Yezenia Hipolito's P.O.V.
Umuwi ako ng lutang. Mabuti na nga lang at ligtas akong nakarating sa condo unit ko.
Pagod akong umupo sa may sofa at tumingala sa kisame. I just stared at the empty ceiling while my thoughts are running.
Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Saying that everything will be all right. Na busy lang talaga siya kaya nangyari ito.
But I feel so neglected. Rejected or so what ever. Feeling ko ay napaka-worthless ko.
Pinunasan ko ang butil ng luha na tumulo mula sa aking mga mata. Why I am so emotional like this? Argh! I hate this feeling.
Pinalobo ko ang pisngi ko at pagkatapos ay huminga ng malalim. Tumayo ako at inayos ang aking sarili.
"Akala mo naman hindi ka sanay na ma-neglect niya, Yezenia," natatawa ko pang sambit sa aking sarili.
Pumiling ako at nagt
