Reset Series 1: Buenacera

Chapter 15

Pero ang akala kong alas ko ay siya rin palang dudurog sa puso ko.

“You want to marry my son because you know that he has a lot to give. Mautak ka rin ano?” Sambit ni Mrs. Leonore nang isang beses ako nitong puntahan sa bahay ko. Marahil ay sinabi na ni Sir Ridge ang balak naming pagpapakasal.

“Kahit ano pang sabihin ninyo. Hindi na magbabago ang desisyon namin ni Ridge. Magpapakasal kaming dalawa sa ayaw at sa gusto niyo.” Mariin kong sambit. Nakita ko ang paghigpit ng hawak nito sa designer bag niya. Nagpipigil ng galit sa mga sinabi ko.

“Sige, alam ko namang hindi ko mapipigilan ang anak ko sa desisyon niya. Pumapayag na akong pakasalan mo si Ridge.” Aniya, nagangat ako ng tingin dito. Totoo ba ang narinig ko? Ang bilis naman yatang magbago ng isip niya?

“Pero sa isang kondisyon.” Dugtong nito, sumenyas sya sa kasama niyang assistant at inabot sa kanya ang isang papel. “Pirmahan mo ang prenuptial agreement na ito.” Aniya.

Bahagyang nanlaki ang mga mata ko, napatitig ako sa papel na nasa harapan ko. Prenuptial agreement? Unti-unting umakyat ang galit sa buong sistema ko. Hindi ko alam kung paano ko pa iyon nakontrol ng mga oras na iyon at mahinahon parin akong tumugon dito.

“No, hindi ko pipirmahan iyan unless si Ridge mismo ang nagutos sa akin.” Mariin kong sambit. Umawang ang labi ng ginang at sarkastiko ako nitong tiningnan.

“What?! Akala mo ba papayag akong huthutan mo at ng pamilya mo ang anak ko?!” Pasigaw nitong sambit. Halos mapapikit ako sa lakas ng boses nito.

“I’m sorry Mrs. Leonore, pero hindi ko pipirmahan iyan.” Muli kong sambit dito saka ito tinalikuran.

“Well then, you leave me no choice. Balita ko, nagaaral sa New Zealand ang kapatid mo. I don’t think na makakapagtapos pa siya kapag tinawagan ko ang eskwelahan niya.” Agad akong pumihit at tiningnan si Mrs. Leonore. Bahagya akong nabahala, hindi biro ang pinagdaanan ni Ericka para lang maging exchange student sa New Zealand. Ganun din ang mga magulang ko, halos ibenta na nila ang bahay namin sa Baguio para lang matuloy si Ericka sa New Zealand.

“Huwag na huwag ninyong idadamay ang pamilya ko!” Sambit ko dito.

“Ikaw ang dahilan kung bakit sila madadamay dito Danica. Pero sige, bibigyan kita ng pagkakataong mamili. Pipirmahan mo ang prenuptial agreement o puputulin mo ang kahit na anong ugnayan mo sa pamilya mo?! Mamili ka!” Nakangisi nitong sambit.

I was stunned. Naisip ko ang pamilya ko, sila mama, papa, at si Ericka. Nagawa kong magsumikap para sa kanila.

I know I am greed. But he is my only way to get what I want. Sa dami ng pagsubok na hinarap ko sa buhay, balewala nalang sa akin ang ganito. Kahit pa pamilya ko ang kapalit.

Gusto kong matupad ang pangarap ko, at alam kong si Ridge lang ang kayang tumupad non’. Ayokong sayangin ang pagkakataong iyon. Kaya kahit masakit sa akin ay mas pinili kong kalimutan ang pamilya ko.

Isang desisyon na alam kong balang araw ay pagsisisihan ko.

“I’m sorry, Marco.” Sambit ko habang nakayuko. Naguguilty ako dahil pakiramdam ko ay pinaasa ko siya. Ngumiti ito saka humugot ng malalim na buntong hininga.

“It’s okay. You don’t have to apologize. Hindi mo kailangan maguilty, wala ka namang kahit na anong pinangako sa akin. Nanghihinayang lang ako, I really like you, Danica. And I don’t know if I’ll be able to forget you.” Aniya, inangat ko ang tingin rito. I saw a bit of sadness in his eyes. Alam kong ayaw niya iyong ipakita sa akin. Pero alam ko, nasaktan ko siya. Malamlam ang mga mata niyang nakatingin sa akin.

“Marco…”

“But I have one request.” Aniya.

“Ano iyon?” Sambit ko habang nakatitig sa mukha nito.

“I want to be friends with you. Sana huwag mong putulin ang koneksyon nating dalawa.” He said with a cracked voice, nagaalangan sa sinabi na para bang humihingi siya ng permiso sa isang bagay na imposible. Pero sino ba naman ako? Sinaktan ko nan ga siya hindi ba? Pati ba naman ang kagustuhan niyang makipagkaibigan ay pipigilan ko pa?

