Chapter 13
1626 Words
Chapter 13 - Raped (W A R N I N G ❗This may triggered people)
NAG-UUNAHAN ang mga luha ni Karen. For the first time after 5 years, she saw her mother on screen. Nang makulita niya ito ay napawi ang agam-agam niya na baka patay na ito. Nangangamba na kasi talaga siya kung ano na nga ba ang nangyari rito? Kaya ganoon na lang ang iba't ibang emosyon na naramdaman niya nang makita. Muntik na niya ma-expose ang sarili niya kay Rusell buti na lang talaga ay tumayo siya para lumayo.
Her mother looks old in the video, her skin is not as healthy as before. She looks so pale and tired.
As for Molly, masaya siya na kasama na ito ng ina niya. Gusto niya magkumahog na kontakin ito, gusto niya lumipad ng Manila to be with her family.To see her little brother. Pero paano? They didn't know who killed their stepdad. Who shoot him dead? Who was this person at bakit...siya pa rin ang suspek. Baka pati pala sila ay target nito?
And why Mario hasn't shown up yet? Hindi ba ay sabay na tumakas ang mga ito. Nasaan ito? There were so many questions she wanna ask but no one can answer it unless she'll go back in her mother's side.
Gustong gusto na talaga niya na mayakap ang mommy niya.She was just a child when she became the suspect, a 17-year old girl who doesn't know what life was. Nangungulila siya sa pamilya. Hindi madali...she miss calling her mother, mommy, she misses how she annoyed her brother. She misses her family. She misses her life.
Nakakamiss talaga iyong mga tawanan nila. Hindi lang talaga niya naiintindihan saan at paano nahantong sa ganito.
Mayamaya ay may kumatok, "Kain ka na," sabi ni Rusell sa labas ng pinto. She bit her lips. She starts crying.
"Go away! Hindi ako gutom," taboy niya sa binata. Hindi na niya ito narinig pa.
What if Rusell knew that I am the Karen Manansala they were looking in the news? Aalagaan pa kaya siya nito gaya ng pag-aalaga nito sa kaniya?Aalagaan ba nito ang taong sinasabing pumatay sa amain niya? Magugustuhan kaya nito ang taong ganoon? No, she is a criminal in everyone's eyes. She will never be loved. She will never be accepted. Isa pa, nadudumihan na siya sa sarili niya.
She can't come out in the world not until there were evidences who can point out to the true killer. But who killed her stepdad?
Was it her mother? Mabilis siyang umiling. Her mother is a scary cat! She can't do that...ni humawak ng kutsilyo ay takot ito. Hindi talaga siya.
Was it her brothers? Pero ang babata lang ng mga ito! And it was their real father afterall! Hindi nila iyon magagawa. Saka walang ipinakitang masama si Richard sa kanila lalo na sa mga anak niya ng pangit. Richard showered them with all the perks in the world. Galit sila, heto lang sa pananakit nito sa ina nila. But that was this recent. Hindi naman suguro hahantong sa pamamaril ang galit ng mga ito. Tatay nila iyon. Dugo nila.
If not her or her family? Who the hell is this person!?
Bakit limang taon ay wala pang usad ang kaso, who is holding his step father's case?
Sa kaiisip ni Karen nang malalim ay nahila siya sa pagtulog.
------
Kagaya ng mga gabing dumaraan, nakikita muli ni Karen ang sarili niya, this is the portion of the tragedy na pilit niyang kinakalimutan. This time nakahiga na siya sa lamesa at punit-punit na ang mga damit niya. Marami ng mga pasa ang katawan niya at mga kalmot dahil sa paglalaban niya. Pwersahan siyang tinulak ng amain niya sa lamesa, dumaing siya ngunit binuhat pa rin pahiga roon.
Richard was so determined to rape her. He kissed her, putting all the saliva in her body. She feel so disgusting. Naghahalo ang alak sa mabaho nitong laway sa katawan niya, sa mukha, sa buhok na halos ikasuka ng pagkatao niya. Diring-diri siya!
She is pleading for help. She is crying and shouting but no one can hear her. Their rooms aside from the yaya's room are sound proof. Hindi maririnig ng ina at kapatid niya ang kaniyang pagsaklolo. Ang quarter naman ay malayo sa kusina.
Also, malakas ang ulan, malakas din ang kulog. It is as if kasangga ang ulan at kulog at kidlat ng ama niyang hayop sa panggagahasa sa kaniya. She was so hopelesa and helpless.
"Rosela is mine as well as you, Karen. Sa akin lang kayong mag-ina," demonyo nitong sabi. Nakakatakot. He was as if he was possessed. Paano at kailan ito naging ganito? This is not the image of Richard. Richard is a loving husband. Naging abala ba siya masyado sa pag-aaral, sa barkada at sa buhay bilang dalaga that she wasn't aware what was happen to her parents. Bakit naging demonyo ito? Hindi ito ang amang nagtatanggol sa kaniya. Hindi ito ang amang umaruga sa kaniya. Hindi ito iyon. What he is right now, is a demon!
Umiyak siya nang makita niyang halos manghina ang 17 year old niyang sarili matapos sikmuraan ito ng stepdad niya.
