It Started With A Kiss

CHAPTER 5

KHIONE KIEHL

"Aish! Damn!" Inis na sigaw ko at malakas na sinipa ang pader dito sa likod ng school building.

Itinukod ko ang dalawang palad sa pader pagkatapos ay maharas na napabuga nang hangin. Pilit inaalis sa isip ang kakaibang nararamdaman. His mind was in chaos at the moment.

"You're so done, Khione." Kausap ko sa sarili.

Unti unti na akong kumakalma nang maalala na naman ang eksena kanina sa hallway at nakangiting si Scottish kasama si Cyan pagpasok nang clinic. Ang kaninang ilang minutong pagpapakalma sa sarili ngayon ay agad na bumalik ang matinding inis na nararamdaman.

Why is he so pissed off anyway? So what if Cyan and Aphrodite are talking to each other comfortably? So what if Aphrodite is showing her precious smile to Cyan? Damn. Pag-untugin ko pa sila e!

Why? Hindi ko maintindihan kung ano itong nararamdaman ko ngayon. Para akong hindi makahinga. Nahihirapan akong humingi tuwing naaalala ko ang klase ng ngiting binigay ni Aphrodite na hindi niya maipakita tuwing kaharap ako.

Scottish's smile always falters away everytime our eyes met and that's pissing me off! Para bang lagi kong sinisira ang araw niya. Tuwing nagtatagpo ang mga mata namin sumisimangot agad siya. Tang*na. Samantalang si Cyan kanina kahit hindi niya naman kilala nginitian niya na agad. Natamaan pa nga siya ng bola! Isn't that so unfair?

"Ha! Really, Khione. Stop it, you idiot."

Inis na napagulo ako sa buhok ko at sumandal sa pader at nakapikit na tumingala.

"Kiel! Nandito ka lang pala! I've been looking for yo— Gosh! Kiehl! What happened to your hand?!" Napamulat ako at nilingon si Artemis. My girlfriend for almost two years.

Nagmadali siyang lumapit sa pwesto ko at hinawakan ang kamay ko. Iwinaksi ko naman ang kamay ko at naglakad paalis. I choose not to answer. This is not the right time to talk to her and I know she knows that.

"Saan ka na naman pupunta? May problema ba tayo, Kiehl? Wala ka namang sinasabi kung meron. Kahapon ka pa ganyan. Napapansin ko rin na iniiwasan mo ako!" Rinig kong sabi ni Artemis na siyang ikinahinto ko sa paglalakad at nilingon siya.

"Come on, Artemis. You know me. I... I just want some peace of mind right now. I have lots in my mind right now. Call your driver. I think I won't be able take you home later." Mahinahong sabi ko rito.

Bumakas sa mukha niya ang pagkagulat dahil sa sinabi ko. Tinignan niya ako na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko at nag-umpisa ng manubig ang mga mata niya.

"I'm sorry. I'll talk you tommorow." I gaze her apologetically bago tumalikod tuluyan ng umalis doon.

This is the first time na ganun ako sakanya kaya alam kong nagulat siya sa inakto ko. Also, even if we have arguments and misunderstanding, I always make sure to take her home, but today's an exemption. Artemis is a sensitive type of person. Madali lang maiyak ang nobya kahit sa mababaw lang na dahilan. I know what I did was unacceptable, but I know mas gugulo lang ang isipan ko.

I pinch the bridge of my nose. Lately nadadamay si Artemis sa inis ko and I don't want this to continue. I think I need to talk to Mrs. Mendez. I want to sort things out as soon as possible.

Siguro naman wala na si Scottish doon sa clinic.

@The Clinic

"So your telling me your friend is in big trouble. I think your friend likes the other girl, Kiehl. Pero, kaibigan mo ba talaga ang may problema or ikaw?" Napaangat ako ng tingin kay Mrs. Mendez and silently chuckled.

"I'm serious here young man." Seryosong sabi ni Mrs. Mendez.

Napatikhim naman ako at sumandal sa sofa dito sa loob ng clinic bago nagsalita.

