Caia’s POV
Nanatili ako sa pagkakapikit habang nakahiga pa rin sa aking kama.
Huminga ako nang malalim. Paulit-ulit. Nahihirapan na kasi ako. Pero lalo akong nahihirapan dahil alam kong mas nahihirapan si Azul ngayon, sa nagugulong isipan at damdamin nito.
Medyo nababawasan lamang ang pag-aalala ko sa ngayon dahil sa noong gumawa ako ng panibagong account dahil sa ayaw ngang bumukas noong luma at gamit kong account para sa pagsusulat ay wala pa namang bagong nangyayari sa kuwento. Wala pang bagong update na ikinahinga ko nang maluwag.
Ang ipinagtataka ko lamang ay bakit hindi gumagawa ng hakbang ang nakikielam sa kuwento habang wala pa ako. Which is ang weird para sa akin. Napansin ko rin na nagkakaroon lamang ng update sa istorya kapag naroon ako.
Palaisipan sa akin at hindi ko main
