Since I Met You

Chapter 2

CHAPTER 2

“Mommy!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” - masaya kong sigaw na may matinis na boses pag ka pasok ko palang ng bahay namin at pagkakita ko sa aking napakagandang Ina.

“Baby! I missed you!”- mom said while hugging me tightly

“I missed you too mmy, gosh I’m home mommy, Finally!!!!”- kinikilig kong pahayag habang pinang gigilan ng yakap si mommy.

“ NANA!!!!!!” - muling giliw kong sigaw nang makita ko ang kasambahay naming nag alaga sakin mula pagkabata hanggang sa umalis ako.

Siya rin ang nag alaga sa daddy ko noon, bata palang ang dati ko siya na ang nag aalaga dito. Matandang talaga si Nana, kaya hanggang ngayon andito pa din siya saamin, pamilya na namin siya.

“Cyan, anak. Nako kang bata ka ang laki laki mo na dalagang dalaga na oh, ang bilis ng panahon” - magiliw na wika ni nana lena na medyo naiiyak na sa tuwa. Mababaw lang kasi ang luha niyan, masaya o malungkot agad na naiiyak yan.

“Nako nana bakit ka naman umiiyak? Nakakaiyak po ba yung ganda ko? Charoot haha. Nana na miss ko po kayo!” - biro ko na ikinatawa nilang dalawa ni mommy at ng mga katiwala namin sa bahay. Bumati naman ako sa kanila at ganon din sila saakin.

“Oh anak, go to your room now and take a rest, later when you wake up we’ll go visit your Dad.”- tumango nalang ako sa sinabi ni mommy at umakyat na sa kwarto ko ng may ngiti sa mga labi.

Hayyyyyyy ang saya saya ko at nakabalik na ako, sana maging maayos at mapunan na ng masasayang ala ala ang pananatili ko dito. Bukas ko nalang tatawagan ang mga kaibigan ko na andito na ako at sunduin nila ako sa Monday sa pagpasok ko. Oo dito na ako mag aaral ulit! At EXCITED NA AKO, YAY!!!!

Nagmamadali akong naglalakad ngayon dahil hinihintay na ako nila mommy at ni tita (kapatid ni dad) napasarap kasi ang tulog ko kaya di na ako ginising ni mommy at nauna na siya dito sa mall magmemeryenda daw muna bago pumunta sa sementeryo at dalawin si daddy. Dumaan muna ako ng starbucks at bumili ng frappe bago tumungo doon sa restaurant na tinext sakin ni mommy kanina dahil nga masyadong napahaba ang tulog ko at nagmadali na akong naligo’t nagbihis para makapunta agad dito, hindi na ako nakakain ng hapunan at gutom na gutom na ako.

{phone ringing}

“Hi Mom!”

“Swetie, where are you? Kanina pa kammi nag hihintay naka serve na ang pagkain nasaan ka na ba?”

“I’m on my way Mom, dumaan lang ako ng Starbucks hindi ko na kasi natiis yung gutom. Pero naglalakad na po ako and paakyat na din. If you want you can just eat already, I’ll be in----”

"Shemssss!!! Sorry ! I'm really sorry I didn't mean it I'm so sorry "- natataranta kong sabi sa lalaking nakabangga ko, ang s**t natapunan ko ng frappe yung damit niya. Damn Sam you're such a clumsy girl bakit ba kasi di ka tumitingin sa dinaraanan mo, tsk.

"No no its ok . It‘s also my fault I didn't saw you because I'm texting"- pag hinging paumanhin din ni kuyang naka bangga ko.

Hayy nako buti naman at hindi lang ako ang tanga at mabuti nalang mabait itong si kuya. Hindi siya katulad nung babae sa eroplano na napaka oa mag react hindi naman sinasadya aapoy na agad sa galit .

"Waahhh Thank you , I'm really sorry talaga"- pag so-sorry ko ulit dahil sobrang nakakahiya yung katangahan ko.

"I said it's ok "- sabi niya habang natatawa. Ngumiti na din ako habang tinitingnan siya. And I can't help but to stare at his so damn perfect good-looking face.

Shit ang gwapo niya ang tangos ng ilong, his eyelashes are any other girls or should I say, my dream eylashes , his lips are pinkish and a damn kissable lips ! my gosh angel ba to? Bakit ang gwapo mo ? He’s like the boys I have encountered in the US. He looks like a foreigner. Kaya lang may iba pa din sa itchura niya, hindi naman ako ganito napapatitig sa mga poging nakakasalamuha ko sa states, hindi kasi ako mahilig sa gwapo, pag may ituturo yung kaibigan kong gwapo titingin lang ako then snob. I don’t know why basta ang alam ko I don’t easily like someone by there physical appearance mahirap na kasi yung ibang pogi panlabas lang yung panloob puro yabang tss. Pero sa taong ‘to ewan, isa siya sa mga BIHIRA ko lang masasabing gwapo, iba kasi ang standard ko ng kapogian yun bang isang sulyap lang kita mo na at yun bang pag tinitigan mo ng matagal ay hindi nakakasawa and when I say gwapo, trust me boi gwapo talaga.

