Love and Deception

Prologue “You will seduced him, my friend!” Muntik ko na maibuga ang iniinom na juice sa kabaliwang naisip ni Lucy, ang kaibigan ko. Hindi ko alam kung may sapak ba ang isang ito o kinulang lang sa tulog kaya kung ano-anong pumapasok sa utak. Inilapag ko ang juice sa table at masamang tinitigan ang kaibigan. “Nababaliw ka na.” “No. That’s probably the most brilliant idea that I’ve think of! Sa ganda mong iyan baka pa habol-habolin ka after mo gawin ang plano natin.” confident niyang pahayag. Hindi ako makapaniwala na pinag-uusapan namin ang ganitong bagay. Alam kong may pagkabaliw baliw minsan ang kaibigan ko pero hindi ko sukat akalain na aabot sa ganito. “Pwede ba Lucy, alam mong hindi ako papayag na gawin ang bagay na iyan. Sabihin na nating gagawin ko nga eh ano ng mangyayari pagkatapos? Paano kung balikan ako at gantihan?” mahaba kong pahayag. Gusto ni Lucy na iganti ko siya sa lalaking nambasted sa kanya nitong nakaraan. Mukhang nakahanap siya ng katapat niya pero hindi niya iyon matanggap kaya heto at ako ang pinagdidiskitahan. Alam kong sanay si Lucy na halos ng lahat ng lalaki ay nababaliw sa kanya, akala ko kahit napapaano ay may matutunan siya sa nangyari. Na hindi lahat magugustuhan siya pero kabaliktaran ang nangyari. At ngayon gusto niya akong idamay. “Ano ka ba Zoila Fernandez! Can’t you just support me just this once? Gusto ko lang talagang turuan ng leksyon ang lalaking iyon at isa pa diba forte mo naman ang manakit ng puso ng mga lalaki?” I was caught off guard with that statement, may naalala akong hindi dapat pero mabuti na lang at kaagad akong nakabawi. Hindi ako magaling manakit ng mga lalaki, may natutunan lang akong leksyon noon at ayoko na ulitin ang pagkakamali na ginawa ko. “Alam mong hindi ako interesado at sinasabi ko lang ang totoo.” “Oo na po. Kaya nga tulungan mo na ako. Sige na please.” Nilapitan ako ni Lucy at kinuha ang dalawa kong kamay. Nagmamakaawa ito at nagpapaganda pa ng mga mata. Akala niya siguro makukuha niya ako sa pagpapaawa niya. Ayoko pa ring gawin. “Haisst, alam ko naman na hindi mo tatanggapin pero nagbakasali pa rin ako,” dismayado niyang pahayag. Dumating ang isang kasambahay nina Lucy at may dala iyong pagkain. Nagpasalamat muna ako bago kumuha, ginugutom ako sa mga pinagsasasabi ni Lucy. “Hmmm sayang may bayad pa naman iyon. Di ba at nangangailangan ka ng pera? Medyo generous ako lalo kapag successful ang resulta.” Sinamaan ko ng tingin ang kaibigan. Nakakainis kasi alam niya ang kahinaan ko. Oo kapag may pera na usapan nagiiba ang takbo ng isip ko. Para bang nagliliwanag, ganoon siguro kapag maraming pinagkakautangan. She’s smiling evily because she knows that she got me. Kilalang kilala niya talaga ako. “Ano, is it a yes?” sabi niya at nakakalokong tumawa. Pinanliitan ko siya ng mata at pagalit na kinagatan ang tinapay na kanina lang ay ninanamnam ko ang lasa. “Ano na namang pinagagawa mo kay Zoila?” Biglang sumulpot ang kapatid ni Lucy, si Brandon. Malayong malayo ang ugali ng dalawa sa isa’t-isa. Kung si Brandon ay kalmado at responsable si Lucy naman ay may pagkaloka loka. She always makes sure that all things will come in her favor. May pagka happy go lucky rin palibhasa spoiled ng magulang pati ng kapatid. Pero kahit na ganoon best friend ko pa rin siya dahil sa kabila ng ugali niya ay nakatago ang pagiging mabait at realible niya. Inis na tinanggal ni Lucy ang pagkakaakbay sa kanya ng kuya niya. Natawa na lang ako kasi ayaw niya talaga kapag ginagawa ng kapatid niya iyon sa kanya. “Alam mo kuya kapag nalaman mo baka sakalin mo ako kaya huwag na lang.” I raised an eyebrow to what she said, at bakit naman kaya? Sumama ang tingin ni Brandon sa kapatid, lumipat iyon sa akin at tila ba may napagtanto. Bakit ang galing niya sa mga ganoong bagay? “Subukan mong ipahamak si Zoila, Lucy.” Ngayon naman napalitan ng mapaglarong ngisi ang pagsimangot ni Lucy. Ang weird nilang dalawa. Hindi ko maintindiahn ang mga senyasan nila sa isa’t-isa dahil busy ako sa pagkain. Kapag may mga ganitong pagkakataon nilulubos ko na dahil tiyak na mamaya mawawalan na naman ako ng oras kumain dahil sa trabaho ko. “Relax kuya, why would I hurt my future sister in law? Takot ko lang sayo no,” Nagpanik si Brandon at kaagad na tinakpan ang bibig