TO BE LOVED

Chapter 31

The day before the accidents my mother already furious about me. Bakit daw' hindi ko sinagot ang tawag na umabot na sa kay Ate Lanna tumawag.

To tell you honestly I am all f*****g exhausted. Hindi ko alam ano ang gagawin ko. I am on my own. Although there's Chevy and V helping get through with it sa mga nalaman ko tungkol kay Kol at Lauren.

But about thinking the thing that I've done and everybody else who didn't believe me that I didn't do it is heartbreaking.

And I'm kinda not in good terms with my parents. Nakaka-irita rin' minsan kasi nandyan lang sila kapag nasa panganib ako. Pero kung ayos naman ako hindi sila nagpaparamdam. Still nice to have someone who look after you. Asking you how's your day going.

I was once experience that but what happened seems blurry to me now.

Its been month since what happened. Wala na akong balita ni V. She didn't knows about me leaving country. Hindi na ako nakapagpaalam ng maayos sa kanya.

Hindi parin ako gaano ka interesado na maglibot dito sa Vancouver. Bukod sa wala akong ginagawa sa bahay natutulog. My parent is always not home. Kung uuwi man sila ay sa panahon na'yon natutulog na'ko.

Honestly, since nandito na ako. Parang walang nangyari. Paarang walang Blair Dorothy sa pamamahay na'to. Kapag katingkati na ako na buksan mga social media accounts ko pinipigilan ko ang sarili. Pakiramdam ko kasi mali, natatakot ako na baka bigla nalang may mag pop-up sa notifications.

Basta ayoko I feel like it will relive about what happened. Kung magbabago man ako ng accounts ko' hindi ko na sila isasali I mean dito sa account na gagawin.

Kapag naiisip ko ang nangyari I always end up crying. Every night sometimes I dreamt about Lauren covered in blood. Kaya tuwing madalang araw hindi na' ako nakatulog pabalik hanggang sa mag umaga.

There's some instances that I take sleeping pills. Sa kaka-overthink ko hindi ako nakakatulog. With the pills it helped me. Although, hindi naman maganda abusuhin.

I barely talk to my father. Noong nakarating kami dito ni Mama ay wala siya. He's a workaholic. Doktor siya sa sikat na hospital dito sa vancouver.

I sighed.

Mamasa masa pa ang pisngi ko habang tulala na nakatingin sa buong neighborhood. Nextweek ay mag eenroll na ako.

Actually something change about me. Before I am so much pretty confident all my performance at school but thinking about enrolling into a new school for college terrifies me.

Unlike before that I have an overflowing confidents.

We have a morning breakfast. We ate in silent. Kung hindi lang siguro nagsalita si Mama para sa gagawin ko ngayon ay maririnig ko' na ang hininga namin bawat isa.

'I can't use the car. I'll commute." I said.

Nilagay ni Mama ang tinidor sa plato at umangat ng tingin sa akin.

"Anak hindi mo' pa alam ang lugar dito. Ihahatid na kita."

Tumango ako sabay sulyap sa kay Papa.

Minsan nga napaisip ako kung anak ba niya talaga ako o hindi.

"Ako na ang maghahatid sa kanya." Ani Papa.

Napaangat ako ng tingin sa kanya. Hindi nag expect na gawin niya iyon.

My hopes na magkakasundo kami rises. Tago akong napangiti.

"Uh' ayos lang naman po kung si Mama ang maghatid sa 'kin baka maabala ko pa kayo sa trabaho niyo," sa masinsinang boses.

Hindi talaga ako makakapag biro sa Papa ko bukod sa seryoso siyang tao. Natatakot parin ako. Hindi tulad kay Mama na chill lang.

Wala naman talaga sa kay Mama ang problema ko. Minsan, oo, naiirita ako sa kanya. Sa kanya ko binubuhos ang galit ko na dapat sa aking Ama.

It's just sometimes he's unfair.

"You can't drive..."

Tahimik ako.

"Maybe next time Ma, kapag maayos na. Wag lang muna ngayon hindi pa ako komportable."

"Sige, ang Papa mo ngayon ang maghahatid."

Wala naman kaming imik sa isa't isa. Hindi man lang ako kinumusta o kwenti man lang sa buhay nila dito sa Canada.

Nagdadalawang isip pa ko na magpaalam sa kanya ng nasa tapat na kami ng University.

"Ipapasundo kita mamaya sa Mama mo. Take care."

It was simple, but a part of me felt relieve atlast.

