takpan ng unan sa mukha ang walanghiyang yun.
Pasalamat sya, mahal ko pa din sya.
"Mahal mo pa din Amilia, at ito na nga ang karma mo"
I looked around sa kwarto.
Bago ka mag isip kung paano mo aaysusin ang marriage nyo, isipin mo muna kung saan ka matutulog.
"You're Amilia Selene! Fighting!" sabi ko sa sarili ko.
It's the start
- Writer
