I like me better, When I'm with you.

Chapter 2 Hate

I still remember the first time I hated him, We were in grade 7 when we first became classmates.

I know myself better. Hindi ako masamang tao pero hindi rin ako mabait.

"Ma'am bakit naman po hindi kasama yung project na ginawa ko?." tanong ko sa head teacher.

"You're work is nice, But is so simple. Mas inaapprove 'yung mas modern." My teacher said.

Sumali ako sa isang Project sa school na pagandahan at pagalingan sa Pag-imbento ng isang kagamitan pang linis.

Ate Elise and Kuya Steven are always participating in this contest. So i prefer to join because I see mom and dad are happy to join them.

That's why I was so disappointed to see that my project got reject in this competition.

Pinigilan ko ang aking mga luha dahil sa pag reject ng project ko. Dali dali akong pumunta upang tignan ang mga ibang project na naapproved.

All approved projects are modern technologies used Invention. I can't deny that the Student's make them are really geniuses.

Yumuko ako dahil sa pait ng nararamdaman ko para sa 'aking sarili. I feel like whatever I do is still not enough.

"Ang galing talaga ni felix....I feel he will take the first place." sabi ng mga babaeng estudyante sa gilid.

Umirap ako sa kawalan at umalis doon.

I immediately went straight to the comfort room. Sinarado ko ng mabuti ang loob ng cubicle at humagulgol ng iyak.

Sapo ko ng mabuti ang 'aking bibig upang hindi magpakawa ng ingay ang aking mga hagulgol.

I calmed myself for a few hours. Pagkatapos kong mapakalma ang 'aking sarili ay lumabas na ako at naghilamos ng mukha.

Mugto ang 'aking mga mata at maputla ang aking labi. Buti na lang ay walang masyadong tao dahil lahat ng estudyante ay nasa paligsahan.

Pababa na ako ng hagdan ng may narinig akong malakas na yapak na papanik.

Kumunot ang noo ko ng makita si Felix na nagmamadali na pumanik ng hagdan.

Nang makita niya ako ay natigil siya sa pag-akyat. Mabilis akong bumaba at iniwasan siya.

I hate him because he is always nice, smart and always praised by teachers and I'm also ashamed of myself because I'm so worthless when he's the opponent I always lose..

Lalagpasan ko na sana siya ng bigla n'yang hinigit ang palapulsuhan ko. Matalim ko siyang tinignan.

"Are you okay?." he asked worriedly.

"Bakit naman hindi ako magiging okay huh?." matapang kong sagot.

Tinitigan niya ako ng seryoso nag-iwas ako ng tingin sabay bawi ko ng 'aking braso.

"Why are you crying if you're okay?"

"I said I'm okay. Anong bang pakielam mo?." I said sarcastically.

Tila hindi siya naniniwala sa mga sinasabi ko. Pero bakit anong pakielam niya sa akin at bakit siya nandito. Dapat nandon siya sa paligsahan dahil mukha naman siya ang mananalo.

"I asked the head teachers to include the projects na hindi na approved. Pero kase hindi sila pumayag dahil sa mga maraming rason...." mahinahon nyang sambit.

Namilog ang mata ko sa sinabi niya. Halos lumabas ang usok sa ilong ko sa sobrang inis. Mukha ba akong kaawa awa sa harap niya para makiusap pa siya.

"Why did you do that! because I look pitiful huh!" I shouted at him.

" No it's not. I just want to be fair." he said seriously.

Bumuntong-hininga ako at inirapan siya. Mabilis akong bumaba. Narinig ko ang mga yapak n'ya sa likod ko na sumunod sa akin.

"Andrea.." tawag niya.

"Don't talk to me again. Matalino ka naman kaya naiintindihan mo 'yun." mariin kong sinabi.

Hindi na niya itinuloy ang kanyang sasabihin sa halip ay tumango na lamang sa kagustuhan ko. Pinagtaasan ko siya ng kilay at tuluyan ng bumaba at umalis doon.

Nakihalo ako sa dami ng tao sa at hinanap si ang 'aking kaibigan na si Belle. Nang matanaw niya akong palapit ay umayos siya ng pagkakaupo.

Nasa tabi nya si Joseph at iba naming classmate sa likod.

"Saan ka ba nagpunta? Kanina pa kita hinahanap." tanong ni belle.

"Uhmm....Cr lang." sambit ko.

Marami ng nag-aabang kung sino ang mag first place. Halos lahat ay expected na project ni felix ang mananalo.

"What happened to your project?." belle whispered to me.

