Antihero

CHAPTER 2

MY real name is Angel, 25 years of existence on the planet earth but unfortunately napunta ako sa mundo ng nobela.

The villain's name is Nisha Zelenia, she's 17 years old.

So the title of this story is ‘She's Mine’. Ang genre ay school-life, romance, and action. The school name is Zelenia University. And yes! The school belongs to Nisha Zelenia's family, ang villain sa story. Kaya naman nagagawa niya ang lahat ng gusto niya.

The female lead's name is Soleil Suarez (Soleil is pronounced as "So-ley"), she's an orphan. A kind-hearted girl, merciful, smart, nerd but beautiful, and bright like a sun. She’s 17 years old. Her hair is the color white, her eyes are like a sunrise, and she wears glasses.

The male lead's name is Haru Griffin. He is cold as ice, smart, handsome, hot as hell, and a rich kid. Kaya naman halos lahat ng kababaihan ay nababaliw sa kaniya. He’s 18 years old. His height is 65 inches; his cold eyes are brown; his hair is ash; he has a pointed nose and kissable lips.

And the second male lead's name is Nyx Carter, handsome, not that smart, narcissistic, makulit but everyone is comparing him to haru. 18 years old. His height is 65 inches, he has brown hair, and his eyes are brown.

Mag step-brother si Haru and Nyx, best friend sila since kindergarten. Haru's mother died on his 10th birthday, then unexpectedly Haru’s dad and Nyx mother married each other kaya naman nasira ang pagkakaibigan nilang dalawa.

Nisha, who became me, has been madly in love with Haru since they first met. Nisha was invited to Haru’s birthday, and that was their first meeting. Halos naging stalker niya si Nisha at binibigyan ng gift si Haru kahit wala namang occasion.

One day, she gave him a love letter in public pero napahiya siya hindi lang kay Haru kun’di pati na rin sa lahat ng estudyante sa school nila. Pero hindi pa rin sumuko si Nisha dahil doon nag umpisa ang araw-araw na pag bigay niya ng love letter para kay Haru.

Nisha's family is a top mafia, while mayaman naman ang family ni Haru. Mag kaibigan ang pamilya nila and their grandparent's wanted their grandchild to marry each other para maging pamilya ang Zelenia and Griffin.

Madaling napapayag si Nisha dahil may gusto rin naman siya kay Haru, kumalat sa buong unibersidad na engaged na silang dalawa kaya naman tuwang-tuwa si Nisha. But little did she know, Haru is planning to break their arranged marriage.

Soleil Suarez transfer to their school, she is different from others dahil hindi niya binibigyan nang kahit katiting na attention man lang si Haru at maging si Nyx. Doon nag simula na magkaroon ng interes ang dalawa sa kaniya.

A day comes when Haru decides to use Soleil to break his marriage with Nisha, the two pretend to be in love with each other and in a relationship.

Naging parang asong buntot niya si Haru at Nyx dahilan para lamunin ng galit at selos si Nisha, ginawa niya ang lahat para mapahiya at mapasama ang image ni Soleil. But in the end, it backfired on her at dahil pa sa ginagawa niya ay mas lalong naging close sa isa't-isa si Haru at Soleil. The two fall in love with each other and they became a real couple dahilan para mas lalong kainin pa ng galit, selos, at inggit si Nisha. Naging katawa-tawa siya dahil sa pagkakaalam ng lahat ay engage siya kay Haru.

Nasira ang engagement nilang dalawa at may organisasyon pa na kumakalaban sa pamilya ni Nisha, habang busy sa paninira ng relasyon si Nisha ay unti-unti namang nasisira ang kaniyang pamilya. Because of this secret organisation her father died, her brother avenge their father but in the end he died. Dahil sa mga nangyari ay nagkaroon ng mental illness ang mommy niya hanggang sa mamatay rin ito.

Hindi niya kinaya ang mga nangyari, si Haru na lang ang meroon siya but he's slipping away in her hands because of Soleil. She blames Soleil for her miserable life and that is the reason why she plans to give her poison.

