SIR, I LOVE YOU

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, events, and settings are products of the author’s imagination and are used fictitiously. Any resemblance to real people or situations is purely coincidental. ******* Jennifer Dellosa's POV “Let me drive for you, Jennifer. Wala akong gagawin, hindi ako pupunta nang opisina ngayon kaya pwede mo akong naging driver ngayong araw…” “Babysitter ako ng anak niya…tapos gusto niyang gawin ko siyang drive, e boss ko siya! Sira ba utak niya?” sa isip ko, padabog na naglalakad sa mahabang hallway ng mall. Maaga akong nagising para magawa ko kaagad ‘yung nga dapat kong gawin. Nang nag alas-nuebe na ay nagpaalam akong pupunta nang mall kasi may kailangan akong bilhin. Natagal pa ako kasi nakikilagtalo pa ako sa boss ko. “Ewan ko sa lalaking ‘yun, naturingang matalino, pero nabob*bo….” bulong ko sa hangin at nagtungo sa area kung saan nakalagay ang mga damit. Kailangan ko nang bumili ng mga bagong damit. Mag-iisang taon na ako sa trabaho ko, pero ngayon pa lang ako makakabili nang bagong damit. Tahimik akong namimili nang mga damit na bibilhin ko, makalipas ang mahigit kalahating oras ay may napili na rin ako at binayaran ko iyon sa cashier. Habang nakatayo ako sa tapat nito at naghihintay na matapos ay biglang nahagip ng paningin ko si Jonard… ang dati kong nobyo na niloko ako. Pansin kong papunta ito sa direksyon ko, pero agad ko ring inalis ang tingin ko sa kanya nang magsalita ang cashier. “Thank you,” mahinang saad ko, tumalikod at nagsimulang maglakad paalis sa lugar na iyon. Ramdam kong nakasunod pa rin sa akin si Jonard, pero mas pinili kong h'wag itong pansinin dahil mas lalo lang masisira ang araw ko sa pagmumukha niya. Ilang hakbang na lang ay malapit na ako sa taxi na nakaparada sa harapan. Nakatingin na sa akin ang driver at bubuksan na ang pinto ng taxi nang biglang umalingawngaw ang malakas na sigaw ni Jonard. Mariin akong napapikit dahil sa hiya, lalo pa't sobrang dami nang tao sa paligid at alam kong gagawa na naman siya nang hindi maganda. “Jennie!!!” muling sigaw niya. Napahilot ako sa aking sentido, sumenyas ko si manong driver na sandali lang at mabuti na lang ay naintindihan niya ang ibig kong sabihin. “Ano bang problema mo, Jonard?” asik ko, pinipigilan ang sariling singhalan siya dahil ayaw kong mapahiya sa sobrang dami nang taong nakatingin sa amin. Mabigat ang hakbang niya nang papalapit na siya sa akin. Habang ako naman ay nakatingin lang sa kanya nang diretsyo, kahit isang segundo ay hindi inaalis ang tingin sa mismong mga mata niya. “Paano mo nagawang ibigay sa kanya ang sarili mo?! Ni hindi mo nga pinahawak sa akin ang dibdib mo nung tayo pa!” His face was red, veins popping at his temple. I could almost hear the collective gasp around us. Sa mga sandaling iyon ay bahagyang akong natigilan. Ramdam ko ang hiya, pero kahit papaano ay nakabawi rin ako. Ngumisi ako, “Eh kasi nga…” I leaned in slightly, loud enough for him and everyone nearby to hear. “Medium lang kasi iyang sa’yo. E kay Theodore… XXL. Mas masarap ang hotdog niya kasi mas malaki kaysa sa’yo,” banat ko. The words landed like a bomb. Rinig na rinig ko kung papaanong napa ‘Owww’ ang mga taong nakarinig sa sinabi ko. Iba sa kanila ay nagpipigil nang tawa at alam kong asar na asar si Jonard dahil doon. I watched as his face