Chapter 3 Beautiful
2203 Words
Mabilis akong umalis sa harapan niya. Ang huli kong nakita ay ang paglapit sa kanya ni venice.
Ayoko talaga sa lalaking Fungi nerd na 'yun. Gustong-gusto ko talaga na mawala na siya sa lahat. Ayoko makikita ang Presesnya niya sa school.
"Andrea ." Narinig ko ang tawag ni belle.
Tumigil ako sa paglalakad at nilingon siya. Busangot parin ang mukha ko dahil sa nangyari kanina.
"Anong problema mo? why are you so angry?." she said miserably.
"Yung fungi nerd na 'yon ang may kasalanan hindi ako!." Paliwanag ko.
Umiling na lamang si belle at hindi na nakipag talo sa akin. Naglakad na kami ni belle upang makalabas ng school nang bigla namin makita si Angelo ian na may kasamang iilang ka batch naming babae.
Nang natanaw kami ng Angelo ian ay yumuko siya at nag-iwas ng tingin. Kung hindi lang sinulsulan ng epal na si felix edi sana ako ang kasama ni Angelo Ian.
"Wag ka nang mang hinayang sa pag-aya sayo niyan." belle said.
Kumunot ang noo ko at bumaling sa kanya."Bakit naman hindi? Kung hindi umepal si Fungi nerd 'edi sana ako ang kasama at katawanan ni Angelo my crush..." Sambit ko.
Tumawa ng malakas si Belle sa sinabi ko."Sino si fungi nerd?..." She asked and laughing.
"Edi si felix sino pa ba?!." I said.
Nasa waiting shed na kami habang hinihintay ang aming mga Driver.
"That's bad andrea." Saway niya sa akin.
"No.. He's so epal dapat lang 'yun tawag sa kanya." katwiran ko.
"Angelo Ian is a very playful boy. Papaiyakin ka lang 'non. Unlike felix is fucking genius plus handsome too. That's why he didn't let you go with Angelo Ian. Dahil maraming may alam na playboy 'yun ikaw lang ata ang hindi nakakaalam...." Tuloy tuloy na sinabi ni belle.
Nanlaki ang aking mata ako sa mga sinabi ni belle. Pati ba siya nabibilog ng fungi nerd na 'yon.
Hindi nagtagal dumating na ang aming Driver at nakauwi. Habang nasa byahe ako hindi parin mawala sa isip ko ang ginawa ni felix.
Kailangan ko talaga gumawa ng paraan para mapaalis siya sa school. Alam ko naman at tanggap ko sa sarili ko na hindi ko talagang kayang pantayan ang talino niya.
"I heard your project was not included in the contest?." Si dad habang kumakain ng dinner.
Napangiwi ako at tumingin kay ate elise na nag-iwas ng tingin sa akin. Alam ko naman siya ang nagsumbong dahil palagi naman siyang sipsip kay mom and dad.
"Opo..." nahihiyang kong sinabi.
"That's exactly what I expect." daddy said.
Natigil ang pagkuha ko ng kanin sa aking kutsara't tinidor sa biglang sinambit ni Daddy. Kahit sino ba expected na ganon ang mangyayari sa akin?.
Binilisan ko na lang ang aking pagkain. Dahil ayaw ko nang marinig ang sasabihin ni daddy puro masasakit nanaman at pangungumpara.
I knew at first that I didn't really appreciate it. But now I try to train myself, that's okay
"Kung sana nagpatulong ka sa ate at kuya mo. You're probably among the winners." mariing sinabi ni daddy.
Matalim ang aking tingin sa aking pinggan dahil sa mga sinabi ni daddy. Konting konti na lang ay tutulo na ang luha ko pero pinatili ko lang 'yun sa aking mga mata.
"Hindi na bale Daddy kung nangyari 'man iyon si ate at kuya parin ang pupurihin nyo!." Sabi ko sabay inom ng tubig at nagmartsa na paalis doon at nagmadaling pumanik sa aking kwarto.
"Andrea bastos ka talaga!...." huling narinig kong sinabi ni daddy.
Nilock ko ng mabuti ang aking kwarto at humagulgol ng iyak. Pinaghahampas ko ang aking unan sa sobrang inis at galit ko.
Bakit yung iba kahit wala naman mga achievement mahal na mahal sila ng parents nila. Samantalang ako kahit gawin ko ang lahat hindi ko kailanman narinig na pinuri nila ako.
Naalala ko pa noon tuwing mag-uuwi si mommy ng pinamili niyang mga laruan at damit ay palaging pinapauna si ate elise at kuya Steven sa pag pili at kung anong matira 'yun ang akin kahit hindi magaganda at hindi na patas.
Naiingit ako kay belle dahil siya palaging nandyan ang mommy niya kahit wala na siyang daddy ay buo parin ang pagmamahal na binibigay ng mommy niya sa kanya.
Samantalang ako kahit kumpleto ang parents ko may mommy at daddy pa ako pero parang hindi ko dama.