Bumalik sa reyalidad si Nisha and she tried to stop Soleil from drinking the poison pero huli na ang lahat dahil nalaman nila Haru ang binabalak niyang gawin, they thought na hindi titigil si Nisha sa p*******t kay Soleil.

When they saw Nisha holding a gun ay inunahan na siya ni Haru at binaril siya pero may sumalo sa balang 'yon, namatay ang nag ligtas sa kaniya.

After all that had happened, Nisha was sentenced to life in prison.

Wala na ang lahat sa kaniya at hindi na niya kinaya, that made her kill herself. Samantalang si Nyx naman ay nag patuloy sa buhay niya pero ‘di pa rin mawawala ang lungkot at pagkukulang sa puso niya na hindi pinunan ni Soleil kahit na minsan.

Nisha has loving parents. Her parents did everything to make her happy, that made her become a spoiled brat.

Meroon rin siyang nakatatandang kapatid pero parang hindi naman kapatid ang turing nito sa kaniya dahil lantaran niyang ipinapakita sa lahat ang kawalan niya nang pake sa existence nito.

Umikot ang mundo niya para kay Haru lamang kaya naman nang mawala si Haru ay gumuho ang mundo niya, ang nasa isip niya ay kung mawawala sa buhay nila si Soleil ay magkakaroon siya nang happy ending with Haru. But it didn't happen, instead ay siya ang nawalan ng buhay.

That's why in this life I will only love those who love me. I will love myself, and my parents.

Come to think of it, hindi nga pala ako tinulungan no’ng damuhong iyon. Samantalang ang lapit na niya sa akin noomg mahuhulog ako sa pool.

That poophead.

Nabalik ako sa reyalidad nang may kumatok sa pinto ng kuwarto ko.

In fairness, mala-palasyo ang pamamahay ni Nisha at ang lawak rin ng kuwarto niya, spoiled na spoiled talaga siya sa parents niya.

“L-Lady Nisha,” tinawag ako mula sa labas ni Madet, she's my personal maid and I think she is 28 years old na.

By the way may nag ligtas nga pala sa akin mula sa pagkakalunod ko, ang sabi nila Mommy ay guardian angel ko raw ang nag ligtas sa akin.

He's hiding from a dark where no one can see him and saving Nisha when she's in trouble. He's mysterious to me dahil no'ng binabasa ko ang novel na ito ay nagpapakita lang siya sa tuwing kailangan ng tulong ni Nisha, sobrang ikli lang rin ng introduction sa kaniya ni author.

He's like an extra, even a reader can't notice him. Pero ngayong naalala ko na siya ay tsaka ko lang napansin na he's really a super good guy at ang laki ng ambag niya para kay Nisha.

“Lady Nisha?”

“Bakit?”

Nanatili akong nakahiga sa malaki at malambot kong queen size bed, sarap naman maging rich kid.

Anyway, sa pagkakatanda ko ay may secret organization na sisira sa pamilya ni Nisha. 'Yon ang importante at ang kailangan kong pigilan, I have to be prepared sa kung ano man na mangyayari.

“Madam Akesha says to get ready if you don't want to be late for school,” I can hear her trembling voice from here.

Well, sanay na ako. Lahat ng katulong dito ay takot sa akin, lagi ba naman sila pinag-iinitan ng ulo ni Nisha sa tuwing hindi siya pinapansin ni Jaru pagkatapos ay pagtitripan sila.

Akesha is Nisha's mother by the way, so I am calling her mommy or mom.

Papasok nga pala ako sa school ngayon.

Augh! I am 25 years old, graduated student ako at nagtatrabaho na ako! Pero mag-aaral na naman ako dahil student pa lang si Nisha, sawang-

sawa na ako mag aral.

“Sabihin mo on the way na’ko.”

On the way sa bathroon dahil maliligo pa lang ako, lol.

“Y-Yes,” narinig ko ang foot step niya paalis.

Tamad na kumilos na ako habang lumilipad ang aking isip.

