"Marivette?" lumingon ako kung kaninong boses iyon.
Parang di ko na kailangan pang puntahan si Henry dahil narito na siya.
"Henry! I'm glad you're here! Hindi ko na pala kailangan pang puntahan ka sa bahay mo." I told him but he was startled after I said that.
"Pupuntahan mo ako sa bahay? Pero bakit?" he asked while his forehead creased.
"Ah, eh kasi, hindi kasi ako komportable kapag may utang ako." napakamot na lamang ako sa batok ko dahil hindi naman ako into speaking, unless, ka-close ko iyong kausap ko. Pero parang ka-close ko na naman siya pero iba pa rin iyong kilalang kilala mo na, di ba?
"Marivette, you don't have to pay me. Let's say it's my treat." ngumiti ito ng malawak.
"Ahh basta, nagdrive ako ng isang oras para sa'yo. I don't want to do nothing about it. Babayaran