"Dad..." sabi ng past self niya habang siya ay pilit na kumakawala sa maitim na bagay na nakapulupilot sa kaniya. Nakalutang siya sa kawalan.
"Bitawan mo siya! Bitawan mo!" sigaw niya pero hindi siya naririnig ng mga ito. Hindi siya nag-eexist sa panaginip niya. Hindi siya nag-eexist sa mundong ito.
She is just there as a witness but not the character, she is not that person anymore. Pinapakita lang nito ang nakaraan niya na pilit niyang kinakalimutan ngunit kahit magtitili siya riyan ay wala na siyang magagawa. Tapos na.
Madaling lumitaw ang dalawa niyang dibdib at parang hayop na pinagsamantalahan iyon ng amain niya. Binaboy nito gamit ang binig, pinisil nang madiin at kung ano pang kababuyan ang ginawa nito bago pagsawaan. Sakit na sakit siya. Tumutulo lang ang luha niya pero hindi na niya kaya pang manlaban. Pagod na siya at bugbug sarado na rin sa amain niya. Hinang-hina na siya.
Sa kaniyang mata, habang binababoy siya ng amain niya ay nakita niya ang maliit na pulang ilaw. That was their CCTV.
Maraming CCTV dito kahit pa nga sabihing marami rin silang guard. One of these days, she will be exposed in the world. Iyon ang naisip niya. As a victim of raped, pero mali, nabaliktad, she was exposed as a murderer. Nabaliktad ang pangyayari. Instead of her being a victim, she was became a suspect. Akala niya siya talaga pero hindi, she didn't know how to use guns.
Lalo bumilis ang pagtulo ng luha niya ng maghubad ang amain niya nang pang-ibaba. She cried when she saw how hard his stepdad's manhood. Para itong handang-handa na ipag-isa ito sa kaniya.
"Your mother likes this, magugustuhan mo rin ito," sabi nito kasabay ang mahinang pagtawa. Richard spread her legs and pull down her panty. Pilit niyang itinataas iyon. Ngunit malakas ang tatay niya dahil na rin sa dulot ng alak.
Kahit pagod ay nagsisigaw pa rin siya. Nagpupumiglas. Siya naman na nasa kawalan ay takot na takot! Ayaw niyang matuloy ang ginagawa ng ama niya sa bata niyang sarili. Ayaw niyang tingnan pero hindi niya maalis ang mata niya sa pangyayari.
Awang-awa siya sa sarili niya. Wala pala siyang mahingian ng tulong noon. Nagwawala na siya. Nagpupumilit na sumali sa eksenang iyon.
"Huwag!! Huwag mong ituloy!!!" sigaw niya pero walang silbi iyon dahil hindi siya kasali sa eksena.
Halos konting pagitan na lang sa p*********i nito at sa kaniyang p********e nang makapa ni Karen ang boteng pinag-inuman ni Richard ng alak. Kinuha niya ito at sa nanlilisik na natanay hinampas niya ito.
Malakas niya itong hinampas sa ulo datapwa't nanghihina ay malakas niya naman itong tinulak dahilan para ma-out balance ito, nauntog ito sa pader at napahiga.
Nagulat si Karen, maging ang Karen na ngayon ay nagulat din. Duguan kasi ang ulo ni Richard at nakahandusay sa sahig, sa takot ay tumayo siya para sana umalis at humingi ng tulong...
Pero nakaapak siya ng bubog. Sa sobrang sakit at hapdi. Siya man ay na-out balance. Humandusay siya sa sahig, nahilo siya. Tumama ang likod ng ulo niya sa sahig. She can feel her head is bleeding.
Imbes na makatakas ay nawalan siya ng malay.
Ngunit bago siya nawalan ng malay ay narinig niyang dumaing ang amain niya at nagmura, sa tulong naman ng maliit na liwanag ay nakita niyang bumangon ito. Hindi ito napuruhan, buhay ito.
Gusto niyang sumigaw ng tulong. Akala niya ay makakatakas na siya, ngunit hindi, mali siya. Lalo lang niyang hinayaan ang sarili niya na mahulog sa kumunoy.
Nagsisigaw siya sa awa. Gusto niyang gisingin ang Karen na nakahandusay sa sahig. Gusto niyang ayusin ang Karen na naliligo ng dugo sa sahig.
She knows that she is still alive because she is here now.
Pero pagkatapos nito ay wala na rin siyang alaala pa sa pangyayari.
Bukod sa naging marumi siya.
"Karen!!!" malakas ang mga boses na tumatawag sa kaniya. "D*mn! Rhian! Where's the key of Karen's room! Dam*! Faster!"
She is sure who that voice is. It's Rusell who always see her misery. Sa twing miserable siya at hinihila ng kumunoy niyang pagkatao. Rusell was always there for her, hinihila siya nito pataas.
Ang mga maiitim na bagay na nakapalibot sa kaniya ay unti-unting natatanggal kasabay nang pag-alis ng mga ito ang pagkawala ni Karen sa nakaraan.
Nagising siya sa mga bisig ng binata.
----
A/N: Short update. Bawi tayo sa next update. Katulad ng sinabi ko, nabanggit na sino pumatay hehehehehe.
- Writer
