Stay With Me (Book II)

"Stay with me, my love," he said, but I couldn't. Alam kong mali ang ginagawa ko. Mali ang makipagkita dito dahil may asawa akong tao. "Alam mong hindi pwede, Isa. I'm married now," saad ko and started walking out. Hindi ako pwedeng magtagal dito. "If you step out from this room, my love. I'll swear, you'll never gonna see me again." Napahinto ako sa sinabi niya. Kakayanin ko bang hindi na ito makita? "Don't make this hard for me and for the both of us, Isa. Kapag nalaman ni Henrico ito---he'll sue you at ayokong makitang nakakulong ka. Please, Isa, don't do this to me." Nagmamakaawang saad ko. I wanted to look back, but I don't want to do that. Kapag lumingon ako baka mas lalo lang akong mahihirapang umalis. Baka nga hindi na ako makaalis sa tabi niya at manatili na lang. " Yanyan is looking for you, my love, " aniya. I know that this time will come. Alam ko na gagamitin niya si Yanyan sa akin. I can't blame him for that. I hold back my tears. Hindi niya alam na sila ang kahinaan ko. I wanted to run into his arms and never let go. But I just can't. Kasalanan ang ginagawa namin. Sa mata ng Diyos at sa ibang tao. Kasal na ako at may asawa na. Naalala ko si Yanyan, hindi ko sinabi kay Henrico ang tungkol sa kanya. Isa give me that deal and I agreed with that. It's for Yanyan. I know how much he loves Yanyan kaya hindi ko magawang ipagkait ito sa kanya. Ayoko siyang tuluyang masaktan that time. Yanyan is all that he has. Henrico have me at ayokong pati ang anak ko ay mawala kay Isa. I know I'm being unfair to him but after what I've seen. Tama lang ang desisyon ko na ipaubaya kay Isa ang anak namin. Yanyan grew up with a big heart. Suplado but softy inside, lalo na sa harap ng mga iniingatan niyang tao at mahal niya. "Isa..." nagmamakaawang tawag ko sa kanya. "I love you, my love at wala ng papalit pa sa'yo sa buhay ko. Ikaw nalang ang kulang. Come back to me, my love. Kaya kong ipawalan ng bisa ang kasal ninyo ni Henrico. Just be with me," seryosong sambit niya na inilingan ko. I already promised at hindi ako ang tipo ng babae na bumabali ng pangako. Gusto kong ako ang maglabas sa sarili kong pinasok. Ilang beses ko ng kinausap si Henrico about divorce but he ended up killing himself again and threatening me. Natatakot ako na magpakamatay siya sa harapan ko. I just can't bear to see it. Hangga't may magagawa ako ay gagawin ko. Kahit pa sarili kong kaligayahan ang isakripisyo ko. "Alam mong hindi pwede, Isa. Please..." pakiusap ko dito. Napaiyak na ako ng tuluyan nang maramdaman ko ang pagyakap nito mula sa aking likuran. Napakahirap din nito sa akin. I love him so much that it hurts me. Ayoko siyang talikuran pero ito ang makakabuti. " Stay with me, my love. Pakiusap...ako naman ang piliin mo. I've waited too long. Hinayaan kitang sumama sa kanya sa ibang bansa ng dalawang taon at mahigit. Sapat na palugit na iyon sa kanya para bawiin kita. Gagawin ko ang lahat, my love, mabawi lang kita. Even if it cost my life." Umiiyak na sambit niya. Bakit hindi niya ako maintindihan? Kapakanan niya ang iniisip ko dito. Tapos, isususgal niya ang buhay niya para makalaya ako? Hindi ko iyon matatanggap. " Isa, please...nahihirapan na ako. Henrico needs me, " saad ko na lang kahit alam ko namang hindi na niya ako kailangan. Natatakot lang ako sa maaari nitong gawin. Henrico is not the same back then. Ang laki na ng pagbabago niya. "Kailangan din naman kita, my love." napabuntong hininga ako sa sinabi niya. "Do you love him?" he asked after a second. Ayoko mang magsinungaling dito pero ito ang makakabuti. "Yes, Isa, please...stop it. Mahal ko na siya at pipiliin ko na siya ngayon kaysa sa'yo." Pikit matang sabi ko kahit alam ko sa aking sarili na walang katotohanan iyon. "You're lying!" Umiiling sa sambit niya at pinaharap niya ako. Napapikit nalang ako nang tuluyan niya akong maiharap sa kanya. Ayokong makita ang pag iyak niya dahil baka magbago na naman ang isip ko. "Tumingin ka sa aking mga mata at sabihin mong siya na ang mahal mo." Napilitan akong magmulat kahit umiiyak ako. It's hard. Ang sakit ng gagawin ko pero ito ang makakabuti. "I love him, Isa." I said and tried not to blink. Gusto kong mapaniwala siyang mahal ko na si Henrico para hindi na niya isugal pa ang buhay niya. Ang pagbitaw nito sa aking mga kamay ay palatandaan na susuko na siya. Ayokong sumuko siya sa akin pero kailangan ko siyang itulak palayo. "More than you love me?" May hinanakit na tanong nito sa akin. Pinikit kong tumango kahit ayaw ng puso ko. "Are you happy with him?" Gusto kong sumigaw na hindi, kaso ito ang gusto ko. Ang layuan niya ako para sa ikabubuti niya. Tumango akong muli habang lumuluha. "Then, why are you crying? If you don't love me, I'll set you free, Lailanie. Pero bakit ramdam ko sa bawat haplos mo na hindi nagbago ang pagmamahal mo sa akin?" he asked. Halata sa mukha nito na naguguluhan siya. Doon na naman ako natahimik. "Kung talagang mahal mo siya, hindi ka muling magpapaangkin sa akin." He's really smart. Paano ako lulusot sa kanya? "Nadarang ako at nadala ng mga halik at haplos mo, Isa. I just want that s*x and I must say, I enjoyed it." Pagsisinungaling ko. Walang babalang hinalikan niya akong muli. Nang una ay nagpupumiglas ako, pero natangay na naman ako ng mga haplos niya. Sobrang mahal ko siya para hindi bumigay sa mga halik niya. And when he inserted his finger on my underwear and caress my c**t. Napaungol ako. I really miss his touch. Ilang araw palang kaming nakakabalik mula sa ibang bansa pero nagpapaangkin na ako kay Isa. I miss him so much that I couldn't take it. Nang bumamba ang halik nito sa aking leeg at punitin ang suot kong dress ay hindi na naman ako nagpapigil. I longed for his touches for two years. Nagkakasala na naman ako pero mahal ko si Isa. Nagpaubaya na naman ako sa pangalawang pagkakataon. "Mahal na mahal kita, my love, noon at ngayon. Just stay with me at ako na ang bahala sa lahat." He said and sucked one of my breats while his finger is busy on my p***y. Nilalabas masok niya ito sa aking p********e. Hindi ko na nga napansin na nakahubad na ako at malaya na nitong sinasamba ang aking katawan. Siya lang ang nakakagawa nito sa akin at wala ng iba. We both moan and scream for our name. Sabik na sabik niya akong inaangkin ng paulit ulit. Hindi man lang ako tumanggi. And all of this has its own consequences na dapat kong harapin kinabukasan o sa mga susunod na araw.