Since I Met You

Today is my father third death anniversary also the third year since I left my country. Yes I left my life in the Philippines to start anew, para makalimot, at mabawasan ang pagka-miss ko sa kanya, I’m a Daddy’s girl that’s why it was so hard for me to accept his lost. I everyone can understsdand me, nobody wants to lost their parents. Kaya mas pinili ko nalang na pumunta sa America at doon mag-aral pero totoo ngang there’s no place like home, now I miss the Philippines, I miss all the memories I have there with my family especially with my dad, I miss the climate, I miss my friend, I miss HOME. So now I decided to set away my fear and loneliness, I decided to go home, besides I miss Mom already it’s been months since she last visited me because she’s kinda busy. Ano kaya ang aabutan ko dun? Kamusta na kaya ang Pilipinas, traffic pa rin kaya ? madami na kayang nagbago? Yay I’m so excited to go home! “Ouch!” - bigla akong nabalik sa katinuan mula sa pag iisip ng malalim dahil sa sigaw ng isang babae dito lang mismo sa tapat ng upuan ko sa loob ng eroplano. Natapunan siya ng flight attendant ng kape dahil sa biglaang maling galaw ng eroplano. “I’m sorry Madame, sorry”- anito sabay bow sa babae natapunan niya ng kape. “I don’t accept apology!” - sigaw nung babaeng natapunan ng kape, and based on her accent she’s a british girl with no good manners , halata namang hindi sinasadya ng attendant sisihin niya yung kapitan o di kaya ang ulap sa paggalaw ng eroplano, tsaka nag sorry na nga yung tao, napaka arte naman ng babaitang ‘to. “I’m really sorry Madame” - the flight attendant said teary eyed. Halatang takot na takot na siya sa babae at sa nangyayare. “ I said I do not accept apology! You should be fired by now, you are so clumsy! You piece of s**t!” - said the British girl na ikinagukat ko, sobrang gigil na gigil talaga siya. Nakuha nila ang atensyon ng lahat ng nakasakay. Nagulat ang lahat sa ginawa ng babae, binuhusan niya ng kape ang attendant sabay tulak ng cart na nasa harap niya para makadaan siya dahil dun nalaglag yung ibang laman ng cart at may mga nabasag rin. Hindi ako makapaniwala sa ginawa ng babae, hindi ko alam na magagawa yun ng isang tao dahil lang sa natapunan siya ng kape, well may mga tao siguro talaga na oa, like hello she doesn’t have the right! Hindi dahil business class itong flight namin, still doesn’t give her the right to do such thing! The nerve! Mabilis akong tumayo at tinulongan ang flight attendant na damputin ang mga pagkaing nalaglag mula sa cart. Nakita ko siyang umiiyak at sobrang naaawa ako, she does not deserve that kind of treatment, nobody does. Nang pulutin ko yung basag na tasa bigla ako nasugatan at agad itong dumugo, mahapdi siya in fairness. “Nako-- oh no ma’am you cut yourself! I’m so sorry” pag-aalala niya. Mas lalo siyang nataranta halos hindi na niya alam ang gagawin. “No no no, it’s ok it’s ok. I’m fine, just calm down ok.”- pagpapakalma ko sa kaniya at mabuti naman at kumalma nga siya. May lalaking tumayo at lumapit saamin, dinampot at inilagay niya sa cart ang mga natitirang bagay na nahulog kanina, tumayo na ako at kinuha ang panyo sa bulsa ng aking pantalon at inabot sa flight attendant. Napatungo naman siya at tinignan ako ng may pagtataka. “Wipe your tears, It’ll ruin your make up” - I smiled at her. “Tha-thank you, Madame” - ani niya na nauutal, ngumiti ako ng matamis bago niya kinahu ang panyo, sakto namang lumapit saamin yung iba niyang kasamahan na tinulongan siya at dinamayan, I smiled. Nanatili akong nakatayo at pinag masdang umalis ang mga attendant ng biglang inilahad ng lalaking tumulong ang kamay niya saakin. “Your wound’s bleeding, wipe it. And cleanse it after.” aniya habang inilalahad ang panyo saakin, nabigla ako sa sinabai niya pero inabot ko naman ang panyo. Nginitian niya ako matamis bago siya tumalikod at umupo sa malamang upuan niya. Nakangiti ako habang nakatangin sa kanya, nang bigla kong naramdaman yung hapdi ng sugat ko,”s**t”. Dumeretso ako ng banyo at nilinis yung sugat ko medyo malalim ito kaya sobrang hapdi, humingi rin ako sa attendant ng first aid kit para gamutin ito sa upuan ko. Nang matapos ay kinuha ko ang phone at earphone sa aking shoulder bag upang makinig na lamang ng music at matulog dahil mahaba haba pa ang byahe, nang naramdaman kong parang may nakatingin sa akin, tumungin ako sa tapat ko at nakita kong tulog ang mga ito tiningnan ko naman ang kasunod na seat at nakita kong ang tao sa may bintana ay natutulog din at naka eye mask pa, samantalang yung katabi niya naman ay yung lalaking tumulong na nakaharap sa bintana habang naka ng headphones. Tumingin pa ako sa palibot pero wala naman akong nakitang may pakialam saakin. Nagkibit balikat na lamang ako at nakinig nalang ng music, baka guni guni ko lang yun minsan kasi may pag ka feeling din ako eh hihi. Nang makababa ako ng eroplano, sakto namang nakapa ko yung panyong binigay ng lalaki kanina sa bulsa ko. Lumingon lingon ako, baka sakaling makita ko siya at maisuli ito pero wala ng bakas ng lalaki. Better keep this nalang, tutal nakakahiya naman ibigay 'to may dugo pa. Gross.