Muntik na akong ma-late ng gising kinabukasan dahil napuyat ako kakaiyak.
Nang makapasok ako ay laking pasasalamat ko na walang pang kaming teacher pero halos lahat ng classmate ko ay nasa loob na.
Mariing titig ang pinupukol sa akin ng aming mga classmate. Biglang kong narealize dahil ba iyon kahapon? Dahil sinigawan ko si felix.
WHAT THE f**k!.
Napansin kong hindi na siya nakaupo sa upuan niya sa tabi ko kundi sa likod ng upuan namin. Buti naman dapat lang na umiwas siya sa akin.
Nang makaupo na ako ay bigla kong nakita ang Sailormoon keychain ko sa ibabaw ng table ko na buo na ang kawitan nito.
Bigla kong naalala na siya nga pala ang kumuha nito kahapon malamang siya rin ang nagbuo.
Lumingon ako sa kanya ngunit umiwas siya ng tingin at binuksan ang libro sa harap.
Di bale na lang hindi ko kailangan magpasalamat sa kanya dahil 'di ko naman sinabi sa kanya na ayusin niya ito.
Nang matapos ang ilang oras na klase ay lumabas na kami ni belle. Naglalakad kami ng bigla akong tawagin ng isa sa mga head teacher.
"Goodmorning po Ma'am." bati namin ni belle.
"Goodmorning. Can I talk to Ms. prudente in my office." Tumango ako at sumunod sa kanya sa office.
Nang makapasok kami sa office ay pinaupo ako. Kinabahan ako bigla.
"Your classmate reported your bad behavior." My teacher said.
Nanlaki ang mata ko. What the heck! Hindi ko alam kung anong tinutukoy ng teacher sa akin.
"I don't know what you're saying Ma'am?."Lito kong tanong.
Pati ba naman dito sa school pupunahin ako? Nakakainis gusto ko na lang sumabog sa inis.
"I have never been bad to anyone.." I said.
Bigla kong naisip si felix siya lang ang bukod tangi na kinaiinisan ko. Malamang siya nagreport sa akin. Pakitang tao talaga siya!
"Sinong classmate po ang nagreport sa 'akin Ma'am? Si felix primo po ba?." tanong ko.
"Not felix. one of your classmates who saw your bad behavior with your classmate."
Sobrang sama ng loob ko sa lahat. Feeling ko ay sana hindi na lang ipinanganak lahat na lang ay napupuna sa akin.
"Kapag naulit pa ito.. I need to report it to your parents." saad ng head teacher.
Tumango ako napangiwi. Ano nanaman kaya masasakit na sasabihin sa 'akin ni Daddy kapag nalaman niya pa ito.
Lumabas na ako ng office na busangot ang mukha. Naabutan kong nasa labas si felix at venice na nag-uusap.
"Sana hindi mo na 'yun ginawa. Ayos lang naman ako." Sabi ni felix kay venice.
Nakita nila akong lumabas. Natigil si felix sa pagsasabi kay venice. Bumaling siya sa akin na nag-aalala ang mukha.
Inirapan ko silang dalawa at umalis sa harapan nila. Mabilis ang lakad ko papanik sa rooftop.
Tuloy-tuloy ang pagbuhos ng luha ko. Habang tumatagal ay lumalakas ang hagulgol ko.
Nang makapanik na ako ay sumigaw ako ng malakas sa rooftop. Gusto kong ibuhos ang lahat ng sama ng loob ko.
"My life is so f**k up!.... I hate my life!.. I hate you!..." Paulit-ulit kong sigaw.
Malakas ang mga hagulgol ko ng makarinig ako ng yapak sa aking likuran.
Natigil ang paghikbi ko ng makita si felix sa likuran ko. Lumapit siya sa akin na may pag-aalala ang mukha.
Pinunasan ko ang mga luha sa mata ko ngunit kahit anong punasan ko parang gripo na tuloy-tuloy ang tulo.
Mariin ang titig ko sa kanya. Nang makalapit siya ay tinulungan niya akong magpunas ng aking mga luha.
His palms is so gentle to caressing my cheeks. Iniwas ko kaagad ang mukha ko bago pa ako maamo sa mainit niyang palad.
"You look so beautiful even when you cry" he said gently.
"Shut up, f**k you!."
Inaasahan kong magagalit siya sa pagsigaw ko at mga sinasabi kong hindi maganda sa kanya ngunit nakitaan ko siya ng pagkamangha at saya sa kanyang mukha.
"Why are you smiling huh?." Iritado kong tanong.
"I don’t know. I think I’m crazy." he chuckled.
Nakakainis ang gusto ko magalit siya, mainis siya.... awayin niya din ako!.. I want him to fight me so he can see who is really better.
"Baliw ka na talaga. f**k you so hard fungi nerd!." Sigaw ko.
"Even you always shout at me I really like. So you're right I'm crazy." he said.
Hindi ko na alam ang sasabihin ko tila natutop ako sa mga sinasabi niya. Nakaramdam ako ng pag-init ng pisngi.
