Me And The Boys

Chapter 7

♪I'm only good at being bad, bad, huh♬

"Anak ko yan, wohoo!"

Nasa stage ako pero rinig na rinig ko pa rin ang pagchecheer sa akin ng buong pamilya ko. Oo, nagleave silang lahat sa trabaho para lang mapanood ang performance ko. Hindi ko nga akalaing ganito sila kasupportive sa akin. Ang sarap sa feeling!

"Akala ko ba ayaw nila sa pagkanta mo?"

Nginitian ko si Daniel dahil sa tanong niya.

"Mahabang kwento," sabi ko rito.

Nag-hintay lang kami ng ilang minuto bago ulit tawagin ng emcee. Limang grupo ang sumali sa singing contest at limang grupo rin ang sumali sa dance contest. Nang tawagin na kaming lahat ng emcee ay isa isa kaming lumabas.

"And the winner is..." lahat kami ay nakaabang sa sasabihin ng emcee. "...Me and The Boys!"

Napatili naman ako sa sobrang saya. Hindi ko akalaing kami ang mananalo sa kompetisyon na ito. Sabay kaming lumait sa emcee para kunin ang tropeyo na napalanuhan namin.

Narito kami ngayoan sa isang sikat na restaurant para icelebrate ang pagkapanalo nang grupo namin. Nandito rin ang buong pamilya namin. Hindi ko inaasahang sa pagkakataong icecelebrate namin ang pagkapanali ng grupo nmin ay kasama ko na ang pamilya ko.

"Paano ba yan, ikaw na lang ang makakakuha ng scholarship!" bigla naman akong nalungkot dahil sa sinabi ni Carlos.

Nakalimutan ko na huling araw na pala nila ngayon sa campus at lilipat na sila sa kung saan man.

"Bakit natulala ka?" natatawang tanong ni Jade sa 'kin.

"Wala, mang-iiwan kayo!" pagbibiro ko.

"Hala, yung prinsesa na'tin nagtatampo, hahaha!" pang-aasar ni Carlos.

"Bibisitahin ka pa rin naman namin kaya wag kang mag-alala." sabi ni John Fred.

"Siguraduhin niyo lang, dapat may dala kayong chocolate kada punta niyo!" sabi ko sa kanila.

Ito ang unang araw na wala ang tropa ko sa campus, wala tuloy akong kasama pag may event. Simula ng manalo kami sa contest nung nakaraang araw, kada madadaanan ko ay may papuri akong natatanggap. Kung dati puro panglalait ngayon naman ay paghanga.

Nagpapasalamat rin ako kasi hindi na nagparamdam yung kahina-hinalang numero. Mukhang busy pa 'rin s'ya hanggang ngayon. Mas mabuti na 'yun ag wala ng mang-gugulo sa akin at sa utak ko kakaisip sa mga mensahe niya.

"Why we need to study MATHEMATICS?" hindi ko akalaing magpapasurprise graded recitation ngayon si Sir Archie.

"Mathematics is about pattern and structure. It is also about calculation within these patterns and structures, deduction, and logical analysis. Most of us think that mathematics is confined in the four walls of our classroom, but the truth is, mathematics is everywhere."

"Give me an example!"

"A construction project will never be possible if there were no computations with regards to materials, labor, design on the buildings, site design, sewage flews, sewer design, presshrized piping system as well as figuring centers, diameters, areas, square footage, and yards of areas, from the easiest to the most complicated mathematical computations."

"T-Tomorrow we will have a long quiz, class dismiss!"

Bumili ako ng bottled water sa canteen dahil nauhaw ako sa pagsagot ng mga tanong ni Sir Archie. Hindi pa 'rin ako sanay na nginingitian ako ng mga estudyangeng masasalubong ko.

Nasa daan na ako pabalik sa classroom ko ng biglang may bumuhos na juice sa blouse ng uniform ko. Sinamaan ko naman ng tingin si Lite dahil sa ginawa niya sa akin.

"Sorry Monique, hindi ko sinasadya!"

Magsasalita pa sana ako ng biglang may humila sa akin papunta sa cr. Hindi ko makita ang reflection ng mukha niga dahil sa bilis ng paglalakad namin. Inabotan niya ako ng tubig ng mapansin niyang hinihingal ako.

"Meron ka banv extrang school uniform?" He said.

"Monique!"