"Did not pass..." I whispered to her and showed i was okay.

Nang I-announced na kung sino ang First place ay hiyawan ng tawagin ang pangalan ni felix at ang Second place naman ay si venice.

My blood immediately boiled of all I have seen, heard and known.

Ngumiwi ako dahil sa pait ng nararamdaman. Kung may bagay 'man na alam ko kung saan ako magaling ay ang hindi ipakita ang totoo 'kong nararamdaman.

"I heard that your project didn't pass?." Tanong ni ate elise ng makauwi na ako sa bahay.

" Yes..." nahihiya kong sinabi.

"Ano na lang sasabihin ni Dad kapag nalaman n'ya to." aniya.

"It's okay.. Hindi ko na lang ipapaalam." sambit ko.

"Tssk..do you think Dad won't know that."

When I found out that my project didn't pass, I knew that Dad would be disappointed with me again.

"Kung sana pumayag ka sa offer ko na tulungan kita." ate elise said.

I shook my head and rolled my eyes. Dahil hindi ko naman kailangan ng tulong ng kahit sino. Dahil kaya ko 'iyong gawin mag-isa.

"I can do it alone without asking for anyone's help." Sabi ko sa mariing boses.

Tumalikod na ako at nagmadaling pumanik sa taas. Nagkulong ako sa aking kwarto at hindi sumabay sa kanila ng dinner.

Nag dahilan ako ng masama ang aking pakiramdam. Dahil 'yon naman ang totoo masama ang pakiramdam ko not physically but emotionally and mentally.

The next morning I went down to have breakfast even though I didn't want to go to school.

Nang makapasok ako ay naabutan ko nag rereview ang aking mga kaklase. miski si belle na hindi mahilig mag-aral ay nag rereview.

Bigla 'kong naalala na may long quiz kami sa english. Sinapo ko ang aking noo dahil hindi ako nakagawa ng reviewer.

Buong magdamag ako nagmukmok sa kwarto at umiyak. Kaya nawala sa isip ko na mag-aral at mag review.

Nagtungo na ako sa aking silya at naupo. Napansin ko ang maingat na sulyap ni felix sa akin. Inirapan ko siya at padabog na nilagay ang bag ko sa aking silya.

Wala akong kahit anong ginawang reviewer kaya wala akong kahit anong mabasa.

Nagulat ako ng inilahad sa akin ni felix ang kanyang reviewer. Kumunot ang noo ko sa ginawa nya.

"Please .. take it so you can review somehow." he said.

Napalunok ako dahil 'di ko alam ang gagawin ko. I really don't want to accept his help. but at these times I really need help.

Nangining ang kamay ko ng inabot ko ang reviewer nya. I caught him with a ghost smile on his face.

Naging maayos ang result ng aking long quiz. Dahil kahit paano ay nakapag review ako. Kahit labag sa loob ko ang kausapin si felix ay nagpasalamat parin ako kung 'di rin dahil sa kanya ay hindi ako makakapag review.

"Thanks.." sabi ko pagtapos mag review.

"You're always welcome." he said.

Nang matapos ang aming unang klase ay tumayo na ako at kinuha ang 'aking bag. Napansin kong hindi nakasabit ang 'aking sailormoon keychain. Hinanap ko ito at natagpuan ko sa lapag na sira ang kawitan.

"s**t! its broken.." sambit ko halos maiyak ako ng makitang sira ang keychain ko.

"I can fix that." sabi ni felix sabay kuha sa kamay ko ang keychain.

"No.give it back to me." I said.

Hindi ko tuluyan nakuha ang keychain sa kanya. Dahil itinaas niya ang kanyang kamay.

Tumalon talon pa ako ngunit matangkad siya kaya hindi ko naabot.

"Felix let's go." Biglang sambit ni venice sa gilid namin.

Tumigil ako sa pagtalon at suminghap ng marinig siya. Akala mo kabote bigla biglang sumusulpot.

"Ah..okay." felix said.

He turned to me again."Don't worry I can fix this." ngumisi sya.

Wala na akong nasabi ng sabay sila umalis ni venice. Padabog kong sinuot ang aking bag at lumapit kay belle.

Nagpasya kaming pumunta ng canteen ni belle at kumain ng snacks. Tahimik kaming naupo. Nagkuwentuhan at kumain.

Naagaw ang atensyon ko sa malakas na tawanan sa kabilang table. Sila felix, venice at iba pa na naming Classmate.

May mga ibang section 'din nakikisali sa kwentuhan nila. Mabait si felix sa lahat.

Kahit sa ibang section at ibang batch ay mabait siya kaya lahat close niya.

