GIRL, YOU'RE MY DOWNFALL (ONGOING)

Chapter 15

Chapter 15 - Eyeglasses

HINDI maalis-alis ang ngiti ni Rusell, Karen is so innocent that she really doesn't have an idea of how much she moved his heart. Matanda na siya, hindi niya alam kung kailan siya kinilig nang ganito. Sanay kasi siya na babae ang kinikilig sa kaniya. Babae ang unang nagkakagusto sa kaniya pero ngayon? Even Alexa didn't make his heart skip a bit. And the girl hasn't told him that she likes him. What she just told him that she only smile to him! And that is fvcking satisfying, dude! Sa sobrang kilig niya, maghapon siyang nakangiti.

Nasa bahay na siya ngayon, kaninang tanghali pa siya nakakaramdam ng kasiyahan. Ewan ba niya, feeling niya ay special siya. Karen rarely smile to someone. Laging poker face ang babae sa kahit sino kaya siguro ay sobra-sobra ang nararamdaman niya. He felt special.

Karen was so cute! May maliit itong dimples sa magkabilang labi, sa ilalim. It's cute. It's fvcking cute. Nangingiti nanaman tuloy siya habang naalala ang dalaga. At sa hindi sinasadya ay mas lalo siyang nangiti nang maalala niya ang nakasimangot na mukha ng mukhang hito nilang boss. That man is jealous! Hindi ito magseselos kung feeling nito ay ito ang pinili, but nah, I am the one Karen is smiling at! Nagseselos pa lang ang hitong iyon pero daig pa niya ang nanalo sa loto sa sobrang saya.

"Evangelista, you seems like you're enjoying your vacation? Maraming kaso ang nakatambak dito. Baka gusto mo lang naman tumulong, Attorney Evangelista?"

He is having a zoom meeting with his partner in court, Adrian o AJ ang palayaw. Heto rin ang abogadong pinaghanap niya ng files sa kaso ni Mr. Arturo at sinend dito sa kaniya na siyang ipinasa niya sa prosecutor office.

Siniguro rin niya na kung may abogadong hahawak ng kaso nito ay lalampasuhin niya sa court. Napag-alaman kasi niya na nagkaroon pala ng deliryo si Karen dahil sa kawalang hiya ng bastos na matandang iyon.

Kung sakali man na hindi ito makukulong ay pupuruhan naman niya ito ng bugbug. Maangas siya? Huwag sa akin. No one is allow to touch my baby.

"I'll be there soon. For now, I am doing something important."

Pinaningkitan siya ni Adrian ng mata. "Nambababae ka lang yata, e. Mahirap iyan, pare, lalo na at may girlfriend ka."

Natigilan siya at sumeryoso. "Alexa," sabi niya. "I know what I am doing, Adrian. I will settle things out with Alexa once I come back in Manila."

Tumango si Adrian. "Seryoso ka sa babae mo?"

"Ul*l. Your term 'babae' is like you're saying that the girl I like is my kabit."

Tumawa lamang ito sa kapikunan niya. "Anyway, pare. Pumunta si Mr. Manansala rito, iyong kapatid ng namatay, ninong mo yata iyon, si Roger Manansala, asking if you can handle the case of Richard Manansala again. Rosela is telling in media na biktima sila ni Richard at hindi suspect. May mga naglalabasang ebidensiya na hawak ni Rosela na ito ang kriminal at hindi mga anak niya at may hawak din si Mr. Manansala na si Karen ang pumatay."

Natahimik siya. This is serious. Last year, ang kaso ay isang buwan lang umere sa balita dahil sa kakulangan ng mga ebidensiya sa Manansala murder case, pero kung maglalaban ang parehong kampo, siguradong magiging maingay ito.

Nag-aalala siya sa dalaga. Hindi niya nais na mawala ang mga ngiti nito. Kung sana may lugar na hindi inaabutan ng telebisyon at lugar na walang mga balita. Baka sakaling maproteksyonan niya ang dalaga mula sakit ng nakaraan.

"Thanks, Adrian. Babalik ako sa Manila, baka sa makalawa. Yes, he is my ninong. I'll talk to him," sagot niya rito.

Pinatay niya ang Zoom nang makapagpaalam kay Adrian. Sakto ay parating ang dalawa. He saw how graceful and powerful the aura of Karen na even if the girl has not smiling, you will feel the authority of her posture. Walang mag-iisip na mahirap ito, iisipin mong isa lang itong turista at hindi waitress sa isang partybar.