“Of course. Gusto rin kitang maging kaibigan, Marco. Salamat sa lahat ng ginawa mo.” Tugon ko rito. Malaki ang kanyang ngiti na nagpangiti rin sa akin, gumaan na ang sunod na usapan namin. Ilang araw nalang ay ikakasal na ako kay Ridge. Pakakasalan ko ang matagal ko ng pinapangarap na lalaki. Sa wakas ay magiging isa na akong Buenacera.

After 3 years.

“Saan ka nanaman galing? At ano nanaman iyan mga paper bags na dala mo? Nagwaldas ka nanaman ng pera ng anak ko?” Masungit na bungad sa akin ni Mrs. Leonore sa entrada ng mansion. Ngumiti lang ako rito saka nilapag ang mga hawak maliban sa isang paper bag.

“Ma, Kumain na po ba kayo? Binilhan ko kayo ng bag, bagong labas iyan ng Chanel sana magustuhan niyo.” Tugon ko rito saka inabot ang itim na paper bag. Kumunot ang noo nito saka tinapik ang kamay ko.

“Hindi mo ako madadaan sa suhol mo na anak ko naman ang nagbayad.” Aniya, malalim akong bumuntong hininga saka yumuko.

“Hindi niyo po ba gusto? Sayang naman, sabi kasi ng sales lady limited stocks lang daw ang bag na ito. Pero kung ayaw niyo talaga, ibabalik ko nalang sa shop.” Nanghihinayang kong sambit.

“Akin na nga iyan! Tutal pera naman ng anak ko ang pinambili mo diyan.” Aniya saka hinatak sa akin ang paper bag at umalis. Pasimple akong napangiti. Ganito ang naging buhay ko mula nang magpakasal kami ni Ridge 3 years ago. Minsan, bilib narin ako sa sarili ko dahil nakakayanan ko ang ugali ng byenan ko. Siguro sanayan lang talaga.

Simula ng kinasal kami ay ako na ang nagmanage ng gallery ng Hermosa. Hindi na ako nagtrabaho sa Hermosa Group dahil ayaw ni Ridge na mastress ako sa office. Ayoko namang maghapong tumambay sa bahay dahil lagi lang naman akong pinagiinitan ng byenan ko. Kaya pinilit ko siya na pagtrabahuin ako kahit sa gallery nalang.

Gaya ng pinangako ni Ridge. Ibinigay niya ang lahat sa akin, lahat ng bagay na gusto ko kahit yung mga bagay na hindi ko pa man hinihingi ay nandyan na. Naging mabuti siyang asawa sa akin, at sinusuklian ko naman iyon naging Mabuti rin akong asawa sa kanya, I gave him everything that I can, wala na akong ibang mahihiling pa, this is the life that I’m dreamed off. Maliban nalang sa byenan ko na hanggang ngayon ay hindi parin ako magawang tanggapin. Pero okay lang, alam ko namang isang araw magbabago din ang tingin niya sa akin.

“Pinagalitan ka nanaman ba ni mama kanina?” Tanong ni Ridge nang umuwi ito kinagabihan. Ngumiti ako habang kumukuha ng pamalit nitong damit sa walk-in closet.

“Don’t worry about it. Mukha namang nagustuhan niya yung regalo ko e.” Tugon ko rito saka ako lumapit at inabot ang mga damit nito. Malalim itong bumuntong hininga saka ako nito niyakap.

“I’m sorry. Lagi akong wala kapag kailangan mo ako. Hindi kita naipagtatanggol kay mama kapag nagagalit siya sa’yo.” Aniya, muli akong ngumiti saka kumawala sa yakap nito.

“Huwag ka na mag-alala sanay na ako.”

“Gusto mo bang lumipat na tayo? Matagal nang gawa yung bahay natin, anytime pwede na tayong tumira doon.” Baritonong sambit nito. Lumapit ako saka hinubad ang necktie nito.

“Ridge, ikaw nalang ang natitirang pamilya ng mama mo. Sa tingin mo ba magagawa niya pa akong tanggapin bilang asawa mo kapag nilayo kita sa kanya? Ayokong magkasira kayo ng dahil sa akin.” Tugon ko rito.

“Kaya mahal na mahal kita e.” Aniya, saka ako nito hinapit sa baywang at hinalikan sa noo.

“Napakaswerte ko at pinakasalan mo ako. Pero wala na sigurong mas sasaya pa sa akin kapag nagkaroon na tayo ng anak.” Hinalikan ako nito sa labi at mas lalong hinapit ang baywang ko. Hinawakan ko siya sa dibdib para itulak.

“Ridge, we already talk about it, I’m not ready. Gusto ko munang i-enjoy ang marriage natin.” Tugon ko rito. Humugot siya ng malalim na buntong hininga bago muling nagsalita. Hapit parin ako sa baywang.

“Okay, I understand. I can wait for you, kahit gaano pa katagal. I love you so much, hon.” Sambit nito saka ako muling siniil ng halik. Tumigil siya sa paghalik at tinitigan ang mukha ko, na para bang kinakabisado nito ang bawat sulok non.

