Nakangiting naglalakad si Diana papunta sa room kung saan nandoon si Betty. Ang alam lang niya malungkot siya ngayon. May mga bagay na ikinalukungkot niya pero pinipili niyang maging masaya dahil alam niyang mai-stress lang siya. Tatanggapin na lang niyang ganoon talaga ang buhay.
“Friend?” ani Betty na parang maiiyak na. Ngumisi si Diana at inakbayan ito.
“Hmm? Tara kain tayo,” saad niya. Kaagad na tumango naman si Bettty. Halata sa mukha nito ang pag-aalala sa kaniya.
Nang makarating sila sa canteen ay kaagad na pumili na sila ng kakainin. Bumalik sila sa table nila at nagsimulang kumain. Nakatingin lamang si Betty sa kaniya.
“Bakit?” takang tanong niya sa kaibigan.
“Okay ka lang?”
Natigil sa pagsubo si Diana at huminga nang malalim.
“Hindi,” seryosong