Now I was left standing infront of the univ. While everyone is bustling around. At first it was hard to find where should I start first.

Mabuti naman may tour guide kaya napabilis ako.

Nalaman niya rin na bago ako dito kaya tinulungan niya ako. She's fun to be with. Nang matapos ako nagsimula na akong maglakad palabas ng campus. Tinupad naman ang bilin ni Papa sa akin at si Mama ang sumundo. We ate our snack at the diner near the school.

She toured me around the city. And I guess I am so happy with it.

When school starts. Actually its pretty exhausting. Natakot ako. Kahit na nakikipag usap man lang nanginginig ako.

I have no friends at first but when I met Sidney I know na magkakasundo kami. She is half filipino. Her hair is jet black and her skin color is fair. Like me fair skinned with a dark brown hair.

Una ayoko pa akong pansinin ni Sidney. Alam ko talaga sa sarili ko na ka vibe kami nito.

"If you want to be friend with me, I dare you to kiss that boy," hamon niya.

Turo niya sa lalaking naka upo sa malayong tapat namin. It was on the second semester when we finally have a good time. Tama talaga ang hinala ko na vibe kami nito.

I asked her kung saan pwede makapart time job. At first when she heard she was shocked.

She made this face like I was joking when in fact I am not. Siguro hindi lang siya makaoaniwal sa akin kasi alam niya kasi na nagtatarabaho ang magulang sa hospital lalo na si Papa na doctor sa sikat na hospital dito.

Hindi alam ng mga magulang na binantaan ako ni Ridge. I don’t what wrong with that guy. But remembering what he said to me that last day at Coventry by the way he said he’s serious.

Hindi ako sigurrado kung seryoso ba siya doon. But knowing that he intented to drive a car as driver in it that he used alibi to talk to me is pretty serious and convincing he is.

Sid shrugged at put her books at the center of the table. Nasa library kami ngayon.

“What kind of job you want? Legal or illegal?” nanliit ang mata niya. Trying to get my attention.

Minsan napaisip ako sa kanya she seems knows everything at all whether. Napaisip tuloy ako na iba ang takbo ng utak nito. She always wear this dark make up plus her hair so dark. Above all mabuti naman siyang kaibigan.

Matagal ko na talaga napaisip ako na mag trabaho at ang sweldo ko doon kahit maliit ay pag iipuanan ko at idodonate sa mga bata na nanganagailan.

Pamamagitan noon kahit man lang mababwasan ang konsensiya ko sa nagawa.

Isang buwan ng mag trabaho ako sa diner na malapit sa school namin. Its really hard lalo na sa kitchen ako nagtatarabaho at ilang pinggan ang nababasag ko kasi hindi ako maiwasan na mahulog kasi madulas ito.

My first sahod is so little. Sabi ng mananager nain nan a binawasan daw dahil sa pinggan na nababasag kada araw.

That was the sneak peak of my life as a dishwasher. But months passed Malaki na ang ipon ko. Ang problema ko nalang ay kung paano koi to ma idododnatepapuntang Coventry.

Maybe I need help with my mother.

“B, ‘come on this is your first party here in Vancouver! Tapos hindi ka sasama sa akin?”

Its already eight in the evening. Nagpupunan ako ng lamesa sa counter habang siya ay nakaupo sa stool sa hrap. Already dress up for the said party. Dressed up like how teenagers in America do.

That’s my problem I don’t yet any of her friends only Sean and Lether.

Thought of going to us party pretty much excite me but its just that im not in the mood.

“Paano kung ayaw ko?” ani ko.

“Don’t speak tagalog you know the manager her is a racist!” she whisper indulgely

“What?!" Gulat kung ani.

"Who told you that?” I cant belive it this girl saying!

“ I just heard! Kaya nga ngayon ako pumunta kasi baka ayaw ako papasulin non!”

“ A racist? Are you serious he’s nice though!”

“Malamang shes flirting with you”give me a "duh" expression.

Okay my manager here is I can is freaking hot. He said to me that he like Pilipino people. Baklit sa isang tto, may problema yata?

So I asked Jonah the next if he is truly a racist. And when I said he litrellay bark out of laughter. Like his white skinned now tanned the red face of him that cause him is now visible.

“Someone just told me!” I said pilit kung sabi na. “ don’t laugh like im such a stupid!”

“Who told you that? Guess he or she is such judgemental”he conclude.

Hindi parin nawala ang marka sa tawa niya.

