A Meeting with Mr. Torres

Chapter 6

MAGNUS’ POV

“What?” gulat na tanong sa akin ni Cassiopeia na nanlalaki ang mga mata na unti-unti nang sumasama ang tingin sa akin.

Nakita ko kanina ang panlalaki ng mga mata niya sa bigla kong pagdating. Mabuti na lang pala at naabutan ko ito ngayon. I just gave her a nod and told her na sumunod siya sa akin. I remained formal but deep inside ay natutuwa ako na mukhang madali ko lang naman pala siya makukumbinsi na tanggapin ang trabaho. Kaunting pananakot at panggigipit lang at papayag na rin ito.

“But…” she started mumbling. “But I didn’t sign any document stating that I am liable for the purchases of those items,” matalinong sabi nito.

Yeah… How could I forget that she had taken Political Science? She looks pretty, sexy, and delicious but she is definitely brainy too. She is unlike my women and pleasing me in bed is the only skill they have.

“You did not, but you signed a contract and it was there,” I said to her.

“Where’s the contract?” tanong niya at bigla akong nainis. Kaya ako umiiwas sa babaeng matatalino ay dahil sa ganitong eksena. Ayaw na ayaw ko talaga ng babaeng nag-iisip. Mas okay pa ‘yong pabili lang ng pabili ng kailangan. Mag-isip na lang ng isa-shopping. Bakit ba hindi na lang maging gano’ng babae itong kaharap ko? Matalino siya pero mukhang tanga sa pag-ibig. Nakatatlo na eh.

“I will call HR to bring the contract here,” sabi ko at tinawagan ko na ang HR. Lalong lumalim naman ang kunot sa noo niya. Mukhang hindi talaga papatalo.

Lumipas ang ilang minuto na nakatayo lang siya sa harap ko. I moved my gaze from her pretty face down to the v of her thighs. Hindi ko talaga malubos maisip kung paano nito nami-maintain ang ganoong katawan na parang virgin pa kahit may tatlong anak na ito.

“You can sit down,” I said to her na tinaasan niya lang ako ng isang kilay pero naupo naman mga ilang segundo pa. Kung sino man ang naging mga ama ng mga anak nito ay bilib na ako kung paano nila ito nauto.

“How are your daughters?” I asked at nakita ko naman na tila nagtaka siya sa tanong ko. “They are the reasons you can’t accept the job, right?” tanong ko. I will try to reverse psychology her.

Tumango naman ito.

“But don’t you think that not accepting a very good job offer means that you will neglect the needs they need?” mapang-hamong tanong ko sa kaniya.

Hindi siya umimik at ngumiti ng pagkatamis-tamis.

“Oh, I forgot that they have different fathers according to your sister Crisanta. Probably the three men are giving child’s support so you don’t need to work,” nakangiti kong sabi at nakita ko na parang nakaramdam siya ng insulto sa sinabi ko. “That is good to know, if that’s the case then it is better for you to stay at home with your beautiful daughters,” pahabol ko dahil mukhang sasabog na siya sa galit.

“They are not supporting,” sabi niya na tumingin sa vase ng bulaklak sa mesa. Does she like flowers? I could buy her all the flowers she like.

“I’m sorry to hear that,” sabi ko na lang in my sincerest tone.

“Matagal pa ba ‘yong kontrata?” tanong niya sa akin at sinalubong niya ang mga mata ko. Hindi na mataray ang boses niya ngayon, medyo malambing na at aaminin ko na parang gusto ko na siyang tanungin kong ilan ang monthly allowance na gusto niya para pumayag na maging babae ko.

“Baka hinahanap pa nila,” I answered at nagkunwang binabasa ang mga papel na nasa mesa ko at hindi ko na siya tiningnan.

“Weird…” bigla ay narinig kong sabi niya.

“What’s weird?” tanong ko naman.

“I was in the HR early as eight in the morning and then your secretary told me na kailangan muna kitang makausap. Akala ko ay nandito ang contract sa iyo kaya gano’n ang sinabi sa akin…” sabi niya at hindi ako maka-focus sa nararamdaman ko habang nakatitig sa labi niya at iniisip ko kung gaano kaya ito kagaling sa pagbo-blowjob.

“And… and what’s weird with that?” tanong ko. “I really told them that just in case you come to the office ay kakausapin muna kita bago ma-terminate ang contract mo kung talagang gusto mo ma-terminate.”

“Hindi ba trabaho ng HR iyon?” tanong niya na tinitigan pa ako. “As you know ay marami na ako napasukan na BPO companies at HR ang humaharap for some counselling na kaartehang mga tanong. Asking kung talagang gusto na ba mag-resign ng isang tao o baka naman hindi pa at pwede pa mag-stay. Nagtataka naman ako na ikaw na vice president of the company ang kumakausap sa ayaw na ituloy ang trabaho,” nakagiting sabi niya. “You really are something. Mr. Torres. You are so concern with your employees,” nakangiti niyang dagdag.

Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay inuutakan ako ng babaeng ito. “Yeah, that’s the difference of us from other companies,” palusot ko na lang. “We… are really concern with our employees’ welfare.”

“Oh, I see…” she said and smiled so sweet again. “Pero mabagal ang HR niyo at kanina pa nila yata hinahanap ang contract file ko,” sabi niya at tumayo. Lumakad siya patungo sa harap ng painting na nasa loob ng office ko.

I gave her a smile at mamaya lang ay pumasok na si Rowena at may dalang kape para sa akin. Agad na inilapag iyon ni Rowena sa harap ko at muling nagpaalam.

“What do you want to eat and drink?” tanong ko kay Cassiopeia na tahimik lang nakatitig sa nude painting ng babae at lalaking magkaulayaw.

“Do you serve milk tea here?” tanong niya na hindi nakatingin sa akin.

“Rowena, bring milk tea for my visitor here,” sabi ko kay Rowena nang sagutin nito ang tawag ko. Nakita ko naman na napalingon siya sa akin. “What flavor?” tanong ko sa kaniya.

“Wintermelon,” she said smiling from ear to ear. “And if it's alright since you already asked me what I want to eat, would you let me have pizza? A vegetarian pizza?” tanong niya na alam ko naman sinasadya niya lang mang-trip para mainis ako at payagan ko na siya na hindi na magtrabaho bilang driver-assistant ko.

“You heard it, Rowena?” tanong ko kay Rowena habang nakatingin sa kaniya. Kitang-kita ko na lalo siyang napasimangot. Sabi ko na nga ba at lahat ng sinasabi nito ay para mainis ako katulad ng pagpili niya sa unicorn color na kotse, laptop at phone. Nang marinig ko na sabihin ni Rowena ang word na ‘copy’ ay pinutol ko na ang usapan namin at muling hinarap ang babaeng soon ay magiging MILF ko.

“You are really awesome, Mr. Torres,” nakangiting sabi niya. “You are so charming with your employees. Are you always like that?” tanong pa niya.

Tumayo naman ako at nilapitan siya. “Not at all,” I said while looking at her eyes.

Nakita ko naman na iniwasan niya ang tingin ko. “Stop doing that, Mr. Torres.” Napaatras siya at hinayaan ko lang siya hanggang maupo siya sa couch.

“Stop doing what?”

“You are flirting with me?” diretsong sabi niya sa akin. I smirked. I really like her.

“I am flirting and you want me to stop. Why? Can’t you handle me?” I asked her while smoothly walking para tabihan siya sa couch.

“Don’t you think that flirting with someone like me could make you penniless?” she asked. “I am a mother of three and I could make your life miserable by falling in love with someone like me,” nakangiting sabi niya pero nababasa ko ang takot sa mga mata niya.

“I don’t think that maintaining you could make me penniless,” nakangiti kong sabi.

I really like our conversation now. Kung kanina ay iniisip ko pa kung paano siya aalukin na maging babae ko, ngayon ay pabor na pabor na sa akin ang sitwasyon. Gusto niya rin ako obviously at nag-iinarte lang para hindi mahalata.

“Mr. Torres, I think w–”

“Magnus,” I said and touched her cheek and lips. “Call me with my name if you would not accept the job I am offering you.”

“Magnus…” she said at hindi ko alam bakit nag-iba ang dating ng pangalan ko pakinggan nang siya na ang bumigkas. Hell, no! Mukhang hindi ako matitigil sa kabaliwan ko sa babaeng ito hangga’t hindi ko siya madadala sa kama ko.

“Here’s the contract of Miss delos Reyes, Sir Magnus,” wika mula sa pinto na ikinainis ko.

Damn you, Rowena! Kung kailan maganda na ang mga eksena ay saka ka pa sumingit talaga. Sisantehin ko kaya ito?!

“Where is her milk tea and pizza?” I asked in my stern tone dahil naasar ako sa kaniya. Sumisingit bigla-bigla sa eksena.

“I will check from the store,” sabi nito at lumabas na para iwan kami ni Cassiopeia.

“HERE,” pakita ko sa kaniya ng page kung nasaan ang clause kung nagsasaad na babayaran niya ang lahat ng ginastos sa mga unnecessary na gamit na binili ng hotel company para sa kaniya.

“Unnecessary?” nagtatakang tanong niya na nakatingin sa akin. “How come all of it considered unnecessary?”

“Why? Do you think that the next driver-assistant would like to use those items na gano’n ang kulay?” tanong ko sa kaniya.

“Then you should change the color to suit the next employee,” sabi niya. “At hindi ko maintindihan kung bakit kasi ang empleyado ang magde-decide sa gusto niya. Ibang klase naman kasi talaga itong company niyo.”

“I just let you decide dahil gusto kita,” diretso ko nang sabi para matapos na.

Natigilan siya at napatitig sa akin. “But…”

“I won’t marry you but I want you to be my woman! Decide now Cassio…peia!”