Aki’s Point Of View
Tahimik ko lang siyang pinagmamasdan. Wala s’yang ibang ginawa kundi ang nakaupo lang at nakasandig sa semento. Nakapikit ang dawala niyang mga mata. Matapos kong gamutin at lagyan ang band aid ang konteng sugat nito sa pisngi ay hindi na ako nito kinibo. Actually, hindi naman niya ako kinausap pagkatapos kong sabihin na nandito ako bilang kaibigan niya.
“H-Hugo—”
“Don’t call me, we’re not close.” Natahimik tuloy ako dahil sa sinabi niyang ‘yun. Siya na nga ang ginamot, siya pa ang masungit. Totoo namang hindi kami close pero magkaibigan na kaming dalawa.
“Pero magkaibigan na tayo, ‘di ba?” Bumaling siya ng tingin sa akin at naramdaman kong nag-init ang magkabila kong pisngi. Kahit na may sugat at band aid ang mukha niya’y hindi pa rin nababawasan ang kaguwapuhan ni