“It’s a she! “ tumikhim ako para maayos ang pagkasabi ko. “It’s a friend of mine.”

Sidney is freaking judgemental. Hindi ko nga alam kung kilala niya ba to o ano. Kung maka judge yon parang lubusang kilala.

Little did I know that’s the start of the beginning of her relationship with him.

Kahit nasa kalagitnaan kami ng discussion sa klase parating nangungulit.

So the next she went there shes realy dress uo nicely.

Sinabi sa akin ni Jonah na he likes Pilipino skinned toned, like real Pilipino. Tapos si Sid ang unag lumabas sa aking isipan. I quirked while looking straight at him.

“ You like my friend?” kunot noo kung naghihintay sa tanong niya.

“I guess so? Help me with her” he said Interestingly.

“Okay cool.” I nod.

So sinama ko siya sa party. Jonah is twenty four years old while Sid is twenty one. She likes a partner na years older sa kanya.

Doon din’ sila nagkasundo at nagging close ni Sid. I don’t know if Sid really serious about it because I never see her having a relationship that is serious all are flings and hooked up.

Hindi ko ‘pa alam kung sigurado ako ayaos na sa akin ang magkakaraoon ng seryosong realytionship. I even tell myself kung nakakaove na ba ako sa kanya.

We never even lasted for years but visage of him visit me everynigt in my dreams.my relationship with him is kung ditto pa sa Canada fling lang.

Hindi ko nga sigurado kung seryso ba ang relasyon naming. Wala naman akong matatandana na niligawan niya ako.

Ours story just happened. Its not a very special one that its worth to kept forever, its just our relationship…just ended. Without further ado.

I conclude that myself. Nagkalabuan na kasi noon at hindi ko na alam kung tama ban a ipagalaman ang relasyon naming gayong nalaman ko na naipangako na siya sa iba.

Wala naman akong pinanghahawakan noon na kami kasi mismo siya hindi man lang sinabi na mahal na niya ako, na mahal naming ang isat isa.

In spite of what happened to my family- my relationship with parents, for contrary I once was called him my home.

Those time when everything seem still falling into the right places. When everything is fine at all.

Mas malala pa ay hindi man lang kami maayos na nakapagpaalam sa isat isa. Parang bula lang, ;pumutok na hindi na nakayan. At nagtapos ng katahimikan, matapos ang sari saring kaguluhan.

“Masakit ba?” ani sid,

Matapos ang party na pinuntahan namin. Napahdesisyunan naming na pumunta ditto sa bay. Hindi kasi kami masyadong na enjoy.

Pormal kasi ang pinuntahan naming. Inimbeta kami ni Jonah sa birtyhday ng kapatid. At ofcpudse pinakilala niya sa pamilya si sid. So the b***h was overwhelmed.

Malungkot akong napangiti sa sinabi niya. I stare at her na parang nasa mukha niya ang sagot.

“Letting him go?” I said to assure if that’s what he meant.

Napaisip ako sandali.

Sa harap naming kita ang mga naglalakihang building sa vancover. Hindi magkapanaty ang taas nito.

Nagniningning sa ibat ibang ilaw at ang mga bituan na nakikisawsaw na mas malalong nagpaganda sa buong tanawin.

“Hindi naman masakit kasi simula pa lang wala ng kami.”

She drinks her beer and opened another can.

“Alam mo kung ano ang mas masakit?” I said excitedly.

“Ano?” may hamon sa bises niya.

She put down the bottle shes holding.

“The memories we’ve shared. Tons.”

Tumulo ang luha ng walang announcement man lang.

“ Pati ba’to?”

Inangat niya ang kamay kung may bracelet doon.

I smirked when I see it. Hindi ko na namalayan na nandito pa pala to sa akin.

The shocked on my face is evient.

Kinuha niya ito, at tinapon sa dagat. I gasp.

“What are you doing?” sa hindi makapaniwalang bises.

She mimicked my voice and I glared at her.

“You need to move on! Its been two years! Come on, you need to cut some slacks you’ know” she lectured.

Napailing nalang ako. Tama na siguro yon. Total wala na’rin naman sa akin at unti unti na akong nakakalabas sa kulungan ng nakaraan. Siya nga my tattoo. Couple tattoo.

“Inlove siguro sila sa isat’isa B, kaya nagpa tattoo pa. Nako girl wala kanang pag asa doon. Mag move on ka na’ at kapag makapagtapos na tayo doon kana mag boyfriend hunting sasamahan kita,” she assured me.

“Baliw” I replied.