I am trapped inside of a novel and five days passed, sa loob ng limang araw ay hindi ako pumasok o lumabas man lang nang kuwarto ko dahil pinoproseso ko pa ang lahat ng nangyari sa akin. Ang hirap i-proseso ng lahat dahil ang bilis ng mga pangyayari pero ngayon tanggap ko na naman kahit papaano.

Nag aalala na nga sa akin ang mga magulang ni Nish–ko, magulang ko ngayon sila.

Tatawagan pa sana nila ang private doctor namin dahil sa sobrang pag aalala nila sa akin, buti na lang napigilan ko agad sila. Akala rin kasi nila ay nagkaroon ako ng amnesia pero ngayon ay kalmado na naman sila dahil alam nilang magaling na ako after ko magpatingin sa psychiatrist.

So my mother's name is Akesha, my father's name is Garrett, and my brother's name is Chase who doesn't give a s**t about me. Well, I don't give a fvck about him either. The important thing here is I am damn gorgeous.

Meroon rin pala akong uncle pero nakalimutan ko na ang pangalan niya, nevermind.

I am done analyzing the plot story of this novel. Now, what should I do? Hindi ko susundin ang kung sinong author ng nobelang ito. Ako na ngayon ang masusunod sa flow nang story simula ngayon.

Hindi si author ang magdi-dikta sa puso't isip ko.

Hihintayin ko lang na matapos ang nobela, bahala na si male lead at si female lead sa buhay nila dahil ito na ang pagkakataon ko para malandi si second male lead which is ang baby ko.

And because Nisha didn't give herself love and worth. I will give it to myself, from now on magkakaroon lang ako ng pake sa sarili ko at sa may mga pake sa akin.

“Baby Nisha, are you okay?” nag aalala na tanong ni Mommy.

Paanong hindi siya mag aalala? Usapan ba naman ako ng mga maid dito sa amin, they are all saying that I am weird. Bakit? Dahil dumaan daw ang mga araw na hindi ako nagdadabog o nagbabasag, dumaan daw ang ilang araw na wala daw akong maid na pinagtitripan.

Duh! Ang abnormal lang ng parents ko dahil nag aalala sila for my good change, but I can't blame them. I am different from Nisha, kung siya evil for no reasons–well, may rason naman siya kasi naging evil siya sa sobrang pagmamahal kay Haru. Ako naman ay evil for a reasons, masama lang naman ako sa mga masama sa akin.

“I'm good, Mom.”

I am having breakfast with my parents.

“Do you need anything, my princess?” tanong naman ni Daddy, natigil na rin siya sa pagbabasa ng newspaper.

Ang old fashion lang, puwede naman siya tumingin sa phone niya kung gusto niya ng news.

“I don't need anything, Dad. With you and mom's presence here feels like I have everything,” ngumiti ako ng matamis sa kanila.

Natigilan sila sa pagkain at nang maka-recover sila ay teary eye silang napangiti sa akin, they are getting emotional again.

“I love you, my sweetheart!” I chuckled when my mother hugged me tightly.

“I love you too,” natatawa kong sagot na mas lalo nilang dalawa ikina-emosyonal.

“By the way. Your brother already went to work,” pag iiba ng usapan ni Mommy at nag patuloy na kami sa pagkain.

“I didn't ask.”

I'm sorry, wala talaga akong interes.

“But you always ask about your brother,” my mom pouted her lips and tilted her head.

“Well...hindi ko ngayon tinanong.”

In the novel, Nisha’s brother is cold towards her own sister. Even if he shows that he hates her, Nisha still loves her own brother. Never ko rin nakita ang kapatid ko dito sa nobela, na parang iniiwasan niya ako o ‘di kaya naman ay baka naaasiwa lamang ito sa tuwing makikita niya ako.

Ever since na makarating ako sa novel na ito ay puro pagmamahal at pag aalala ang natanggap ko mula sa parents ko ngayon, and I can't deny that it feels good. In my life as Angel, nobody cares for me. Kaya naman gusto ko ang nararamdaman ko ngayon.