froze. His jaw slackened, his hands twitched, and suddenly, the proud, intimidating man I remembered looked like a kid caught stealing candy. People were staring now, whispers and stifled laughter floating in the air. “A-anong s-sabi mo?” he stammered, voice barely above a squeak. Inosente akong nagkibit-balikat para mas lalo siyang asarin. “Ganun talaga… night and day… XXL hotdog ang kasama ko. Sino ba ang may ayaw nang XXL hotdog, di ‘ba wala? Kaya mas pipiliin talaga naming mga babae ang XXL, kesa medium,” pag-ulit ko at binigyang diin ang salitang ‘medium’. He opened his mouth again, probably thinking of some comeback, but all that came out was a strangled noise. I turned gracefully and walked away, the crowd parting as if giving me a runway. Every step was a tiny dagger to his ego. “Galing niyo, Ma'am,” nakangiting bati ni manong taxi driver, nakipag-high five pa ako sa kanya bago pumasok sa loob ng taxi. Bago tuloyang umandar ang sinasakyan ko ay bumaling pa ako kay Jonard, pinaningkitan ko siya ng mata at pagkatapos ay inirapan. “Magloloko, tapos kapag na-realtalk magagalit, tsk… utak talaga.” ****** “What's with that smile, Jennifer?” salubong na tanong sa akin ni Theodore pagkapasok ko sa loob nang bahay. Hindi ko siya sinagot kaagad kaya sunod siya nang sunod sa akin hanggang sa umabot na ako sa kusina. “Hey, Jennifer… I'm asking you, can't you hear me?” pangungulit niya. Tumigil ako sa ginagawa ko at lumingon ako sa kanya. Pero ang mga mata ko ay bumaba nang makita ko ang umbok na pinapagitnaan ng kanyang hita. “XXL… talaga….” sa isip ko. “Eyes up, Jennifer. Stop staring at my d*ck, you're making it hard,” reklamo niya, ngumuso ako at nag-angat ng tingin gaya nang sinabi niya. “Sinuguro ko lang na XXL talaga ‘yan kaya tinitigan ko,” banat ko at kitang-kita ko kung paanong naningkit ang kanyang mga mata. Hindi makapaniwalang nakatingin sa akin, “Are you trying to seduce me… again?” bulalas niya, nanlaki ang mga mata ko at mabilis na umiling. “Anong seduce… seduce ang pinagsasasabi nito? E siya nga itong gumapang sa akin habang tulog ako!” Ikinuyom ko ang kamao ko, tuwid na tumayo na para bang hinahamon siya nang suntukan. “Hoy.. Sir. Hindi porke't nakaisa ka sa akin ay gaganyan-ganyan kana! Malaki nga t*te mo, pero hindi mo ulit ako madadala sa paganyan-ganyan mo,” tugon ko, pilit na pinapatatag ang boses. Imbes na maasar siya at tinawanan niya lang ako, dahilan para mas lalong magsalubong ang kilay ko. “Malaki ba? I didn't know I'm big, Jennifer. Will you measure it for m–” “Hindi! Ayoko! Hanggang ngayon ay masakit pa rin ang p*ke ko dahil sa ginawa mo nang nakaraang linggo! Wala nang measure-measure… hindi mona ako madadala sa ganyan!” singhal ko, hindi na hinintay ang sagot niya at dali-daling siyang tinalikuran. Habang naglalakad ako patungo sa aking kwarto ay naririnig ko pa rin ang malakas na pagtawa ni Theodore. Tuwang-tuwa siya sa ginawa niya sa akin. Hindi niya alam na halos ayaw ko nang bumangon at maglakad kasi lalong sumasakit ang k*ffy ko. T*nging t*te ba naman. Sobrang laki. Ang taba-taba pa pakiramdam ko tuloy ay napunit ang p*ke ko at umabot iyon hanggang pw*t. “Nang umulan ng malaking t*te ay sinalo niya lahat. Hindi man lang nag-donate kay Jonard na sobrang lakas ng loob na manloko e, medium lang naman ‘yung size ng kanya.” TO BE CONTINUED….