MINK (Soft & Wild)

Karera

FELIZA ' S POV

"A quack quack here and a moo moo there, an oink oink here and a woof woof there...what kind of farm? Dairy farm, pig farm, sheep and cattle farm? A hobby farm with only a few of each of variety of animals? A kabayo farm na lungga ng mga kapatid ni, Izang? Lalalala....lalalala.....Aray! Naman, Izang ba't ka nambabatok bigla?"

"Stop! You're breaking my eardrums with your cracking voice!"

Asar talaga ang Ugok na ito. Umiinit talaga ang ulo ko kapag naririnig ang quack quack na yan!

"Kinakanta ko lang ang mga nilikhang nakikita ko sa paligid. Baka nakakalimutan mo na magkakarera tayo hindi manghuhuli ng biik o maging pastol ng baka't kambi---."

"Dito tayo magkarera sa farm namin Ugok!"

Putol ko sa sasabihin niya. Dinala ko siya sa farm namin sa Batangas. Bale 10 hectares ito. Poultry at agricultural farm. Since sabado naman ngayon, puwede kaming umuwi kahit bukas ng hapon pa.

Nagpatiuna ako sa kuwadra kung saan naroroon ang pitong kabayo. Ramdam kong nakabuntot si Ugok sa akin.

"Izang. .."

" Bakit na naman? !"

"A-ano. .huwag na lang kaya nating ituloy. . Let's just forget about the deal"

"At bakit naman? Kung kailan nasa farm na tayo, saka ka pa aatras? Ano'ng klase ng kukute ang meron ka ha? "

"Baka kasi matalo ka. Malaking kabawasan yun sa kumpiyansa mo sa iyong sarili" taas baba ang kilay niyang sabi.

"As if naman magpapatalo ako".

Inirapan ko siya.

"Ba't kasi pangangabayo pa ang kinahiligan mo? Ang pagkakaalam ko kasi lalaki ang talagang mahilig dyan. Alam mo na k↑nakabay0 namin mga babae. Saka paano pag nadisgrasya ka at nabungal? Eh di wala ka nang choice kundi magpapustiso? Ang pangit nun Izang. Para ka na lang din senior citizen pag nagkataon".

Napakuyom ako dahil sa katabilan ng lalaking ito. Buti sana kung may sense ang sinasabi.

"Saka Izang, pangit ang sport na yan. Napakadelikado. Di ba nung 8 years old ka walong beses kang nahulog? Saka kawawa yang mukha mo pag nangudngod sa lupa. Sakit lang ng katawan ang makukuha mo, oy".

"Hindi mo ba alam Manjoe? Pain is inevitable. Pain does have a way of reminding you that you're still alive. Life isn't much different than learning to ride. Whether you choose a shorter path or take the long, convoluted route. Riding a horse is like finding the opportunity and hang on for dear life. Patuloy lang na nakatutok ang mga mata mo sa direksyon kung saan mo gustong pumunta at huwag kang titigil kahit may panganib mang nakaamba. Sige na pumili ka na diyan ng gusto mong sakyan huwag lang si Red".

Sabi ko sa kanya nang mapansin kong hindi pa rin siya kumikibo.

"Si Black na lang ang akin", wika niya pagkaraan.

"Okay".

"Pansin ko lang Izang, kamukha mo yang dalawa mong kabayo". Itinuro niya sina Red at Lizzy. ".

Tumawa lang si ugok nang haplitin ko siya ng dayami.

" Hindi nga Izang. ..I mean they complimented your personality. Red (a sweet chestnut mare) is like the cow girl side of you. The w↑ld Feliza and Lizzy ( the

8 - year old Australian thorough bred mare) is the princess side of you. The soft Feliza".

Ngumiti ako sa tinuran niya. For the first time ay nagka-sense si Manjoe :)

Since katatapos ang anihan ng palay, ay nakatiwangwang ang 6 hectares na bahagi ng lupain. Sa susunod na linggo pa daw kasi sisimulan ang second crop.

"The rule is simple. Kung sino man ang unang makakarating sa tuktok ng burol na siyang hangganan ng farm ang idedeklarang panalo. Ano may idadagdag ka? ", tanong ko kay ugok. Pareho na kaming nakasakay sa aming kabayo.

"Wala." Mahinang sagot ni ugok. Haha. Mukhang ninerbyus yata.

Pareho kaming nakatutok kay Mang Isidro, ang isang katiwala namin sa Farm. Ito ang magbibigay ng Go signal.

"Isa! " bilang nito.

"Dalawa. .....

Dalawa't kalahati. ...."

Sobra-sobra ang excitement ko habang hinihintay ang green light.

" Takbo! !!!!!!"

"Pinatakbo ko si Red pagkarinig ng signal na yun. Hindi nagkakalayo ang agwat namin ni Manjoe. Nangunguna lang ako ng 3 metro.

I know I can make it! Sabi nga ng trainor ko, alam ko ang gagawin ko and when to do it. That I am a technical rider.

Red's movement is very rocky. Kind of like a rocking horse.

I love her because she's more forward and obedient than the other horses. She never stick her ears back when I put my leg on, she never kicks out or bucks when I ask her to go forward and run faster. I can fully trust Red.

And the best feeling is that I have a bond with her and I feel like we are 0ne. Like a team. It's indescribable.

Napangiti ako nang maabot na ng tanaw ko ang burol. Ngunit napalis din agad nang maramdaman ko ang biglaang pagsakit ng puson ko. Sh↑t huwag naman sana. Maghintay kang dysmenorrhea ka. Hindi pa natatapos ang Karera.

Tahimik akong umusal ng dasal ngunit hindi pa rin napapawi ang kirot ng puson ko. I know itong linggong ito ako dadatnan ng regla pero hindi ko naman alam na ngayon na yata.

Medyo nawala ang konsentrasyon ko dahil the more na binilisan ko ang pagpapatakbo kay Red

ay mas lalong sumasakit. Kaya binagalan ko saglit.

"Izang! Nahabol na kita! !!!" Namamayagpag na sigaw ni Manjoe nang magpantay ang mga kabayo namin.

Akala ko lalampasan na niya ako ngunit malakas akong napatili nang bigla niya akong kilitiin sa tagiliran habang tumatakbo mga kabayo namin.

"Stop it! Mahuhulog ako! !!" Saway ko at mas lalo pang hinigpitan ko ang hawak ko kay Red pero kiniliti pa niya ako na ikinatili ko nang malakas saka niya ako binitawan at nilampasan.

Napahal↑ingh↑ng ng malakas si Red. Nagulat siguro sa lakas ng tili ko.

I didn't panic. I adjusted my saddle and calm her but as I was doing so, patuloy pa rin ang paghal↑nghing ni Red and whizzed off, galloping at full pelt.

It caught me unaware and the momentum of changing direction threw me off like a puppet with its strings cut- I had no control.

As I was thrown through the air and the ground came hurtling towards me, I knew I am in serious trouble.

Kung gaano kalakas ang pagkakatilapon ko, feeling ko doble ang impact ng pagbagsak ko sa lupa.

Napahiyaw ako sa sobrang sakit. Lalo na at naramdaman kong tumama ang kalahati ng katawan ko sa isang napakatigas na bagay.

"I'm in the hands of God now. I might not wake up or I might wake up or not be able to move.

Thy will be done Lord" I murmur.

"Felizaaaaa!!!!", rinig kong sigaw ni Manjoe. But just after hearing him scr€am my name, nagdilim na ang paningin ko.