Nisha is lucky to have a parents like them, ang yaman rin nila. What a wonderful life! If the real Nisha will never come back then I will treasure her parents, I will treat them like my own parents.

Masayang natapos ang breakfast namin at hinatid na ako ng personal driver namin sa school ko. I didn't change my image, I still put a heavy make on my face kahit na wala na ang totoong Nisha ay ayoko namang tuluyang mawala siya.

Now, I will set rules in this life. Love myself, I will only treat the people the same treatment they give me, care for those who care for me, spoiled myself. I am crazy, evil, b***h, spoiled brat. Let's rock this world, kekeke.

Bago ako bumaba sa sasakyan ay nag suot muna ako ng sunglasses.

“Alis na ako Manong Albert,” maganda ang ngiting paalam ko sa kaniya.

Napanganga pa siya na tila hindi makapaniwala.

“I-Ingat ka po, Lady Nisha.”

Tumango ako sa kaniya bago tuluyang bumaba sa sasakyan.

Third person's POV

Bawat madadaanan ni Nisha ay napapatingin sa kaniya ang lahat pero diretso lang ang kaniyang paningin at nakangiting naglalakad sa hallway, she flipped her hair without caring her surroundings.

“She's here na.”

“Now that she's here it will be a hellish day again.”

“Bakit ba siya absent ng limang araw?”

“Maybe she's planning something again.”

“I think it's because nahulog siya sa pool no’ng birthday niya.”

“Hahahaha! I saw it, her face is priceless when no one helps her.”

Samantalang sa kabilang banda naman ay nag salubong ang kilay ni Haru nang mapansing magka-

kasalubong sila ni Nisha, isipin pa lang niya ang kaligaligan nito at ang pagiging spoiled brat niya ay sumasama na ang kaniyang umaga.

Walang kasiguraduhan kung nakatingin ba si Nisha sa kaniya dahil nakasunglasses ito pero sigurado si Haru na nasa kaniya ang paningin ng dalaga, naghahanda na si Haru na mapeste na naman ang kaniyang araw habang papalapit ng papalapit si Nisha.

Sa isip ni Haru ay huwag na lang ulit ito pansinin tulad ng lagi niyang ginagawa at mag patuloy na lang sa paglalakad kahit pa sundan siya ng dalaga, napabuntong hininga na lang siya.

Pero lahat ng naisip niyang mangyayari ay hindi nangyari, sa halip ay diretso ang paninging nilagpasan lamang siya ng dalaga na parang hindi niya nakikilala si Haru. Natigilan siya sa paglalakad at nanliliit ang matang tumingin sa direksyon ng dalaga na patuloy pa rin ang paglalakad hanggang sa hindi na niya ito makita.

“She's planning something,” sumama ang tingin niya kung saan siya nilagpasan ni Nisha. ”Just ignore her,” pagkakausap niya sa kaniyang sarili.

Natigil sa pag iisip si Haru nang dumating ang kaniyang kaibigan na si Warren.

“Hey, bro! Kanina pa kita tinatawag. Ano ba ang tinitingin mo diyan?” nagtataka na tumingin si Warren sa kung saan ito nakatingin.

“Nothing,” maikling sagot niya at nag patuloy na rin sa paglalakad.

Sinundan naman siya ni Warren at inakbayan pero agad na inalis nito ang kamay niyang nakaakbay sa kaniya, hindi iyon pinansin ni Warren dahil sanay na naman siya sa kaibigan niyang malamig pa sa yelo.

“Did you hear the news about Nisha?”

Hindi sumagot si Haru kaya nagpatuloy siya sa pagsasalita.

“She's acting weird. May narinig pa akong nag sabi na baliw na nga siya, mas lalo pa daw siyang nabaliw after niyang malunod sa pool.”

Aalang interes na nakikinig si Haru sa kaniyang kaibigan.

Mas malala pa yata sa chismosang kapit bahay si Warren.

“Next time ay huwag mo nang sasabihin pa sa akin ang mga balita na may kinalaman sa kaniya, I am not interested.”

“Pero ‘di ba engage kayo? You are cold as usual, pero mas malamig ka pa pagdating kay Nisha. I am starting to pity her,” napailing-iling na lang si Warren.

