Chapter 29
Flor
Pagbukas ko ng pinto ng bahay pag-uwi ko, sinalubong ako ng malamig na katahimikan. Walang ilaw, walang tunog ng telebisyon—tanging kaluskos lang ng sarili kong mga hakbang ang naririnig ko.
Hinubad ko ang sapatos ko at huminga nang malalim. Walang luha. Wala na. Ayaw kong umiyak. Hindi ko na kayang magmukhang kawawa sa tuwing naaalala ko kung gaano ako nasasaktan sa presensiya ni Norwin.
Ayaw ko na ring isipin kung bakit parang may laging pagitan sa aming dalawa, kahit mag-asawa na kami.
Dahil kung iisipin ko pa iyon, baka tuluyang bumigay ang tibay na pilit kong binubuo.
Huminga ako nang malalim, saka kinuha ang cellphone sa bag. Pagkabukas ko, halos kusa nang napindot ang pangalan ni Brian—ang kaibigan kong matagal nang nag-aalok ng balikat tuwing kailangan ko ng s
