Chapter 9
1582 Words
Chapter 9 - BANGUNGOT
HINDI alam ni Karen bakit nakikita niya ang batang sarili niya. It was hot and she can't breath. Habol-habol niya ang hininga niya hanggang sa mapalitan ang paligid niya ng isang pamilyar na pangyayari.
15th of February at ginabi siya ng uwi dahil sa group project nila ni Janela. Janela is her bestfriend, anak ito ng isa sa mga board members sa company ng stepdad niyang si Richard Manansala.
"Send to Tita Rosela my regards, okay, frenny? Thank you for making my reports today and I am soooo sorry kasi night na, e," nakalabi nitong sabi sa kaniya n
"Ano ka ba! It's okay, no? Pagagalitan lang naman ako hindi naman ako iga-grounded or what ng parents ko," sagot niya rito.
"Let's go clubbing on weekends, okay! My treat, frenny!"
"Sounds fun! I'll wear my new hugging silky red dress! Awr!" pagpapa-cute niya rito.
"You're so cute! What have I done to deserve you?"
"You maybe a good beautiful butterfy in your past life and reincarnated as beautiful lady namely Janela,"
Ah, yes! She is good in academic but she can also hang out at night kapag weekend with Janela. She is a party person and whatever she wants, she gets. She is always the crowd favorite because why not? She is young and pretty. Marami sa mga lalaki ang namamangha kapag nakikita siya.
Pagpasok niya ng bahay ay saktong pagkalabog ng kung ano. Dahan-dahan siyang pumasok at nakita niya kung papaano sinuntok, sinabunutan at inuntog ng stepdad niya ang mommy niya.
Nabigla siya na pati puso niya ay kumalabog sa kaba at galit. Lalapitan sana niya ang mga ito upang daluhan ang ina niya pero hinila agad siya sa palapulsuhan ng mga kapatid niya papasok sa kwarto ng mga ito.
"Bitawan ninyo ako, ano ba!? That's our mom! You shouldn't sided with dad. He's killing our mom!"
Tinakpan ng mga ito ang bibig niya.
"We know, kaya mas lalong hindi ka dapat lumapit, Ate, because dad will going to hit you."
Nagpupumiglas siya. She doesn't care whether her stepdad will punish her. Ang mahalaga, ma-save niya ang nanay niya.
"He is a monster," ani Mario.
"He's not my dad," galit naman na bulong ni Molly. "I hate him."
Nakita niya ang galit at takot sa mga mata ng mga ito.
Kahit papaano ay kumalma siya at niyakap ang mga kapatid. "Sshhh, Ate will protect you two. Huwag kayong mag-aalala, ha. I will talk to him tomorrow."
Kahit anong sabi niya, makikita mo pa rin sa mga mata ng mga ito ang galit. Kaya lumapit siya at hinawi ang mga mata ng mga ito, their eyes locked into her.
"Nandito lang si ate, ha. You're young, do not worry about things in our family. Adult will solve it, ha."
Bumuntong hininga ang mga ito pagkatapos ay tumalikod.
"Do you want me to sleep here, Molly and Mario?"
"No. We're boys. You have your own room and you should sleep there. Do not ever sleep in man's room because that's not decent," seryosong paalala sa kaniya ni Mario na siyang mas matanda sa dalawang kapatid niya.
Lumapit siya rito at ginulo ang buhok. "Do not grow fast, Mario. Enjoy your life, ha. Kakausapin ko si Daddy mamaya, I'm sure he will regret it. We know naman how much he loves our mommy, diba, right, Molly?" lingon niya sa bunsong kapatid.
"I don't know," matamlay nitong sagot.
Bumuntong hininga siya. "Don't go out, okay?"
Hindi siya kinibo ng dalawa kaya napagdesisyonan niya na lumabas na. Una ay sinilip muna niya ang labas nang makitang walang tao ay mabilis siyang tumakbo sa hallway papuntang kwarto niya. She locked the door right away.
Bumabalik ang mga alaala ni Karen, iyong gabi bago ang trahedya. Hindi uli siya makahinga. Sobrang hirap, sobrang init. This scene is suffocating her.
Pagkatapos ay blurred nanaman ang paligid, umiikot siya sa dilim hanggang sa nakita niya ang sarili niyang umiinom ng tubig sa kusina. Nakapatay lahat ang ilaw ngunit sa hindi maipaliwanag na dahilan. Tumataas ang balahibo niya. It is raining hard outside at patay rin ang mga ilaw.
Brownout ba? She has no answer but she was sure in one thing...someone is staring at her. May tao sa paligid niya and anytime soon, that person will attack her.
Binilisan ang pag-inom ni Karen, pagkatapos niyang uminom ay nilagay niya sa ref ang tubig, nang paglingon niya sa likod ay palapit sa kaniya ang stepdad niya.
Ang paraan ng pagtingin niya ay iba, something she could only see when someone likes to taste a woman.
"Rosela..."
"Dad! I'm Karen!" Nanginginig man ay sinagot niya ang ama. He is holding a beer and she knows that her stepdad is already tipsy.
"No, you're Rosela," matigas nitong iling habang lumalagok ng alak. "You're Rosela...."