ng kapatid. I wasnt paying attention kaya hindi ko nasundan ang pinaguusapn ng dalawa. Ang masasabi ko lang ay para silang bata. Kung ibang tao yata ang makakakita sa dalawa baka isipin na imposible. Si Brandon kasi iyong tipo na palaging seryoso. Mukha siyang yung mga amo sa isang malalaking kompanya. Marami rin ang nagkakandarapa sa kanya. Bukod kasi sa gwapo at matalino ay may negosyo pa. Pero simula yata na naging kaibigan ko si Lucy ay hindi ko pa siya nakitaan ng girlfriend o kahit ka-date man lang. Ang sabi lang ni Lucy ay meron na nagugustuhan ang kuya niya pero medyo manhid kaya hindi napapansin. Kung sino man iyon ang swerte niya dahil napakabait talaga nitong si Brandon. “Ah basta ano Zee, go ka?” Nanlaki ang mga mata ko ng paghahagisin ni Lucy ang mga mamahaling damit at sapatos na maayos na nakasalansan sa walk-in closet niya sa kama niya. Daig pa yata niya ang ang isang botique sa dami ng damit. Nasa walk-in closet niya kami na kasing laki na yata ng isang kwarto. May mga glass cabinet na kung saan doon nakalagay ang mga damit niya. May isang mahabang patungan naman sa gitna na kung saan doon nakahilera ang mga alahas niya. Puti ang kulay ng walk-in closet, mayroon isang single couch na kulay pink at isang malaking salamin. Mayroon din siyang vanity mirror at nakakalula iyon dahil sa dami ng mga kolorete na nakahilera ng maayos. Pumayag ako sa offer niya dahil bukod sa kailangan ko talaga ng pera, usapan namin na tatlong beses lang akong makikipagkita sa lalaking tinutukoy niya. Dahil ilang araw akong mawawala sa trabaho, siya na rin ang bahalang magbayad ng dapat sana ay suswelduhin ko sa araw na iyon. Kung iba siguro baka isipin nila na sinasamantala ko ang kaibigan ko dahil mayaman, pero para sakin naman trabaho lang ang gagawin ko. Hindi ako kukuha ng pera na hindi ko paghihirapan at isa pa alam naman rin iyon ni Lucy. “Bakit ka naghahalikwat, kawawa naman sina manang ang daming ibabalik,” pangongonsensya ko. “Ano ka ba ganito ako palagi, sanay na sila.” Halos manlaki ang mata ko sa sinabi niya. Seryoso ba siya? Magbibihis lang pero halos baliktarin niya na ang buong walk it closet. “Syempre bago ang lahat kailangan muna nating ayusin ang image mo. I already have an idea at naeexcite ako sa first creation ko.” Sumama yata bigla ang timpla ko sa sinabi niya. Alam kong likas na fashionista itong si Lucy, sa totoo lang palagi yatang bago ang mga gamit niya at mamahalin. Sexy rin itong manamit kaya kinabahan ako bigla. Hindi naman kasi ako sanay sa mga ganoon. Umabot ng halos tatlong oras bago napagterno-terno ni Lucy ang mga damit na gusto niyang ipasuot saakin. Isa isa kong sinukat ang mga iyon at halos ayoko na lumabas dahil nakakahiya. Huling labas ko ay suot ko ang isang backless na dress na hanggang taas lang yata ng tuhod ko. Litaw na litaw ang mahaba kong hita. Suot ko din ang isang red stilettos na mas lalong nagpaawkaward sa paglalakad ko. “OMG, Zee ikaw ba iyan? Girl wala ka pang make-up niyan ha, paano pa kaya kapag inayusan na kita. Ang swerte talaga ng kuya ko sayo.” Saktong pagkasabi ni Lucy noon na ikinakunot ng noo ko ang siyang pagpasok ni Brandon. Pinamulahan ako ng pisngi sa hiya dahil ito pa lang yata ang unang beses na makikita niyang ganito ang suot ko. Napakalayo sa normal na ako. “Ayan may audience tayo, so kuya what do you think?” tanong ni Lucy sa kapatid na nakatingin na ngayon saakin. Naconcious ako bigla dahil sa paninitig niya. Para kasing hindi niya gusto ang nakikita dahil hindi ito nakangiti bagkus ay seryoso lamang na tinignan ako mula ulo hanggang paa. ”It looks good on her, masyadong lang maiksi. Saan ba talaga kayo pupunta?” sabi nito Ayaw sabihin ni Lucy sa kuya niya ang plano. Ayos lang naman sakin dahil ayoko rin naman ipaalam na babayaran ako ng kapatid niya para sa isang pabor. Bukod doon tiyak na papagalitan niya kami kapag nalaman niya ang gagawin namin. “Pwede ba kuya, tigilan mo na nga ang katatanong. Its not like I will harm Zolia, I asked her a favor na pinaunlakan niya and I want to dress her up which is pumayag rin naman siya. I did not force her kuya ok?” “Siguraduhin mo lang na hindi ito kalokohan Lucy,” strikto at may diin nitong bilin bago kami tuluyang iniwan. Mabigat na hininga ang pinakawalan namin ni Lucy. Muntik na!