Well, what would he expect on a woman who grew up in a well off family? Natural, may class pa rin ang dalaga kahit nasa isla na ito halos namalagi.

Naalala nanaman tuloy niya iyong kanina. Kung paano siya inihulog ng dalaga sa mas malalim na damdamin. She is a tease! And she has no idea of how a teaser she is! Hindi maaaring siya lang ang ganoon. For the hell he cares, she must know who's dominant between them.

"Goodevening, kuya!" bati ni Rhian sa kaniya. "Looking good, ah," puri sa kaniya nito. Tumango lang siya ng seryoso. Rhian and him has something they should discuss. She should really study seriously because his only sibling doesn't have a degree or didn't even bother to finish the senior high and their parents are really coming in the Philippines to get her and force her to study. He must warn her sister.

"We need to talk, Rhian. You should know that, nabasa mo ba text ko?"

"Yes, well I need to rest first before eating, okay, mauna na kayong dalawa," sabi nito "and kuya?"

"Yes?"

"You really look good today, perhaps your eyeglasses?" puri nito saka umalis na at pumasok sa sarili nitong kwarto.

He worked a while ago kaya suot pa rin niya ang eyeglasses niya. Natural niya ang ganito kapag nagtatrabaho. Reading some financial report that his parents sent to him to study if there is anomaly is part of his work. Bukod kasi na siya at ang kapatid niya ang tagapagmana ng lahat-lahat ng kayamanan ng Evangelista's businesses, siya rin ang head ng legal team ng family nila.

He has all the financial report, legal complaints and many more related Evangelista's chain of business. In this, napag-aaralan niya ang lahat-lahat at dahil alam niya ang mga bagay-bagay sa kumpaniya nila ay naging isa na rin siya sa pinaka-asset ng family nila para magdesisyon, afterall, nalalaman niya kung wise ba ang transactions o hindi kaya nasa kaniya kung matutuloy o hindi. Pumipirma na lang mga parents niya but still hands on in their company to be the face or look-out in the entire department. Nasa Los Angeles mga parents niya this year and planning to come home this December.

I hope in December everything is done, sana ma-solve na rin ang kaso ni Karen. He wants to know her more.

"Don't just stand there, Karen. I am starting to feel embarrassed."

Nanliliit ang mga mata nitong lumapit sa kaniya at pinakatitigan siya. Damn, I feel like I am gay. First time that I feel shy nang matitigan ng ganito. Ngayon lang talaga siya nahiya na kinikilig. Kinakabahan din siya dahil sa titig ng dalaga.

Tumikhim siya at nag-dekwatro habang inayos ang salamin niya. Pagkatapos ay kinuha ang papeles na hawak niya para takpan ang mukha niyang tinitingnan ng dalaga. "Stop eyeing me, Karen. Mukha kang may pagnanasa sa akin," malamig niyang sbai rito pero hindi nito alam na sobra-sobra na siyang sasabog sa kaba.

"Hindi kita halos makilala. Ang gwapo mo sa salamin mo.." mangha nitong sabi sa kaniya. "Ganiyan ka ba lagi kapag nagbabasa?"

Hindi na niya pinansin ang tanong nito. Nagririgodon ang puso niya sa pamumuri ng dalaga. Tumikhim siya at inalis ang eyeglasses niya nang dahan-dahan. Nahihiya siya pucha.

Lumapit ito. Sobrang lapit na halos himatayin siya kaya napabaling siya sa ibang direksyon. Kinuha ng dalaga ang salamin niya at pilit ipinapasuot sa kaniya.

"Bakit mo tinanggal? Ano ka ba! Ang gwapo mo sa salamin mo!" sabi nito na parang wala lang sa kaniya pero halos lumuwa na puso niya sa hiya. Pilit niyang iniiwas ang mukha niya para isuot sa kaniya ang eyeglasses pero hindi pa rin ito humihiwalay sa kaniya.

Gamit ang hintuturo ay tinulak niya sa noo ang dalaga. "Stop being mischievous, woman. I don't know what will happen to the both of us kung ganito tayo kalapit sa isa't isa."

"I'll go if you wear your eyeglasses kaya sige na suot mo na," matigas pa rin nitong sabi.

"Are you sure na hindi ka lalayo ngayon?"

"Hindi. Suot mo muna salamin mo. Gwapo ka rito."