“You’re so beautiful Danica. You are mine.” He huskily said, kumalabog ang dibdib ko. Saka ako nito muling siniil ng halik, ngunit sa pagkakataong iyon ay naging mas marahas ang mga galaw nito. Lalo niya pa akong hinapit sa baywang, ramdam ko ang tension sa pagitan naming dalawa. I felt his on me, wala na akong nagawa kundi ang magpatianod sa sensasyong pinaparamdam niya sa akin. Nalalasing ako sa bawat halik nito lalo na nang gumapang ang isang kamay nito sa dibdib ko. Nawalan ng silbi ang makapal ng tela ng Dior dress na suot ko. Halos napapadaing na ako sa ginagawa nito.

Marahas niyang tinanggal ang pagkakazipper ang dress ko at hinubad iyon habang walang patid ang paghalik nito sa akin pababa sa aking pisngi at leeg. Agad na tumambad sa harap niya ang mga dibdib ko, he smirked. He aggressively kneaded and molded them while he is kissing me on my neck. Tuluyan akong nawala sa sarili nang bumaba pa ang halik nito sa dibdib ko. He sucked it while his other hand is firmly kneading the other.

Napadaing ako at napatingala. He cursed.

He parted my legs with his, I felt his hard manhood. Patunay na hindi lang ako ang kanina pang nakakaramdam ng boltaboltaheng kuryenteng nagpapabulabog sa sistema ko. He claimed my lips again, walang kahirap hirap niya akong binuhat at dinala sa kama nang hindi pinapatid ang paghahalikan namin. Umibabaw siya habang tinatanggal ang mga damit niya, bumaba ang halik niya sa pisngi, panga, sa aking leeg. Pleasure washes over me, thinking the though that we are both naked.

He caressed me from my stomach until he reaches my flesh. He bit his lips and look at me while he slowly caressing it.

“Do you like it?” He asked with a husky voice. Tumango ako.

“Ridge, please.” Halos magmakaawa ako rito na gawin na niya ang dapat niyang gawin. I want to feel him, I want him inside me.

“You’re mine, Danica. Tandaan mo iyan.” Aniya, saka bumaba at tinapat ang mukha nito sa akin at nagumpisang halikan ako doon. Muli akong nababaliw sa bawat paghagod ng dila nito sa akin. Nasasabunutan ko narin siya dahil sa sensasyong pinararamdam niya sa akin hanggang sa maramdaman ko na parang may likidong namumuo sa aking puson na kailangan ko nang ilabas. Muli akong napadaing at mas lalo niyang diniin ang dila sa akin na nagpsabog ng likidong kanina ko pa gustong ilabas.

Nanghina akong pinagdikit ang nga binti ko, pero agad din niya iyong pinaghiwalay at pumwesto sa gitna ko. Pinuwesto niya ang kanya sa akin at nagumpisa nang bumaba taas sa ibabaw ko. He rubs his hardness in my flesh before he enters. Samu’t saring sensasyon ang nararamdaman ko habang inaangkin niya ako. Hindi ko na alam kung saan ko ipapaling ang ulo ko.

He groaned in every thrust.

Bawat halik, bawat pagbaba at taas niya sa akin ay salitan ang pagdaing namin. He countlessly said that he loves me so much. He curses in every frustration he felt. Parang nagpipigil. Minsan ay biglang bibilis at marahas ang kanyang pagkilos na halos hindi ko na masabayan pa.

“I love you.” He moaned as he reaches his peak. Bumagsak siya sa ibabaw ko, kapwa naghahabol ng hininga. Bumangon ako nang humiga siya sa gilid ko. Pero hinawakan ako nito sa braso. Sinasalamin ng mga mata niya ang pagod at maliit na liwanag na nanggagaling sa walk-in closet.

“I’m still waiting to hear you say that you love me too, Danica.” Seryoso nitong sambit. Nanatili akong nakatingin sa kanya, tatlong taon na kaming kasal pero ni-isang beses ay hindi man lang ako nagsasabe ng “I love you” or “I miss you” sa kanya. Hindi ko alam, I just can’t say it for now. He loves me dearly, I know. Pero ayoko namang sagutin siya na hindi naman galing sa puso ko. Na hindi naman sigurado. Mahalaga si Ridge sa akin dahil magasawa kami. Pero hindi parin ako sigurado sa nararamdaman ko para sa kanya. Bumangon siya saka ako niyakap mula sa likuran at sinandal ang baba sa balikat ko.

“You don’t have to answer me now. Kaya kong maghintay sa I love you too mo kahit abutin pa ng ilang taon iyan. Mahal na mahal kita Danica.” He kissed my shoulder passionately.

“I know, and thank you for understanding me.” Tugon ko rito.

Ayokong sumugal sa isang bagay na alam kong madedehado ako. Marahil tama ang mama niya, pinakasalan ko lang ang anak niya dahil sa pera. Naipit ako sa sitwasyon kaya pumayag ako sa alok niyang kasal.

Manggagamit ako. Aminado ako doon.

Pero ni minsan ay hindi ko naisip na magloko at tumingin sa iba. I consider it as love. I’m attracted to him, sino ba naman ang hindi? But I don’t want him to hurt. He’s too precious that I couldn’t afford to hurt him. Kaya gusto ko munang siguraduhing totoo nga ang nararamdaman ko para sa kanya.