Camille’s POV
Labing-apat na araw mula nang isugod ako sa ospital.
Labing-apat na araw ng kaba, takot, at paulit-ulit na tanong sa isipan kung kakayanin ba ng munting buhay sa loob ko ang bawat araw. Pero ngayon sa wakas pinayagan na rin akong makauwi.
Pinirmahan na ng mga doktor ang discharge slip. Sinabihan na ako ng nurse kung anong oras ako pwedeng ilabas. Pero bago ako tuluyang makalabas ng kwarto, pumasok ang OB doctor ko, bitbit ang clipboard na parang may isa pang "final exam" bago ko makuha ang kalayaan.
Maayos siyang naupo sa gilid ng kama ko, habang si Damon naman ay tahimik na nakatayo sa tabi.
“Miss Ignacio,” panimula ng doktor, “you’re stable enough to go home, but…”
Napalunok ako sa salitang ‘but’.
“…hindi pa ganap na ligtas ang bata. Mahina pa rin ang kapit, though
