Instant Mommy of a Billionaire's Son

Chapter 07

Kinagabihan, naghahanda na si Stella para matulog ng biglang may kumatok sa kanyang pintuan. Dalawang tao lang ang hinala niya kung sino ito. Kung hindi si Mr. Englishero si Boss sungit ito. Pero ganon nalang ang gulat ni Stella ng ang batang si mountain Andew ang bumungad sa kanya.

"Mama, can I sleep here in your room po?" Parang nahihiyang tanong ng bata sa dalaga. Nakasuot ito ng cute animal printed na pajama. May bitbit din itong hotdog pillow at cute na dinosaur plushie.

Ang cute nitong tingnan! Sarap kagatin ang pisngi. Nakakagigil.

Ngumiti ang dalaga, "hindi kaba makatulog?" Tanong nito saka kinarga ang bata at pina-upo sa may kanyang higaan. "nanaginip kaba ng masama?"

"No po, Mama," iling ni mountain Andew. "Tomorrow po kasi kami aalis ni Daddy." Lumungkot ang mukha at boses ng bata, "baby Andew, won't see Mama po for days.... Daddy said we will stay at grandpa's house for many days po. Sad na po si baby Andew."

Pati si Stella nakaramdam din ng lungkot. Sa ilang linggo niyang pananatili sa Casa de Altaraza, ang pangalan ng bahay ni boss sungit, napalapit na din siya sa bata pati na sa mga kalalakihan.

Andrew able to grow in her heart. Isipin niya palang na hindi sila magkikita bukas, nalulungkot na siya. She feels empty.

Stella smile amiable, "magkikita pa naman tayo. Hindi naman ako aalis dito sa bahay."

"Promise po?" Itinaas ni Andrew ang cute nitong hinliliit. "Pinky promise po?"

Mahinang natawa ang dalaga, "pinky promise."

Yumakap sa kanya bewang niya ang bata, "I love you po, mama."

Napangiti ang dalaga saka hinagod ang likod ng bata. Dati, naiilang pa siya tuwing tinatawag siyang Mama ng bata. Pero ngayon? Parang normal nalang iyon sa kanya. At parang may kakaibang saya sa kanyang puso tuwing naririnig niya ang mga salitang iyon.

With all the love she has for Andrew, Stella spoke sincerely, "I love you too, baby Andew ko."

Naramdaman naman niyang mas humigpit ang pagyakap sa kanya ng bata. Magkatabi silang nahiga. Naka-unan si Andrew sa braso ni Stella at nakayakap. Parang ayaw siyang pakawalan nito.

Stella caress Andrew's hair, "matulog kana para magising ka nang maaga bukas. Early flight pa naman kayo."

"I can't sleep po, Mama." Anito bago sumiksik pa sa dalaga. "Kanya po ikaw, Mama."

"Ano bang kanta ang gusto mo?" Tanong ni Stella. Hinahagod pa rin nito ang buhok ng bata.

"Anything po,"

Nang ganitong edad din Stella, mahilig siyang magpakanta sa ama. Maganda kasi ang boses nito at doon din niya nakuha ang magandang boses niya sa pagkanta. Simula ng mamatày ang ama niya, hindi na ulit siya kumanta. Naalala niya kasi ang ama kapag kumakanta siya.

Stella took a deep breath, then, started to humm and sing her favorite music, the slower version. The colors─ her favorite song. Pinagpatuloy lang niya ang pagkanta hanggang sa maramdaman niya na bumigat ang paghinga ng bata, tanda na nakatulog na ito.

Inayos naman muna ni Stella ang kamotnilang dalawa bago hinalikan ang noo ng bata.

"Sleep tight.... Anak." Huling ani ng dalaga bago ipinikit ang tenga.

Unbeknownst to Stella, Phoebus who were infront of Stella's door, indulged every lyrics of the song that Stella sang. Phoebus hears everything. And his heart felt with an emotion that foreign to him.

Bumilis ang alpas ng puso niya ng marinig na tinawag ng dalaga na 'anak' ang kanyang anak. Aside from him, his father and the four uncles of Andrew, no one cares like what Stella cared for Andrew. Sila lang ang tinuturung na pamilya ni Andrew. And witnessing someone, who loves his son so much, is all new thing for Phoebus.

Nakakapanibago lang. Lalo na't babae ito. Sa lahat ng babae na dumating sa buhay nila, niloko at pinagkaisahan lang sila. Malala, ay iniwan sila. Just like what his mother did.

Ang Ina niyang ubod na kinamumuhian niya. And the person he love the most. His fiancé, the mother of Andrew. Kung sana hindi lang ito umalis..... Siguro ay kasal na sila. Kung sana ay hindi siya iniwan nito? Sana.... Masaya na sila ngayon, baka nga nasundan na nila si Andrew.

Phoebus sigh and leave.

