GIRL, YOU'RE MY DOWNFALL (ONGOING)

CHAPTER 5

Chapter 5 - Dayoff with whom?

IS he really stupid?

Tanong ni Karen sa kaniyang sarili habang masamang nakatanaw sa kaniya ang lalaking may pangalang Rusell. She can feel his dark aura kahit malayo naman ang binata sa kaniya. The man hasn't realized yet that she knew na sa kaniya ito nakatingin. Thanks to his black sunglasses, hindi nito makikitang nakatingin siya rito.

It's Monday today and it's her dayoff, bukas ang dayoff ni Rhian. At dahil dayoff niya naisip niya na mag-surf nanaman kaya maaga pa lang ay lumabas na siya ng bahay to surf, umaga talaga siya nagsi-surf habang kalma lang ang hangin, p'wede rin sa gabi but she doesn't really like to surf in the evening.

"Gusto mo talaga ang dagat, no? You're not afraid of it?" seryoso niyang nilingon ang boss niyang si Master Han. Tinanggal niya ang sunglasses niya na ewan ba niya at wala pa naman gaanong araw ay suot na niya.

"Yeah, ocean can calm my inner soul," kibit-balikat niyang sagot dito.

"Turuan mo nga rin akong mag-surf," kapagkuwan ay hiling nito.

"Hindi ako teacher, Master Han. I, myself, still learning on it."

Bagsak balikat itong lumabi sa kaniya kapagkuwan ay umakbay sa mga balikat niya. Masama niyang tinignan ang mga braso nito. Hindi niya nais na hinahawakan siyang pisikal ng tao.

"You're my boss, Master Han pero kung hindi mo aalisin ang mga braso mo sa akin, baka mawalan ako ng trabaho pero sa hospital ka pupulutin."

Tumikhim ito at kaagad din inalis ang pagkakapatong ng kamay nito sa balikat niya. "Ikaw talaga, ang sungit-sungit mo naman. Ang aga-aga pero parang aatikihin ako sa kasungitan mo," reklamo nito sa kaniya.

Inayos niya ang swimsuit niya, pagkatapos ay iniwan ang sunglasses niya sa buhangin pagkatapos ay naglakad papuntang Jacking Horse. This is the recommended spot for beginners, she is not a beginner dahil sa Cloud 9 talaga siya nagsi-surf madalas, just today, she just feel like to do small waves muna dahil sa spot na ito ang small wave lang ang meron.

Everyone who are practicing are looking at her, namamangha sila sa balanseng meron siya.

Mayamaya ay palakpak na ang naririnig niya sa mga ito at hindi niya iyon gusto, she likes to be lowkey kaya napilitan tuloy siyang umalis.

Monday, akala niya ay wala masyado turista pero oo nga pala at bakasyon.

Bumalik siya sa pinanggalingan niya at pabagsak na umupo, later she will just swim in the beach.

Mayamaya ay may tumikhim. At dahil nagsisimula na ang sikat ng araw, animo'y anino na lang ang nakikita niya ng tingalain niya ito.

Nang mapag-sino na niya ang lumapit sa kaniya ay mabilis niyang binawi ang tingin niya.

"What do you want?" walang gana niyang tanong. "Kung nandito ka sa dagat para mag-practice lumangoy, huwag banda rito," seryoso niyang sabi habang pinapagpag ang buhangin sa paa niya.

"I know how to swim, Karen."

Umupo ito sa di kalayuan sa kaniya. Hindi niya alam anong trip ng istupidong ito kung bakit ito tumabi sa kaniya pero nase-sense niyang danger lang ang dulot nito.

"If you know how to swim, hindi ka malulunod."

Lumingon ito sa kaniya na may inis na mukha.

"Look, I don't know why you are mad to me," seryoso niyang sabi sa binata."If the reason why you hate me is living with your sister's house, then please let me have a month, aalis din ako pag nakasahod na."

Tumango naman ito.

AT TALAGANG TUMANGO ITO. AROGANTE TALAGA!

Hindi tuloy niya napigilang irapan ito.

"Do not do that to me," masungit nitong sabi sa kaniya. Kaya nilingon niya ulit ito.

"Problema mo ba?" inis niyang sabi rito.

"I mean do not roll your eyes to me, you are playing cute, ain't you?"