"Excuse me,are you alright miss?"- tanong ni oh-so-good-looking guy, kaya bigla akong natauhan sa kakatitig sakanya. Gosh! Sam, WTH!? Did I just stare at his handsome face!? Wait, did I just said handsome for the nth times!? Damn it Sam!

"A-ah yes of course I'm ok! ahm tara gusto mo bang ibiili nalang kita ng damit nakakahiya naman kasi ang dumi na ng damit mo oh, sorry talaga"- pag aaya ko naman sa kanya na may nakakaawang mukha. I really feel sorry for what I've done, first time kong nagpaka clumsy sa tanang buhay ko tsk.

"No, I'm fine I can handle it and for the nth time I said it’s ok. “- pagtanggi niya naman with matching smile again .

"No please, I insist "-pagpupumilit ko. Alam ko namang kaya niyang bumili kasi halata namang mayaman siya, pero kasi nahihiya ako eh. And hindi ako titigilan ng konsensiya ko kung di ko siya mabibilhan ng damit ang oa ko na ba? Ewan ko din eh pag alam ko kasing ako ang mali I will do my best to apologize.

"Ok fine, if you really insist tho."- sabi niya naman at ngumiti nanaman, ang swerte ko naman ata at siya ang nabagga ko, siya lang ata ang nabangga na masaya , kanina pa ngiting ngiti eh, saya ka?

*BENCH*

"Ok na ba 'to sayo?" - tanong ko sa kaniya habang hawak hawak ko ang naka hanger na blue poloshirt.

So andito kami ngayon sa bench, dito ko na siya dinala kasi ito na din yung pinaka malapit saamin kanina, at nagmamadali na ako dahil naghihintay na sila mommy.

" Yeah " - tipid niyang sagot while looking at the poloshirt. Mabuti naman at madaling kausap ‘to, hindi din maarte ah.

Pumunta na akomg counter para bayaran yung polo at para masuot niya na rin natuyo na kasi ang stain ng frappe sa damit niya kaya for sure lagkit na ng katawan niya.

"Hi ma'am may advantage card po?" - tanong sakin ng cashier, napataas naman ako ng isang kilay dahil hindi ko alam ang sinasabi niya.

“She doesn’t have, I’ll pay for it. I don’t have advantage card either.” singit ng lalaki kanina, habang inaabot yung card niya sa cashier.

“What? NO, here ate take my card I will be paying for it” agad agad ko ring iniabot sa babaeng cashier ang card ko.

“No, take mine. That’s my shirt I will pay for it.” pagtutol niya, at inaanot pa rin sa cashier yung card niya. Nalilito na yung cashier saamin pati na rin yung mga taong nakapila sa likod namin.

“NO. Please? Let me pay for it.” - pakikipag-matigasan ko sa kanya, kasi naman ako nag insist kanina na bilhan siya ng damit kasi nga namantsyahan ko yung suot niya kanina, tapos siya yung magbabayad.

"Fine" - He said finally giving up. Nako naman at umo-o pa nga kalalaking tao di manlang nag insist, di joke lang di naman talaga ako papatalo.

"Thank you po Ma'am, have a beautiful afternoon, like you"- sabi sakin ni kuya nag-pack ng polo tsaka inabot saakin ang paper bag. I just smiled at him and said nothing. Nako kuya napaka bolero.

Nagulat ako ng biglang hinigit ni kuyang natapunan ko ng frappe sakin ang paper bag at dumiretso ng fitting room. Ano problema nun, apaka bastos huh.

Nang makalabas siya ng fitting room, suot na niya ang polo and it fits him mas lalo lang siyang gumwapo sa paningin ko, cahrr bakit ko sinabi yun.

Dala dala ko ngayon yung paper bag kanina na ang laman na ngayon ay ang namantyahan niyang damit habang papalabas kami ng store nang may biglang nag text saakin.

From: Mom

Anak, nasaan ka na? Patapos ka na kaming kumain wala ka pa. Naliligaw ka ba?

--

O my gosh I almost forgot! Nataranta ako bigla dahil nakalimotan ko yung oras, masayado na akong nagtagal dito.

"A-ahm , I'm sorry but I need to go, my ah Mom is waiting for me kanina pa. Sorry talaga sa nangyare kanina, I need to go bye! "- sunod-sunod kung sabi na halatang nag mamadali tsaka mabilis na naglakad pamunta sa deriksyon kung saan nadoon sila mommy.

“By the way, I’m SAM” - humarap akong muli sa kanya and smiles genuinely before I turned again and continue walking.

"Dale!"- dinig kong sigaw niya ng medyo makalayo-layo na ako. Lumingon ako at ngumiti and I saw him smiled back bago tumalikod at naglakad sa ibang deriksyon.

So, he's Dale ha. Nice name bagay na bagay sa itchura niya.

Malayo-layo na ko ng marealized ko na may bitbit pala akong paper bag, with his polo! Lalabhan ko nalang ito tsaka isasa-uli.

Oh s**t pano ko nga pala masasa-uli eh hindi ko naman siya kilala, hindi ko alam address niya o kahit buong apelyido manlang para ma search ko sa social media. Hindi ko nga alam kung mag kikita pa kami eh, haysss.