The Gangsters Nerdybabe

Chapter 2

Pagkatapos ng klase ni Sam ay dumiretso siya agad sa Motorbike niya na color black and white. Hindi alam ng kuya niya ang tungkol dito kaya itinago niya ito sa isang abandonadong bodega na kahit sino ay hindi makakakita. Mga 1 hour and 30 minutes ang layo ng kanilang SH mula sa kanila.

Sa matagal na oras na lumipas ay nakarating na rin si Sam sa SH. Pagkapasok niya sa ay bumungad sa kanya ang kanyang mga ka gangmates. Umupo siya sa couch at parang walang tao sa paligid niya.

"Hey leader! Nandito ka na pala." Nakangiting sambit ni Xander.

"Hindi ba obvious? E nasa harapan niyo nga ako diba?" Sam said with a cold tone.

"Sorry, how are you?" Pagtatanong muli ni Xander, nasanay na siya sa kakulitan neto.

"Ayos lang naman." Tumikhim si Sam at napatingin kay Kim. May iniaabot kasi siya sa akib.

She missed holding this kind of paper. Naglalaman ito ng schedule ng gang fights na magaganap sa Arena. Kaya na ba ulit nilang lumaban? This is a very hard decision to make.

"Sige. Be ready for this, pupunta ako dito ng Saturday." She saw how their eyes glimmer with happiness.

She stood up and exited. Without saying goodbye, that's her. The rude Samantha.

Pagkaalis ni Samantha ay hindi nila mapigilang hindi mapatalon dahil sa sobrang saya. Akala nila e hindi papayag ang kanilang leader.

"Thanks God, pumayag siya." Nangingiting sambit ni Abby.

"Well, alam naman nating nahihirapan lang siya sa desisyon niya. After Gwen died? We all know na natatakot siya." Si Jones.

Naging tahimik ang paligid. Naalala nanaman nila si Gwyneth. Kung sana ay naroroon lamang siya ay walang mangyayaring pagpapanggap.

Matamang tinitignan ni Samantha ang profile ni Aris Tamaro. The leader of Bad System Gang. He's really handsome, pero hindi parin maiaalis ang nagawa ng grupo neto kanila Samantha.

She sighed. Nagulat pa siya ng bigla na lamang sumulpot si Simon sa harapan niya so she immediately close her laptop.

"Bakit kuya?" She asked.

Simon just smiled. "Mom and dad want to talk to you."

"Saan?" Bigla ay nakaramdam siya ng kakaibang kaba. When is the last time she faced her parents? Hindi na niya maalala.

"Skype, come on!" Hindi na siya nakapag-protesta pa sapagkat hinila na kaagad siya ng kuya.

And there, she saw her mom and dad's face on the laptop screen.

"Woah! Who's that Simon? Bagong maid na naman? Kumuha ka ulit?" Ngingiti na sana siya kaso narinig niyang sinabi iyon ng kaniyang ina. 

Napasimangot siya.

Nagkatinginan sila ni Simon, at halatang pinipigil neto ang tawa.

"Ahmm. Mom, anak niyo 'yan. Kapatid ko 'to." Simon laughed.

"What? Are you kidding me, anak? That's not Samantha. Kilala ko ang kapatid mo, marunong mag-ayos 'yun sa sarili." She's getting pissed. Naiinis na siya. Paano 'yon nasasabi ng mom niya?

"Mom and dad, I'm not joking okay? Kung ayaw niyo talagang maniwala then talk to her." Tinaasan-baba pa siya ng kilay ng kaniyang kuya kaya hinampas niya ang braso neto.

"Samantha, anak?" Her dad.

"Hey dad and mom." Aniya sa malamig na tono.

"W-what the.... Anong nangyari sa'yo anak? Bakit ganiyan itsura mo?" Hindi makapaniwala ang kaniyang ina.

"Bakit? Ano bang masama sa ayos ko ngayon?" Nagkibit-balikat siya. "Tumawag lang ba kayo para insultihin ako?" Narinig niya ang pagtikhim ni Simon na para bang binabalaan siya.

Tumikhim ang kaniyang ina. "Offcourse not. Kakamustahin namin kayo ng kuya mo, princess. Nalaman kasi namin na nag-transfer ka sa school niya. That's great, para naman magkasama kayo at mabantayan ka ng maayos ng kuya mo." 

Sanay na siya. Simula pagkabata ay kasama na niya talaga ang kaniyang kuya, naghiwalay lamang sila ng kaunti dahil lumipat ito ng school, at naiwan na naman siya.

"I'm fine, parent. Meron pa po ba kayong sasabihin? If wala na, pwede na ba akong bumalik sa kwarto ko? I have a lot things to do." Nginitian na lamang siya ng dalawa ng pilit.