Bumalik na sila sa classroom nila.

By the way, I forgot to say na mag classmate si Nisha, Haru, Nyx, and Warren.

Nang makarating sila sa classroom ay saktong dumating na rin ang adviser nila.

“Where is Nisha? She's late again?” kunot ang noo na tanong ni Sir Flamingo.

He's gay, a terror teacher, at kaisa-isang teacher na walang takot kay Nisha na ma-fired. He's a great teacher kaya kahit na gustuhin siyang i-fired ni Nisha ay hindi puwede. Hindi niya rin kasundo si Nisha, halata naman ‘di ba.

”I thought maagang pumasok si Nisha for the first time? Bakit wala pa rin siya hanggang ngayon?” mahinang sambit ni Warren na nakaupo sa likuran ni Haru.

“Tsk! That girl is such a spoiled brat, hindi porke pag-aari ng pamilya niya ang school ay puwede na niyang gawin ang lahat ng gusto niya!” nag simula na naman sa pagbubunganga si Flamingo.

“Late na nam–” natigil siya sa pagsasalita nang bumukas ang pinto ng walang katok-katok.

”Who said I’m late?” bumungad sa pinto si Nisha na nakataas ang isang kilay at naka-crossed arms.

Tinanggal niya ang sunglasses niya at tumingin kay Sir simula ulo hanggang paa pagkatapos ay ngumiti, kung walang nakakakilala kay Nisha ay siguro pure smile para sa kaniya ang ngiti nito pero hindi gano’n iyon dahil para sa kanila ang ngiti niya ay ngiti ng malademonyo.

“Don't look at me like that, brat,” pinanliitan siya ng mata ni Sir.

Hindi nag patinag si Nisha, nanatili ang mata nito sa kaniya nang may ngisi sa labi.

“8am ang start ng klase at dumating ako dito ng saktong 8am kaya hindi ako late,” diretsong tagalog ang salita nito na saglit na ikinatawa ni Sir Flamingo. “Can I come in now, Sir?” pinagdiinan pa niya ang pag tawag sa kanya na ikinawala ng ngiti ni sir flamingo.

”Come in and go to your assigned sit,” sagot ni Sir bago tumikhim.

Pumasok na siya, pagkatapos ay tumingin muna sa paligid. Natahimik ang lahat habang pinapanood ang bawat kilos nito.

”Where do I sit?” bumalik ang kaniyang paningin kay Sir Flamingo.

Bumakas ang pagka-confused kay Sir Flamingo sa tanong nito.

“Miss Zelenia, are you playing with me again?!” galit nang tanong nito.

“What? I don't play like this so don't wish for it,” nag salubong ang kilay ni Sir pero sa huli ay napabuntong hininga na lamang ito.

”You are always sitting beside Mr. Griffin.”

“Griffin?” tumaas na naman ang isang kilay ni Nisha bago tumingin ulit sa paligid, hinahanap ang kaniyang katabi at natigil kung nasaan siya.

“Okay,” kibit balikat ito na parang kausap ang kaniyang sarili bago nag lakad papunta kung saan ang assigned sit niya.

”Okay! Let's start our discussion.”

Nag simula nang dumakdak sa unahan si Sir Flamingo, nasa gitna siya nang discussion at tahimik na ang lahat nang biglang malakas na nag salita si Nisha.

“Right!” napatayo rin ito dahilan para mapunta sa kaniya ang paningin nang lahat.

“What again, Miss Zelenia?!” badtrip nang tanong ni Sir.

Mukhang nabalik sa reyalidad si Nisha at napatingin sa paligid, tsaka lamang niya na-realized ang kaniyang ginawa.

“Nothing. Continue,” ngiting naupo ulit ito na ikinasapo sa sintido ni Sir Flamingo.

Napabuga siya ng malalim na hininga, pilit na pinagpasensyahan ang kabaliwan ni Nisha.

Pagkatapos ay nag patuloy muli sa pagdidiscuss.

To be continued!