"I am not!" gulat niyang sabi na may inis. "Bakit ako magpapa-cute sa iyo?"

"Well, kasi di ko sinagot ng oo ang invitation mong ikama kita?" nakangisi at bahagyang may galit sa tono nito.

Siya naman ay natigalgal. As in, gulat na gulat siya. Hindi siya makapaniwala sa lumalabas sa bibig nito.

"Ano? Ikakama? Hindi ako makasunod," taka niyang tanong.

"Well, the other day you ask me if I can sleep in your bed," masungit nitong sabi. "Tapos sama-sama pa sa iyo ang kapatid ko. Let me remind you this, girl, I can ruin your life if you make my little sister be w***e like you."

Natigalgal siya. Although his words are mean. Kahit sobrang hindi tugma sa pagkatao niya ang w***e o pokpok, napangisi na lang siya.

She never met someone whose stupid as him.

"Anong nakakatawa, hindi ka naniniwala sa akin?"

Kumibit balikat lang ang dalaga. Kaya inis na inis si Rusell dito.

"Hindi ka talaga naniniwala na kaya kong sirain ka, ha?" napopoot na turan ni Rusell sa dalaga. Imbes na sumagot ay tumingin sa ibang bahagi ng dagat ang dalaga.

Talagang di man lang itinanggi! Totoo ngang nag-aalok ng aliw ang dalagang ito. Well, what do he expect to a girl who killed the man who raised them?

"Hindi ako makapaniwala na ibinida ka pa sa akin ng kapatid mo. I am starting to think that Rhian is a liar, you know, saying na wala raw makakapantay sa galing mo." Kumunot ang noo ng binata. This girl doesn't make sense. "If you are that great, bakit hindi ka nakakaintindi?" aliw na ngumiti ang dalaga kay Rusell. "Stupid boy, I am offering the bed for you to sleep. Di akin ang higaan na iyon at mukhang hindi ka nakakatulog. I am not saying that we will share bed and do some malicious stuff you have on your mind. Di ako mahilig sa lalaki."

Natulala si Rusell kay Karen. Hindi niya inaasahan that Karen will give him that smile. Mula nang makita niya si Karen ay hindi niya pa ito nakitang ngumiti. Ngingisi ito pero hindi ngiti. This time, he found his self staring at her beautiful smile. Isabay pa ang ihip ng hangin na malayang inililipad ang buhok ng dalaga. Nakangiti pa rin ito sa kaniya at sa hindi maipaliwanag na dahilan,ayaw na niyang mawala ang ngiti na iyon sa dalaga.

"Pero seryoso ka, akala mo ikakama kita? Gaano ba ka-polluted ang utak mo?Bed and sleep lang binanggit ko, e. Nagagalit ka na? Kaya ba inis na inis ka sa akin sa t'wing nakikita mo ako?" panunukso sa kaniya ng dalaga. "If I were you, stupid boy, go back and hang out with your girlfriend, kailangan mo ng paglalabasan ng init ng katawan para di ka masyado malisyoso," nakangiting sabi sa kaniya ng dalaga.

Girlfriend? Yes, he has a girlfriend, and she is a natinal tv broadcaster. Way better, right? Way better...pagkukumbinsi niya.

Nilingon niya ang nakangiting dalaga. Tumikhim siya at sinabihan ito.

"Do not show your smile in front of me," kumunot ang noo ng dalaga pagkatapos ay inayos ang sarili nito at hindi na ngumiti. "Do not also talk to me, we're not close. Isang buwan ka lang sa bahay ng kapatid ko or else, I will ruin your staycation here."

Tumayo siya at diretsong naglakad. Hindi na niya hinintay pa ang sasabihin nito.Naglakad lang siya nang naglakad, malayo kay Karen Manansala. That girl is so dangerous!

Damn that smile is so dangerous!

Muntik na siyang mahila.

----

Alam ni Karen na may kasungitan siya pero hindi siya ganoon kasing sungit ng kuya ni Rhian. Naisip tuloy niya na baka pestehin ng istupidong iyon ang buhay niya rito sa isla. Ang sungit nito, ang layo-layo ng ugali ng dalawang iyon sa isa't isa. While Rhian is the talkative, caring and approachable person, iyong kuya naman nito ay bastos, arogante at ubod ng yabang.

