Chapter five
1378 Words
Chapter five
Apple's
"WHAT are you doing here?"
Napapitlag mula sa kinauupuan niyang bench si Apple ng marinig ang tinig na iyon ng isang lalaki. Taka niyang nilingon ang pinanggalingan ng boses upang magpag sino ito.
Ngunit wala siyang mahalukay sa isipan kung sino ang lalaki g kasalukuyang nakatayo sa harap niya at naka ngiti.
"Who are you?" Patay malisyang tanong niya sa lalaki. Pero habang tumatagal ay tila nagiging pamilyar ito sa mga mata niya.
"Dapat na ba akong ma offend at masaktan dahil tila ganuon lang ako kalimutan? I'm Kenji, remember the guy you bumped last week? Ako iyon."
Last week. Yeah, one week na pala niyang iniiwasan na maka tagpo sa kahit na saang lugar si Dashile dahil sa mga nangyari. At dahil sa sinabi nito ay naalala na naman niya ang nangyari. Bumuntong hininga siya at saka muling ininalik sa hawak na libro ang mga mata.
"Ahhh... Okay."
"Ang cute mo naman kapag nag susuplada." May kung ano s atononng boses nito na tila tuwang-tuwa sa kaniya.
Mas lalong napa kunot ang noo niya kay Kenji . "H-huh, cute ako?" Ulit niya sa sinabi nito sapagkat baka namali lang siya ng natinig mula dito.
"Yeah, and you're beautiful as well. Hindi ka lang cute..." He smiled again sweetly, this time labas na naman ang niloy nito. "By the way, ikaw ba yung kapatid ni Grapes?"
Pagkarinig sa pangalan ng ate niya ay agad na lumambong ang emosyon niya. Tiyak na gaya ng iba ay pagkukumparahin nanaman nito sila ng ate niya. Don't get me wrong, I love my sister, pero nasasaktan na siya. "Bakit, ano naman kung kapatid niya ako?" Inihahanda na niya ang emosyon sa maaaring sabihin nito.
"Wala naman, mas maganda ka pala sa kanya? Naging classmate ko kasi siya last year kaso hindi na ngayon, bumaba kasi yung section ko." Napakamot pa si Kenji sa batok bago ngumiti ulit ng bang tamis-tamis. "Pero kung ngingiti ka lang din, mas lalong lulutang ang kagandahan mo. Kaso huwag na lang pala, dadami lang kasi ang mahuhumaling sa iyo. At mas dadami ang kakumpitensiya ko sa iyo. So, chill ka nanulit. Be who you are and your normal."
"Ano bang pinag sasabi mo diyan?" Medyo nalilito na siya sa kung anong pakay ni Kenji lalo pa at mas gusto niyang mapag-isa ngayon.
"H-huh? Ahh... Wala iyon. Siya nga pala, bakit mag-isa ka lang dito sa back garden? Wala ka bang friends?"
"Busy sila. Ikaw? Anong ginagawa mo dito at binubulabog mo ang katahimikan ko?"
"Masyado lang kasi akong natuwa ng makita kita kanina kaya hindi ko napigilan ang sarili ko na lapitan ka."
Ayan na naman at todo ulit kung makangiti itong si Kenji. Napa iling na lang siya at saka napa buntong hininga sa kawalan. "Ang boring nuh?" saad niya sa binata. Habang hinahayon ng tingin ang kapaligiran ng eskwelahan.
"Hmmm... Ano bang gusto mong gawin?"
"Yung di ko pa nagagawa." Wlaang sigla niyang sagot.
"Like what?"
"I don't know."
"Gusto mo ba talagang mag-enjoy?" May pag hamon ang tono ni Kenji.
Saglit siyang natigilan at saka marahang yumango bilang sagot. "Yeah."
"Then come with me."
"Huh? Saan? Masyado mo namang sineseryoso yung sinabi ko, joke lang iyon."
"Naku kunwari ka pa, tara na. Promise mag-eenjoy ka sa pagdadalhan ko sa iyo."
Ang buong pag-aalinlangan niiya ay dagling nawala dahil sa nakakahawang excitement na ipinapakita ni Kenji. Kaya kahit medyo ayaw niya ay napa hinuhod pa din siya nito.
Pagdating nila sa parking lot ay isang magarang kulay pulang sasakyan ang sinakyan nila papunta sa lugar na sinasabi ni Kenji. Mukang tulad nila ay may sinasabi din sa buhay sila Kenji, hindi lang talaga halata dahil mukhang bukod sa kotse nito ay wala ng magarang bagay na makikita dito.
From the looks of it, he might be humble and down to earth person and chose to look like this. Hindi niya napigilang hindi ma curious sa binata dahil bukod sa pangalan nito ay wala na siyang iba pang alam sa kanya.