Tuwing naalala niya ang pang-iiwan sa kanya nang dating nobya, palaging kini-question ni Phoebus ang sarili.

Was I suffocating? Masyado ba akong mahigpit? Was I not enough reason for her not to leave and chose to stay with him and their son? Ganon ba talaga siya ka walang kwenta para iwan nalang ng gano'n?

Feeling all the frustrations and longing, Phoebus, jugged the whiskey in his hand. Ang kabilang kamay naman niya ay hawak ang wallet at hinahaplos ang picture na nakalagay doon. The picture of him and his beloved fiancé.

"Staying up all night, boss?"

Nang marinig iyon ni Phoebus, malinis niyang tinago ang wallet saka tinungga ulit ang bote whiskey na hawak.

"Wanna drink?" Alok ni Phoebus sa kaibigan na si Kenzo.

Kenzo and the three; Cyruz, Koa and Zion was his trusted friends. Magkaka-klase talaga sila simula pa ng college sila. They all studied overseas at Stanford University.

Hindi sumagot ang si Kenzo at kumuha nalang ng baso at whiskey. Kasalukuyan silang nasa mini bar. Phoebus den. Dito siya palaging tumatambay kapag problemado siya at malalim ang iniisip.

Walang may nagsalita sa kanila hanggang basagin iyon ni Kenzo ang katahimikan.

"It's your anniversary tomorrow," Kenzo, directly stated. "Are you still gonna stalked her like you always do?"

Phoebus, stifled an empty laughed and stared at the whiskey. Tama ang sinabi ng kaibigan. Tuwing sumasapit ang anibersaryo ng dati niyang kasintahan, palagi niya itong binibisita kung saan ito nakatira pero hindi siya nagpapakita. Pinagmamasdan lang niya ito sa malayo.

And Phoebus could see how happy his fiancé was. That pains him. Masaya na ang fiancé niya, habang siya? Miserable at hindi parin makaahon. He still stuck in the past.

"Might be," hindi siguradong sagot ni Phoebus. "The last time I saw her, she's dating her co-model. Ayaw ko nang masaktan pero tangina, gustong gusto ko siyang makita. I wanted to hold her, again. Kissed her, hugged her...." Phoebus heavily sigh, "....but I can't. She's happy with other guy, Kenzo. Paano ko naman sisirain ang kaligayahan niya? Her happiness always matter even it pains me to héll."

"Iinom nalang natin 'yan, big boss." Ani ng kung sino. "Nagtatagay pala kayo dito, hindi niyo manlang kami tinawag. Ang dadamot niyo."

Si Phoebus at Kenzo naman ay napabuntong hininga nalang. Kahit kailan mood changer talaga itong kadaldalan ni Ziom.

"Shut the héll up, Zion." Saway ni Koa. "Kita mong nagmo-moment si boss. Panira ka talaga."

Si Cyruz naman ay tahimik lang na naupo sa island counter at tumunga ng apple juice.

"Huwag 'yang apple juice ang inumin mo, Cyruz! Damayan natin ang pagiging broken hearted na naman ni big boss." Mabilis na hinablot ni Zion ang apple juice na hawak ni Cyruz. "Palagi ka nalang apple diyan. Hindi kaba nagsasawa dito?"

"An apple a day, keeps the doctors away." Cyruz nonchalantly answered and get back his apple at jugged it.

"Wala ka talagang kwenta kainuman." Naiiling na sabi ni Zion bago sinulyapan ang boss nila na tumutungga na ng whiskey. "Hindi mo ba bibisitahin ni Vyrnez baby mo sa France, boss? Baka matokso kang puntahan 'yon. Magkalapit lang ang Monaco at France."

Agad na binatukan ni Koa si Zion. "Sinabing no mentioning of names! Bawal banggitin ang pangalan! Mas lalong hindi makaka-moved on si big boss, eh."

Akmang sasagot pa sana si Zion ng pigilan sila ni Kenzo, the always formal.

"Stop it, you two." Seryosong sabi nito na agad na sinunod ng dalawa.

Si Phoebus naman ay napabuntong hininga nalang. Wala talagang kwenta kausap ang tatlong ito. Kaya palaging si Kenzo ang nilalapitan niya dahil ito lang ang matino.

Tinungga muli ni Phoebus ang whiskey bago tumayo, "I'm leaving." Yun lang ang sabi niya bago umalis ng mini bar.

Imbes na tumungo siya sa kanyang silid, daretso ang lakad ni Phoebus sa third floor ng bahay. Tumigil siya sa harap ng isang pribadong kwarto at walang pumapasok doon kundi siya lang.

Pagkabukas ni Phoebus sa kwarto ay bumungad sa kanya ang naglalakihang painting na nakakabit sa dingding. Lahat yun ay mukha ng kanyang fiancé.

"Happy anniversary, My love." Phoebus greeted the painting when the clock hits at midnight.