Yun 'din siguro ang dahilan kaya kahit masungit at salbahe ang trato ko sa kanya kailanman hindi siya naging masama sa akin.

Nang matapos na ang break time ay naglalakad kami ng biglang may familiar na boses na tumawag sa akin.

Napalingon ako ng makita si Angelo Ian. Isa sa mga crush ko uminit ang pisngi ko ng makita siyang tinatawag ako buti na lang ay close kami kahit papaano.

Matagal ko na siyang crush. Dahil ang gwapo niya. Chinito, at matangkad at isa pa ang kinahahangaan ko sa kanya ay isa siya sa mga magagaling na swimmer.

Tumigil siya sa Pagtakbo ng makalapit sa akin. Malaki ang 'aking ngiti ng makita siya ng malapitan.

"Hi Andrea..." he said.

"Hi." I said and waving at him.

Nasa likod niya si Joseph at ang kaibigan pa nilang isa na si Gerald.

"If you want. You can join us later in the arcade after class." anyaya ni Angelo Ian.

" Oh talaga. Sure!." kinilig ako.

"Belle sana pumayag kang sumama." nahihiyang sambit ni joseph kay belle.

"Ayie..." Tukso namin sa kanila.

Natigil ang tawanan namin ng may biglang humarang na dibdib sa paningin ko. Tumingala ako at nakitang si felix 'iyon.

"Tapos na ang breaktime balik na sa Classroom." malamig niyang sambit.

Kumunot ang noo ko sa biglang niyang pagsulpot."Okay...Duh!." maarte kong sambit sa kanya.

Tumango ako at kumaway kila Angelo upang magpaalam. Pagtapos ay bumaling ako kay felix at inirapan sya.

Tumalikod na ako at hinigit si belle upang makaalis na kami doon at makapasok na.

"Ang epal talaga kahit kailan.." reklamo ko habang naglalakad kami.

"Sino si felix?." tanong ni belle.

"Oo sino pa ba?."

"No he is not epal. I think he likes you." belle said.

Namilog ang mata ko at matalim ko siyang tinignan. Hindi ko lubos maisip ang sinabi niya.

"Stop it. Yuck ew!." I said.

Nang matapos ang buong klase namin ay hindi ako makapaghintay na lumabas. Dahil sasama kami ni belle kila Angelo ian na pumunta ng Arcade.

Nang biglang tumunog ang cellphone ko at Pinasadaan ko agad kung sino ang nag-text.

Uminit ang pisngi ng makita ang numero ni Angelo ian. Kaya nga lang napawi rin ang kilig ko ng mabasa ko ang mensahe niya.

My crush Angelo Ian <3 :

I'm really sorry andrea hindi ko pala kayo maisasama. Maybe next isasama ko na kayo. I promise.

Naghanap ako ng dahilan kung bakit hindi niya kami hindi isasama.

Napatingin ako kay felix na nahuli kong nakatitig sa akin. Nag-iwas siya ng tingin at nag ayos ng gamit.

I seem to have an idea why ..

Respetado siya ng buong estudyante dito sa school. Sa tingin ko siya ang dahilan kung bakit hindi na kami isinama ni Angelo ian.

Gumaganti ba siya dahil sinabi ko na wag niya ang kakausapin. Sa tingin ko sinabihan niya ang mga estudyante dito na wag akong kakaibiganin or papansinin.

Pakitang tao napakasama naman pala!..

Nang konti na lang ang estudyante sa loob ay hinarap ko siyang galit.

"Ikaw ba nagsabi kay Angelo ian na huwag akong isama sa Arcade?." I said angrily.

Nag-iwas siya ng tingin at hinilot ang sentido. "Yes..." aniya.

Mas lalong kumulo ang dugo .

"Sabi na eh. How dare you! bakit mo 'iyon ginawa siguro gumaganti ka ano?!." I said shouted him.

Umiling siya at lito ang mga mata sinubukan niyang hawakan ang siko ko. ngunit iniwas ko kaagad ito.

"The man is not for you. The man who suits you is the one who is faithful and loves you very much...." he said softly.

"Walang ka ng pakielam doon!." sigaw ko.

Naramdaman ko ang paghawak ni Belle sa balikat ko. Hindi ko na halos makita ang mga tao sa paligid na nakakarinig sa pagsigaw ko sa kanya.

"Andrea. Stop it." Belle whispered on me.

"I'm sorry. I'm really sorry for meddling." he said.

"I hate you so much! You are the only person I hate the most!.". I shouted at him so hard and walk out.