MY DISABILITY IN ME

CHAPTER 2: FIRE THE IMAGINATION WITHIN ME

Kinabukasan…

Binigay ng papa ko yung guitar and they let me do what I want in life. We never talk each other for months kaya kahit masakit pero okay lang. I never let that pain stops me from doing business so nag effort ako hanggang sa ilang weeks boom madami na akong costumers and orders. Madalas rin nila ako nakikita sa kusina. Gumagawa ng boxes and designs sa mga munchkins ko. Kaya after months kinausap nila ako at tinulongan na ako ng mama ko kasi alam niya madami na akong orders and costumers pero sa mga tulong na yun may kapalit.

At iyon ay uuwi dapat ako na may pagkain ng mga kapatid ko konti lang kasi income ko sa business ko tas nag deliver and commute pako sa mga lugar na malayo. Bali 1 hour kasi yung byahe kaya umaga ako nag sakay ng bus. Lahat ng income ko napunta lang sa pagkain ng kapatid ko kaya parang ginamit lang din nila ako. Wais nila diba? Imbes na makapag ipon ako di ko nagawa kasi nasa kanila napunta yung pera ko kaya noong nalaman ko na aalis na sila at pupunta davao. Doon natuwa ako kasi finally makapag ipon nako.

Yung schedule ko sa pag gawa ay 1 am to 6 am ng umaga gumagawa na ako ng orders bandang 6 to 8 am mag design na ako at bandang 9 am to 8 pm yung delivery time ko. Syempre commute lang ako kasi yung pamilya ko walang sakyanan na pagmamay-ari. Babae ako at hindi maalam mag motor. Minsan late ako at napaglitan ako ng costumer kasi tagal ko daw without knowing nag bu-bus lang ako kasi ika nga uso ang kasabihan na "Costumer is always right". I tried my best to be early but sometimes ma la-late talaga ako sadya man o hindi sinasadya.

Kaya many months passed by nakapag ipon ako ng 20k sa loob ng 6 months pero nabawasan yun kasi ni try ko mag invest but scam pala. Hindi na nabalik yung pera ko pero okay lang sa sakin yun kasi "Ang pera lagi makikita kapag mag sumikap ka". Sakanya nayun hindi naman big deal kasi kung naka ipon ako, i'm sure maka ipon ulit ako at nagastos ko din yung 5k ko sa mga birthdays ko and other necessities na kailangan bilhin lalo na sa negosyo ko kaya 10k nalang natira.

Nag stop narin ako mag negosyo dahil sa pandemic like what I said kanina and also nag stop din ako sa pangalawang rason na need ko na pagtuunan pansin modules ko kasi yan ang sabi ng grandfather ko or shall we say tawag ko sa kanya daddy (lolo ko sa mother’s side) kaya yung ang mga  dahilan why I stopped pero kahit nag stop ako madaming nag reached out sakin na bibili daw sila ng munchkins tas sabi ko I can’t deliver na kasi closed muna shop ko sa online selling.

I remember na may isang costumer nag inquire na mahal daw ng benta ko dapat daw 100 pesos lang total wala din naman daw akong stall o hindi nag babayad. I remained quiet at naalala ko efforts ko sabi ko sa sarili ko “200 pesos benta ko ma’am kasi dugo’t pawis ko yan pinaganda to make sure ma satisfied ka at hindi ma disappointed although kulang pa yan kasi sa iba nga almost 300 to 400 benta niyan pero sakin makukuha mo yan sa halagang 200 pesos” kaya sineen ko nalang yung costumer nayun. Isa lang naman siya sa costumer nag complain and the rest. Masaya sila sa na order na natanggap nila.

Maganda yung paggawa ko sa mga orders ko and I make sure na malinis at walang dumi. Nagustuhan nga ng pusa ko yung munchkin ko pero bawal sa mga alaga ang chocolate kasi nakakalason yun lalo na pag madami yung kinain. Small amount can do but I think sensitive ang dog sa mga chocolate so bawal sa kanila talaga. One pinch lang naman binigay ko sa pusa ko so it is safe to eat. One of the reason sa motivation ko is yung pusa ko kasi siya yung andyan sa hirap at kalungkutan ko at lalo na sa kasayahan. Minsan nga my cat lies beside the box I create andoon siya sa gilid naka higa at tinitignan ako. Ang saya noh na kahit walang sumusuporta sayo na magulang ay may isang pusa naka antabay at nasa side mo lagi. My cat understand when I am sad, happy or angry and he knows a lot about me although ako yung kinikilalang amo e di naman ako yung nag papakain sa kanya, si mommy naman kaya nag tataka ako sa inasal ng pusa ko.

Yet hindi lang yung pusa ko ang naiintindahan ako kundi yung aso ko din si PIDO hahahaha pido ang pinangalan namin kasi yan yung pangalan ng sinaunang aso na inampon ng mommy at daddy ko. Mabait aso ko, alam mo bakit kasi hindi niya kami hinahayaan na masaktan kapag kukunin niya yung pagkain nasa kamay ko. I mean my dog is not careless, nag iingat siya sa pagkuha para hindi kami magalit or ma shock. Kapag umiiyak ako silang dalawa sa gilid ko nag stay. Although di ako binayaan ng magandang pamilya. Biniyaan naman ako ng mabait at mapagmahal na mga aso sa buhay ko.

Speaking of aso, isa din sa aso ko ang iniyakan ko. Pangalan ko sa kanya ay Panther because that dog is a german shepherd at maitim siya. Kilala niya ako alam niya kung paparating nako o hindi. He stills remember me kahit 1 year na kami hindi nagkikita. Alam niya yung scents ko at nasa Davao yung aso na yun doon kasi yun pinalaki pero di ko alam na yun na pala yung huling pagkakataon na makasama ko siya kasi noong alis nako sa Davao babyahe nako papunta sa Bukidnon ay nakita ko siyang masaya at behave lang siguro dahil alam niya aalis ako. Hindi narin siya makulit kaya nagtataka ako kaya before I go back to my Home Town. I'd make sure to say goodbye to my lovely dog named Panther. Noong nakabalik nako ng Bukidnon after 6 hours of travel, tumawag si nanay sa Davao. She said "Angel, wala na si panther"  tumulo luha ko sabi ko "Imposible naman yan nay kanina okay pa siya eh taos ngayon wala na? siguro prank lang to noh diba? prank lang? but my nanay stayed silent and as I continued "So totoo nga?" sabi ni nanay "Oo" I end the call and I cried for many hours in my room. All the memories I have with my dog were all flashing back and I said "Sorry if I hadn't recognize that you're having pain pero bakit ganun? hinayaan mo ko umalis na nakikita kang masaya?" and naala ko na kapag mamatay yung mga alaga natin umaalis sila at di na nagpapakita kasi ayaw nila nakikita yung amo nila malungkot sa pagkawala nila. Mas masakit pa to kesa sa mawalan ng jowa kaya kung ako sa inyo. Alagaan niyo mabuti aso at pusa or anong hayop yan kahit may lahi o wala kasi ang importante doon mahal ka at minahal mo sila pabalik kasi yung pagmamahal na yun hindi mabibili ng iba.