Naiisip na tuloy niya na talagang umalis na doon sa bahay ng magkapatid, hindi siya makahinga sa awkwardness at rudeness na pinapakita ng istupidong iyon.

Alas diyes na nang umaga nang mapagdesisyunan ng dalaga na umuwi na ng bahay para magbihis. Gusto niya magpunta sa district mall sa bayan. Hindi naman talaga mall iyon na gaya sa mga malls sa Luzon or some part of advance civilization, dito sa Siargao kasi, mall na ang tawag nila sa mga pamilihamg simple lang.

There is one stall in there that she likes staying! Iilan lang ang nagpupunta roon at isa na siya roon, it's Monday, so konti lang ang mga nandoon, minsan kung siniswerte ay mag-isa lang niya.

She is there to study or to be ebtertained by some comic books. Alam niyang wala siyang edukasyon. Wala siyang pampaaral sa sarili niya at lalong kahit gustuhin niya mag-aral, hindi pwede. Nakatapos naman siya ng highschool sa isang prelihiyosong paaralan sa Pilipinas. Pero after their family tragedy, nahinto siya sa pag-aaral.

But that doesn't stop her from learning. That's why, she will go in that stall. To learn and have fun lalo na at mahilig siyang magbasa nang magbasa.

Umuwi na si Karen. Dahan-dahan lang siyang pumasok sa bahay. At gaya ng inaasahan, wala nga ang binata sa bahay. That's a relief though! Hindi niya nais sirain ang araw niya para lang sa mga istupidong taong gaya nito. Duh.

Nagpalit siya ng simpleng white T-shirt na walang tatak. Tinuck-in niya dito ay isang tokong na pambaba, nagsuot ng flat sandals, nilugay ang buhok at nagsuot ng beltbag, okay na siya. Ganoon lang kasimple tapos umalis na siya ng bahay.

Sumakay siya ng bangkang de makina para makatawid papuntang bayan. Her hair is dancing again in the wind. Hindi siya nagmamayabang pero ang buhok niya kahit hanginan, hindi nagkakabuhol-buhol. She has a nice hair that she got from her father.

"Day off mo, ineng?" tanong sa kaniya ng nagbabangkang nagmamaneho.

"Opo, Mang Karlos. Sa bayan lang po ako mga apat na oras lang po."

Tumango ito. Kapalagayan ng loob niya ang matandang ito. "Anong oras po last trip, Mang Karlos."

"Alas sais, ineng."

Tumango siya at bahagyang yumukod. Even if she has a heart to older people, hindi pa rin talaga siya ngumingiti sa mga tao because for her, trust no one. Even herself, she can't trust it.

Pagkababa niya sa daungan, sinalubong siya ng amoy ng palengke, amoy ng mga sasakyan. Sumakay siya ng jeep papunta sa specific na lugar na pupuntahan niya.

Nag-aalangan pa siyang sumakay dahil medyo puno na. Wala siyang choice dahil matagal punuin ang mga jeep kaya naman kahit alanganin, sumakay pa rin siya. Nang pumasok siya ng jeep, kaagad naman nagsipag-usugan ang mga tao para bigyan siya ng tamang espasyo.

She feel like they are giving her enough and comfortable space. Bahagya niyang niyuko ang ulo niya sa katabi niya.

Nagkalkal siya ng barya sa wallet niya pagkatapos ay nagbayad. Mabuti naman at tinanggap iyon ng lalaking katabi niya kasi it will be awkward for her if binabayaran ng mga ito ang pamasahe niya.

Naglagay na siya ng earphone sa tainga niya at nagsimulang mag-play ng mga OPM songs at iilang mga RnB songs sa MP3 player Ipod niya na shinare it pa niya ang mga songs sa Hanbar.

Diretso lang ang tingin niya sa daan, she realized how far she travelled five years ago.

May mga pagkakataon na naalala pa niya ang buhay niya sa Manila at hindi iilang beses siyang umiiyak why she ended up like this... why life is cruel to her?

Gusto nanaman niya umiyak, humikbi at magkulong uli sa kwarto but she has to stay strong...for herself.

Because there is no one in her back to support her when she is about to give up. Wala, kaya kailangan niya labanan ang sakit ng mag-isa.