"What's your whole name, Kenji?" Basag niya sa nakakabinging katahimikan habang bumabiyahe sila. Hindi naman masyadong mahigpit ang security guard ng school kaya madali silang nakalabas kanina.
"Kenji Hideo Suzura. I'm half Jap and half noypi." He said in lighter tone. At saka sumaludo sa kanya.
"Kaya pala ganyan ka, look at your eyes. Nakakakita ka pa ba sa pagka singkit niyan?" Naka ngising pang-aasar niya dito kahit ang totoo ay lalo lang itong naging cute dahil sa singkit na mga mata nito.
"Ganyan ka huh? Nilalait mo ako, hindi mo ba alam na mabenta ang mga singkit ngayon sa kabataan? Mukha na nga kaming mga girls invader dahil sa mga mata naming ito."
"K-poppers yung sinasabi mo na patok ngayon, hindi J-poppers." Bigla na lang silang dalawa natawa dahil sa sinabi niya.
"Ahh.. basta! I know that I am handsome, hindi ko lang pinapahalata baka kasi ma-fall ka."
Pinitik niya ang tenga nito dahil sa sinabi. "Yabang mo naman. Teka, taga saan ka ba? Tell me something about yourself."
"Hmmm, para palang job interview ito. Hindi ako na update. But seriously speaking, I'm living with my aunt's house right now. Nasa Japan kasi yung parents ko, marami silang business na kailangang asikasuhin dun kaya yung tita ko ang naiiwan na mag-alaga para sa akin."
"Only child ka lang ba?"
"No."
"Really? Ilan kayong magkakapatid?"
"I have a half sister in my dad's side. She must be in third year high school right now. Hindi kami ganun ka close kaya wala akong masyadong idea sa nangyayari sa buhay niya ngayon."
"Sorry."
"Sorry for what?" Takang tanong nito na pilit siyang nililingon at pagkatapos ay sa kalsada naman.
"I shouldn't invade your private life, but you know what? It's good to have a sibling."
"Close siguro kayo ni Grapes?"
"Yeah, superb. Mas malala pa nga kay mommy yun mag-alaga sa akin. She still treats me like a baby kahit matanda na ako."
"That's nice." He said in sincere voice.
"That's true."
"Boyfriend ba ni Grapes si Dashiele Quintania?" He asked out of the blue.
"No." walang ganang sagot niya dito.
"Super close kasi sila, akala ko tuloy dati mag boyfriend yung dalawang iyon."
"Mag best friends lang sila. Hindi pati ang tipo ni Dashiele ang gusto ni ate." Hindi niya mawari kung sino ba ang kinukumbinsi niya sa huling sinabi niya. Siya o si Kenji nga ba?
"But best friends can be lovers."
"Of course not!" tila pareho pa silang dalawa nagulat sa biglang outburst niya. "S-sorry. Ayoko lang kasi na pinapareha sa iba yung ate ko." Pag dadahilan na lang niya.
"Hindi ka pa siguro ready na makitang magka boyfriend ang ate mo." he said while smiling.
"Siguro nga."
"But DashileDashiele seems nice. I know him since first year until third year. Wala naman akong nabalitaang gumawa siya ng ikasisira ng pangalan niya, and take note, he is really smart. Kaya nga kilala siya sa buong school dahil hindi lang siya more on a good looker, siya talaga mismo ang isang ihemplo ng pagiging perfect student. And I heard na pangarap niyang maging doktor at sa tingin ko makakaya naman niyang abutin yun dahil matalino siya."
Tila naumid ang dila niya sa mga papuri ni Kenji kay Dashile at sa huling sinabi nito na pangarap ng binata na maging doktor. Hindi man lang niya kasi pinag aksayahan ng panahon malaman ang ilang mga bagay-bagay dito. Sa tuwing magkikita kasi sila ay puro bangayan at inisan lang ang nangyayari at kay ate Grapes lang ito super sweet. "T-talaga?"
"You didn't know that he wants to be a doctor?" tila taking-taka na tanong nito consider na isa din siya sa malapit na kaibigan nito.
"N-no."
"Ahhh... Eh, ikaw anong kurso ang gusto mong kunin? Two years from now ay college ka na din kaya dapat ay sigurado ka na sa gusto mo."
"I still didn't think about that. Eh, ikaw?"
"I'm planning to take a Architecture course. Ang family business kasi namin ay nasa ganuong field."
"Pareho pala tayo. Nasa ganuong field din ang business nila Daddy at Lolo."
"Destiny talaga tayo, nuh?" he said while grinning from ears to ears.
"Agad? Hindi pwedeng baka coincidence lang?"
"Wala naman talagang coincidence. Faith and destiny lang ang meron tayo sa mundong ito."
"You sure?"
"Uh-huh."
- Writer