"O-okay, We love you anak, miss ka narin namin."

"Really?" She tsked. Umakyat siya kaagad sa kuwarto.

[ Flashback ]

Airport

"Mom and dad. Huwag niyo po kakalimutan graduation ko ah." Samantha is clinging into her father's leg kaya naman napatawa ito.

"Oo naman. Ano bang gusto mong regalo?" Pumantay pa sa kaniya ang kaniyang ina kaya naman nginitian niya ito.

"Kayo. Sapat na 'yon." Saad niya at niyakap ang ina niya.

"Promise, anak. Darating kami, ima-martsa namin ang Valedictorian." Her mom smiled kaya naman nagiging kamukha niya talaga ito.

"Promise niyo po 'yan ah."

"Oo nga. Sige na, baka maiwan na kami. We love you both." Hinalikan sila neto sa kanilang noo. Hinarap neto si Simon. "Kuya, take care of our princess."

"Oo naman po."

Sanay na yata si Samantha. Siguro kakalakhan na talaga niyang wala sa tabi nila ang mga magulang. Money! Dahil lahat ay pera.

Graduation day of Sam (Elementary)

Hinihintay ni Sam ang pagdating ng parents niya sa gate ng school nila, pero ilang oras na siyang nakatayo doon ay wala parin siyang nakita ni anino ng mga magulang niya.

Mga ilang minuto lang ay nag umpisa na ang pagmamartsa. Ang kuya Simon niya nalang ang nag martsa sa kaniya. Naluluha na si Sam ngunit pinipigilan niya nalang iyon.

Late lang sila, I'm sure.

Natapos na ang lahat lahat ay wala parin ang magulang niya. Ni anino nila ay hindi man lang niya nakita.

"Hindi na ba talaga darating sila Mr and Mrs. Rivera, Samantha? Nasaan na sila?" Her adviser approached her.

She shook her head. "Why don't you ask them teacher? Hindi po ako hanapan ng mga walang kwentang tao." Iyon ang kauna-unahang sumagot siya ng pabalang.

Pagkadating sa bahay ay nanginginig sa galit si Sam. Paano nila nakalimutan ang espesyal na araw na ito?

Kinuha niya ang kaniyang pink na laptoo at tinawagan ang magulang sa skype.

Kaagad naman sinagot ito ng kaniyang ina. Sinalubong siya neto ng isang ngiti.

"Hi anak. Bakit ka napatawag? Kamusta kayo ng kuya mo? May gusto ka bang ipabili." Samantha was disappointed.

They forgot!

"s**t!" Nagulat sila sa binitawan niyang mura. Hindi naman masyadong mabait si Samantha. She's indeed bad, very bad.

"Anak, bakit ka nagmumura? May problema ba?" 

She really can't believe this.

"Wala po ba kayong kalendaryo diyan? Hindi niyo ba alam na graduation ko ngayon?" Mahinang bulong niya kaya narinig niya ang pagsinghap ng kaniyang ina. Hinanap niya sa screen ang kaniyang ama, he's not there. Maybe busy, busy on their money.

"Anak, sorry. Nakali----"

"Yeah, whatever mom. Nakalimutan niyo? f**k, bakit nga ba kasi ako naniwala diyan sa pangako niyong dadating kayo?!" Biglang dumating si Simon at sinuway siya.

"Samantha! Bunganga mo!" He said.

Napatingin siya dito. "Why kuya? Bakit hindi natin ipamukha sa kanila iyong totoo? Kinakampihan mo ba sila?" Hindi niya na mapigilan.

Napailing ang kaniyang kuya. "Wala akong kinakampihan Samantha. Pero isipin mo, magulang natin sila."

"Magulang ba talaga kuya? Talaga ba? Tsk, oo nga pala hindi mo kasi alam ang nararamdaman ko kasi noong nag-graduate ka e saktong nandodoon sila. E ako? Kailangan ko pang maghintay sa gate, iniisip ko na darating sila. Pero ano? Wala!" She faced the camera. "Talaga bang ganiyan na kayo kamukhang pera? Wala na kayong alam na responsibilidad kasi nasilaw na kayo sa pera? We're not like you. Hindi namin kailangan niyan, all we need is the both of you, here in our side." Napahagulgol siya,

"Sorry anak." Lumuluhang sambit ng kaniyang ina.

"Well, it's not accepted!" Sigaw niya at ibinato ang kaniyang laptop. 

Inihagis niya rin ang mga nakita niyang vase na naka-display kaya nagulat ang mga katulong, gayon din ang kaniyang kuya.

"SAMANTHA!" She's crying. Pumunta siya sa kaniyang kwarto, and she locked herself there.

Kinuha niya family picture nila sa may side table at binasag niya yon.

[ END ]

So, until now, she really hates promises.