"I am handsome even without the eyeglasses, Karen!" pagmamalaki niya.

"Yes, I know. But you are more handsome as in talaga kung suot mo ito!" pamimilit pa rin niya.

Pinaningkitan niya ito ng mata at ang dalaga ay nagtaas naman ng kilay. Hindi talaga ito patatalo!

Sobrang lapit sa kaniya ng dalaga na ang isang braso nito ay nakapatong sa dibdib niya. Habang ang isa ay nasa mukha niya, handa na nitong ipasuot sa kaniya ang salamin niyang kina-oobssessan nito. Karen wasn't aware of it. She wasn't aware of how near they are. Hindi rin ito aware sa sobrang kaba at lakas ng t***k niya. Wala itong ideya sa ginagawa nito ngayon.

Lalaki lang siya, at malaking porsiyento ng nararamdaman niya ngayon ay si Karen ang dahilan if she is insisting of this near, he will not know what he can do! Damn, Karen. Lumayo ka na. Halos sigaw niya sa kaloob-looban niya.

Sa pag-iiwas niya ng mukha. Napababa ang mga tingin niya sa nakangiting labi ng dalaga. Karen's lip is thin and reddish. Although it is a bit dry, he still want it..he wants to kiss her.

"Karen...."

"Suot mo na kasi."

"You want me to wear it?"

"Oo naman!" Sagot nito. Nakangiti ito nang tumingin uli siya sa labi ng mga dalaga. Napatulala siya. "Fine but in one condition..."

Parang isang fan ito na tumango, "anything basta isusuot mo uli ito."

Napalunok siya. "You said anything.."

"Yeah!"

"Then don't regret it."

Hindi niya napigilan he hold Karen's hand and kiss her. Naramdaman niya ang pagkabigla ng dalaga. Smack lang sana iyon but Karen's lips is inviting him to go deeper so he did. Nanlaki ang mata ng dalaga sa paglalim ng halik niya, this is not a smack it involves more, kaya gulat itong si Karen pero kalaunan ay pumikit din. Pati ang dalaga ay sumasagot sa mga halik niya.

He is like burning with passion. He is like having a fever. They are just kissing but the impact is weighty. Inilapit ni Rusell ang sarili niya lalo sa dalaga. He is like a hungry beast while kissing Karen.

And Karen is obediently responding. Hindi ito marunong but is he a good teacher for teaching this girl to learn in just a minute? They were really kissing passionately.

Mayamaya ay nakarinig sila ng pag-crack, hindi niya sana iyon papansinin but Karen stopped kissing him. So he also stopped although he aches for more. Magkatuwang pa rin ang kanilang labi nang dahan-dahang sinilip ni Karen ang nag-crack na bagay. Humiwalay ito sa kaniya nang mabilis.

"Ang salamin mo, basag."

Tiningnan at sinilip niya. Nadiin niya ang pagkakahawak sa salamin kaya nabasag.

"Damn."

Tumayo ito habang sapo-sapo ang labi. Namumula ito at nang magtama ang mga mata nila ay taranta itong lumayo sa kaniya.

"Sorry, I have to go," sabi nito tapos ay umalis.

Napahawak siya sa labi niya. Naroon pa rin ang sensasyong nararamdaman niya. Naroon pa rin ang lasa ng labi ng dalaga.

He is not a saint, he bedded different women. He did not bedded Alexa for lack of closeness but he bedded foreign girls during his young days. But Karen's lips can make his knees jelly. He never felt that passion with other girls. Heto lang talaga iyong halos mabaliw siya sa halik lang. Sa halik lang ni Karen, halik lang! For Pete's sake! He is Russell Manansala, girls will swoon for him. But on how he kisses Karen, para siya ang patay na patay sa babae.

He is like hungry for her lips.

Damn it. Why did they stop?

Napatitig siya sa salamin niya.

"This is all your fault." Masama siyang nakatingin sa salamin niya pero ngumiti rin siya nang maisipan niyang bibili siya ng bago iyong kapareho. "If buying eyeglasses can make her kiss me again. Bibili ako ng million at segu-segundo kong gagamitin. Damn it, I am helplessly inlove to her, do I?" tanong niya sa sarili.

Pero alam niya sa sarili niya that he has already the answer. He really likes her. Deeply.

A/n: walang proofreading o edit edit ito, ha. Just read at your own sake. Antok na kasi ako.

Another completed story ko "You're My Sunshine" You might check it out. lovelots