Lumapit ito sa kaniya na ikinaatras niya. Iyong pagkagat nito sa labi nito at pagtitig sa kaniya, she is sure that she is in danger. Umatras siya uli ngunit wala na siyang maatrasan. She was cornered.
Ngumiti ito. "That's the fresh Rosela na una kong nakita noon. Inosente...masarap hmm.Can I have a taste of you, Karen," buong pagnanasa nitong bulong nang makalapit sa kaniya. " Daddy will make you happy," mahina nitong sabi kasabay ng paglakas ng kulog na hindi man nakatinag sa amain niya. "Kamukha mo si Rosela, kamukhang-kamukha."
Inilapit ng amain niyang si Richard ang mukha nito sa kaniyang tainga. "Akin ka lang, Karen."
Tumindig ang balahibo niya sa pandidiri at takot. Itinulak niya ang ama at sumigaw. "Dad, I am your daughter!"
Galit siya nitong tiningnan, "Hindi kita anak. You are not my blood. But I promise that I can make you happy," uminom ito nang beer ulit at tinitigan siya. "You enjoyed all my money, Karen. Hinayaan kita sa lahat ng gusto mo, you know why? Para dumating tayo sa puntong isukli mo ang kaligayahang binigay ko." Dahan-dahan itong lumapit sa kaniya. Hinawakan ang mga kamay niya at nilagay sa likod. Nagpupumiglas siya. Karen wasn't wearing bra kaya sising-sisi siya ng bahagyang lumitaw ang dibdib niya. Ngumisi ng mala-demonyo ang amain niya. "Oras na para paligayahin mo ako, Karen," sabi nito pagkatapos ay sinunggaban ang labi niya.
She was screaming like hell! But no one listen to her.
"Huwag! Huwag! Huwag!" Palakas na palakas niyang sigaw.
"Maawa ka, huwag!" She can't breathe. She is hot. She feels like she will gonna die.
Lalong lumalalim ang halik sa kaniya at hindi matawaran ang pagpupumiglas niya.
Why anyone hasn't hear her?
"Huwag! Maawa ka sa akin! Huwag!! Tulong! Tulong!" sigaw niya.
"Karen!" tawag sa kaniya ng kung sino.
"Karen!"
"Tulong..tulong...."
"Karen! Wake up! Karen! Gising! Labanan mo iyan!" Nakakarinig siya ng ibang boses. Boses na pamilyar sa kaniya.
"Karen! Damn it! Kanina ka pa ganiyan. I should bring you to the hospital."
Nakikita pa rin ni Karen ang pagpupumiglas ng sarili niya sa kamay ng amain niya. She wants to help her own self but—
"Karen, please...labanan mo iyan. It's just a dream...wake up please," she can hear a man's voice, a gentle voice. Boses na parang takot na takot sa nangyayari sa kaniya.
Umiyak siya. She wants Karen to help herself pero naaawa siya sa boses na iyon so she chose to walk in that voice hanggang sa nakita na lang niya ang sariling nakatanaw sa yari sa nipang bahay. Where is she?
Nang lingunin ang paligid ay nakita niya ang pinanggalingan ng boses, it was her enemy. It was Rhian's brother, Rusell.
May hawak itong cellphone.
"Please, whatever means you can do but bring a medical staff here or else I will sue you all! I am a lawyer at kaya kong pabagsakin ang bulok ninyongs sistema. It's an emerge—" nahinto ito nang malingunan siyang sinusubukang bumangon. "Oh my god, she wakes up!"
Binaba nito ang cellphone at hinarap siya.
"Are you okay?"
Umiyak siya sa harap nito at tumango. "I am okay but I am not, hindi ko nailigtas sarili ko. Kawawa siya, ang sarili ko, kawawa," napagtanto na lang niya na kahit siya hindi na rin niya naiintindihan ang sarili. So she just cried. Yakap lang siya ng binata
Hanggang sa umubo siya pagkatapos ay hinagod nanaman nito ang likod niya.
"Tigas kasi ng ulo mo, e. May lagnat ka. Is your dream that bad, Karen?" banayad nitong tanong.
Tumango siya. "Dati araw-araw ako nanaginip ng masama, lagi hanggang sa nagising ako na hindi na ako nanaginip, minsan na lang kapag nati-trigger ako ng iba pero heto-heto lang dumadalas ang mga panaginip ko," tumango-tango ito. "Do not sleep alone from now on. Mauuna yata akong mamatay sa takot kong nakikita kang ganoon. How could you be so helpless, ha?" tanong nito pero sa tono nito alalang-alala ito.
Inabutan siya ng tubig ng binata pagkatapos ay sinalat ang noo ng dalaga. "Hindi pa rin humuhupa ang init ng lagnat mo. Saglit, humigop ka muna ng sabaw, ha. Bago ka uminom ng gamot," bilin nito.
Tumango na lang siya at isinandal ang ulo sa kama. Tumayo ang binata at lumabas.
Sinusundan lang niya ang binata nang mapagtantong.
"Bakit ang bait sa akin no'n?"
Hindi tuloy sinasadya na mapangiti siya. She's hot and has a fever but she feel that there is something butterfly in her stomach.
It's wrong to say, but she is starting to feel something she couldn't name to that stupid guy.
---
A/N---sabaw ba? hahaha
- Writer