"It's kinda just funny, you know. I mean... what do you mean?" Ako. I don't get it. Mrs. Mendez I like Scottish. That's insane.

"You still don't get it? Seriously? You don't feel that way to someone you hate, iho." Tuluyan na akong napatawa ng malakas dahil sa sinabi ni Mrs. Mendez.

"A-aray." Napangiwi at napahawak sa ulo ko kung saan tumama ang ballpen na ibinato ni Mrs. Mendez sa akin.

"Wag mo akong tinatawanan bata ka. Akala ko ba humihingi ka ng advice sa akin? Tapos ngayun pagtatawanan mo lang ako?" Pagsusungit ni Mrs. Mendez. Natawa ako ng mahina at napailing.

"I'm sorry po, okay? It's just that what you said makes me laugh, Mrs. Mendez. Do you really think I like that girl? Hah! Impossible." Turan ko at humalukipkip. Napailing naman si Mrs. Menandez.

"You're trying hard to hide it, iho, that you forgot our eyes can speak too." Ani Mrs. Mendez. Napaiwas nalang ako ng tingin. Wala akong mahalagilap na pwedeng isagot sa sinabi niya. I have what if's in my mind.

"Look, Kiehl. Walang imposible. And now, may mga katanungan ako and I want you to answer those honestly, okay?" Rinig kong sabi ni Mrs. Mendez. Sandali akong napaisip.

Tila alam ni Mrs. Mendez ang pag-aalinlangan ko, "Are you afraid?" She asks. Tinutukoy nito ang sinasabi niyanh mga katanungan niya. Itinukod ko ang dalawang braso sa magkabilang tuhod at yumuko.

Am I?

Napipilitang sumang-ayon nalamang ako nang matapos na ito. Sumasakit ang ulo ko sa mga naririnig ko na ayaw kong paniwalaan.

"Do you feel irritated kapag may nakikita kang ibang lalaki na kasama niya?" I nodded

Bigla pumasok sa isipan ko yung kanina sa hallway. At yung mga pagkakataon na may lalaki siyang kausap.

"Do you sometimes think of her?"

I nodded. There are times that I do think of her. But it's not like I intentionally do! Basta bigla nalang pumapasok sa isipan ko si Scottish. And after what happened at the library, mas napapadalas na ang pagpasok ni Scottish sa isipan ko.

"Do you feel your day is incomplete when you don't see her?"

I nodded. Of course. I mean, walang araw na hindi kami nagbabangayan. It completes my day whenever I pissed her off so it's only normal that when she's not around, hinahanap ko ang presensya niya. Right?

"Do your heart beats faster when you see her?" I nodded.

Weird. Really, really, weird every time na nangyayari yun. Not only that. Whenever our skin touches, para akong nakukuryente at biglang titibok ng malakas ang puso ko.

Wala sa sariling napahawak ako sa dibdib ko kung nasaan andun ang puso ko.

"So, may nararamdaman ka nga sakanya?"

I nodded.

Agad akong nag-angat ng tingin kay Mrs. Mendez ng ma-realize ko ang huling tanong niya.

"Wait, what? Of course not!" Mariing pagtanggi ko. Tumango tango naman si Mrs pero alam kong hindi siya naniniwala.

"Then I'm right." Ani Mrs. Mendez. I frown in disbelief.

"Does your questions make sense?" Tanong ko at sumimangot.

"Yes, it does! Maybe you can always deny it. Your heart won't deny the fact that you do have feelings for the girl, Kiehl. But let me remind you here, young man. You have a girlfriend. You need to fix this as soon as possible before you hurt both of them."

"Oh siya, maiwan na muna kita dito. May mga kailangan pa akong asikasuhin. Pumasok ka narin sa klase mo, okay? Remember, pag-isipan mong mabuti ang sinabi ko, Kiehl." Ani Mrs. Mendez at tinapik ang balikat ko bago tumayo na at lumabas na ng clinic habang ako dito ay naiwan na malalim ang iniisip.

Inis na napahilamos na lamang ako sa mukha. I came here para matulungan ako ni Mrs. Mendez, pero mukhang nadagdagan pa yata ang iisipin ko.

"Damn it."