Tonight, I was laying in my bed while staring at the ceiling. Malalim na ang gabi pero hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Hindi na ‘to bago sa akin, sanay na ako. Simula nang mangyari ang bagyo sa buhay ko, I never had a good sleep. Lalo na nitong mga nakaraang buwan. It’s either I cried myself to sleep, or I don’t sleep at all.
And I stopped calling it insomnia. I have accepted that the only reason I find it so hard to sleep at night is because of the fact that I don't have any reason to wake up the next morning.
Nothing good is going on with my life right now. Bakit ko gugustuhing gumising araw-araw?
Ang mga sinabi ni Aly sa akin noong araw na ‘yon ang parang sirang plakang nagpauulit-ulit sa utak ko tuwing hindi ako makatulog. Hindi mawala ‘yon sa utak ko dahil tama siya.
Maybe