"Liar..." tangi kong nasabi .
"Bakit ka ba galit na galit sa akin huh?." he asked.
Mariin ang hawak ko sa aking kamay. Ang mga titig niya sa akin ay masyadong maamo naramdaman ko na lang na hinawakan niya ang kamay ko na para bang may kuryente na dumapo doon.
Hindi ko masagot ang tanong niya hindi ko rin sa sarili ko kung tama ba ang mga dahilan ko para magalit sa kanya.
"What can I do huh? So that you don't get mad at me anymore....Tell me please." he said
"Ano ba kinagagalit mo?.... Hindi ko talaga alam please sabihin mo." Paulit-ulit niyang tanong.
Tila na napipe ako at nawala ang tapang na binuo ko ngayong tinatanong niya na ako. Hindi ko mahanap ang mga salita na gusto kong sabihin sa kanya.
"Umalis kana nga sa harapan ko! Bakit ka ba nandito huh!.." pagalit kong sinabi.
"Gusto kong malaman kung ano nasa isip mo. gusto ko lahat maintindihan. I want to understand you please baby... Tell me." he asked as if begging for my answer.
Natuyo na ang mga luha ko at pilit iniintindi ang mga sinasabi niyang ito. Ano bang sinasabi niya hindi ko rin siya
maintindihan?..
"Bakit ikaw ano ba ang iniisip mo huh!." tanong ko para iwala ang usapan.
"My mind it's full of you." he said seriously.
Nagulantang ako at tinulak siya. Tila nanghina rin siya. Mabilis akong tumakbo at umalis sa harapan niya.
Nanlamig ang mga kamay ko ngunit mainit ang aking pisngi. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba.
Hindi kaya may gusto siya sa akin? Pero imposible 'yun masama ako sa kanya. Kaya hindi niya ako magugustuhan paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko.
Nang makababa na ako ay nakasalubong ko si venice na masama ang tingin sa akin. Iiwasan ko na sana siya ngunit tinawag niya ako.
"Andrea..." tawag ni venice.
Humarap ako at bumaling sa kanya." Oh bakit hinahanap mo felix nasa rooftop siya." I said and rolled my eyes.
"No, alam kong sumunod siya sayo doon." sabi niya at nag-iwas ng tingin.
"Oh, Actually he's very worried about me." Pang-iinis ko.
Tanga lang ang hindi makakahalatang may gusto siya kay felix. Buong akala ko nga nung una ay may gusto rin sa kanya si felix.
I know na mas mabait sa akin si venice at mas matalino. Hindi sila ganon ka yaman pero mukhang masaya ang buong pamilya niya. Dahil minsan ko ng nakita ang parents niya sa recognition na kumpleto at masaya para sa kanya. That's the thing I always envy.
Hindi katulad ko laging busy si mom and dad kaya hindi laging kumpleto kapag ako ang may award. Minsan ko nang narinig si dad na sinabi niyang hindi siya mag-aaksaya ng oras sa recognition ko dahil hindi naman ako Top one. Hindi katulad nila kuya at ate Elise na laging Highest honor.
Seryoso ang titig niya sa akin. Inayos niya ang kanyang salamin at suminghap."Why are you so childish?." aniya.
Kumunot ang noo ko at inirapan siya." I'm not childish." I said.
"You're so childish......felix is always worried about you because you are so sensitive."
Hindi ako nakasagot "Damn.." I whispered.
"Alam ko naman na naiingit ka dahil hindi mo s'ya makagawang mataasan?...." patuloy niyang sinabi.
Hindi ko 'man maamin sa sarili ko na ayun talaga ang dahilan kung bakit ako naiinis sa kanya at nagagalit.
"I will never envy anything especially you!." Sabi ko sabay alis sa harapan niya.
Mabilis akong naglakad pabalik ng Classroom. Nang makapasok ako ay wala pang estudyante sa loob dahil oras pa lang ng breaktime.
Napansin ko ang gamit ng aming teacher sa ibabaw ng table. Binuksan ko ito at napansin ang isang buong papel na Answer sheet.
Nabitawan ko ito at luminga-linga buti na lang ay walang nakakita sa akin. Biglang may pumasok sa isip ko.
Mabilis akong pumunta sa kung saan naupo si felix inilagay ko ang answer sheet sa loob ng bag niya. Sinirado ko mabuti at lumabas ng classroom.
Pinagpawisan ako ng malamig at ang mga kamay ko ay nangangatong dahil sa kaba. Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko?.
Pagtapos kong gawin iyun ay lumabas ako na ako. Mabilis ang t***k ng puso ko dahil sa kaba. Gulong gulo ang isip ko gusto kong bumalik sa classroom at tanggalin 'yun sa bag niya.
Pero ayun naman talaga ang gusto ko ang mapasama siya hindi ba?... Gusto ko siyang mawala dito sa school. I hated him so much. Paulit-ulit kong tinatatak sa isip ko.
- Writer