Napatingin naman ako kay Raven na pawisan 'rin. Sumali ba sa marathon ang isang 'to? Lumait ito sa amin bitbit-bitbit ang isang paper bag.

"Ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong nito sa akin. "Bwiset na babaeng 'yun!"

Nagulat na lang ako ng bigla itong tumakbo paalis. Sinundan namin siya ni Kurt kung saan man siya pupunta. Laking gulat ko na lang ng maabutan ko siyanv nakikipagtalakan kay Lite sa canteen.

"Hoy, ikaw impakta! Anong ginawa mo sa kaibigan ko?" inis na sigaw ni Raven kay Lite.

"Don't you dare to touch me jerk!" Lite raised an eyebrow.

"Wag mo akong maenglish-english bruha ka," Raven raised an eyebrow, too.

Kinuha ni Raven ang basong may lamang tubig at binuhos kay Lite. Tatakbuhin ko sana si Raven ng bigla akong pigilan ni Kurt.

"Stay here!" He said bago lumapit kay Lite at Raven. "Stop this childish scene, Lite!"

Naramdaman ko na lang na hinihila na ako ni Kurt pabalik sa comfort room na pinuntahan namin kanina. Ibinigag sa akin ni Raven ang paper bag na may lamang extrang uniform na hindi ko alam kung saan niya nakuha. Paglabas ko ng cr ay nandun pa rin silang dalawa.

"I go first! May practice pa kami," Kurt said. Aalis na sana siya ng hawakan ko ang braso niya para pigilang umalis.

"Thankyou!" Nginitian niya lang ako at tuluyan ng umalis.

"Monique, may good news ako!"

"Ano yun?"

"Magkaklase na tayo!"

"Talaga?"

Niyakap ko naman si Raven dahil sa tuw. Habang naglalakad kami patungon classroom ay kwinekwento niya sa akin kung paano nangyare na nging magkaklase kami. Sa katabing upuan ko siya pinaupo dahil matagal na naman iyong bakante.

Nasa kalagitnaan ng patuturo si Miss Tanya ng biglang may nag-excuse sa aming dalawa ni Raven. Pinapatawag daw kami ni Dean. Shems, baka nalaman na ni Dean ang nangyare kanina.

"Hala, baka masuspende tayo niyan!" kinakabahang sabi ni Raven.

"Basta sabihin mo lahat ng tama," maawtoridad na sabi ko rito.

Sabay naming binuksan ang pinto ng Dean's Office at tumambad sa amin si Lite, Kurt at ang mga alipores ni Lite. Bumati muna kami kay Dean bago umupo.

"Kung walang nagsumbong sa akin ay hindi ko malalamang gumagawa ka ng kaguluhan sa paaralan ko Lite!" napatampal na lang sa noo si Dean. "At nagsama ka pa talaga ng mga alipores mo?!"

"S-Sorry Dean!" nakayukong sambit ni Lite.

"Tomorrow, dalhin niyo dito mismo sa opisina ko ang mga magulang niyo!"

Paano ko sasabihin kay Mommy? Wag ko na lang kaga sabihin? Papasok na sana ako sa kwarto kung saan siya nagpapahinga ng bigla niya akong tawagin.

"Monique, come here!" agad naman akong lumapit kay Mommy.

Pinaupo niya ako sa kama at seryosong tumingin sa akin.

"Magsabi ka ng totoo sa akin anak! Nabubully ka ba sa school niyo?" seryosong tanong sa akin ni Mommy.

"O-Opo, pero..."

"Wag mo na silang ipagtanggol anak, alam ko na lahat!" tumahimik na lang ako dahil sa sinabi ni Mommy."Napag-isipan namin ng Daddy mo na sa America ka na lang mag-aral."

"Mom, paano na si Raven?"

"Nakausap ko na ang parents niya, sasama sila sa atin!"

"Paano po yung banda ko?"

"Sabihin mo sa kanila ang dahilan kung bakit! Wag kang mag-alala anak, babalik rin tayo dito sa pinas pag nakagraduate ka na ng college."

Masaya na rin ako dahil malalayo na ako sa imapaktang Lite na sumira sa highschool life ko. Ang kaso nga lang maiiwan ko ang mga kabanda ko. Si Raven lang ang makakasama ko. Khng pwede lang na pati sila ay isama ko kaso hindi pwede.

"Don't worry, anak!"