Once Upon a Myth

KABANATA II

IKALAWANG KABANATA

MAHALIA

"Anong ibig mong sabihing delubyo? magdadala naman ba ng bagyo si Habagat?nagpaputok ba ng bulkan si Lalahon?" Nag-alalang tanong ni Mayari kay Dalikmata.

Napayuko si Dalikmata at tiningnan muli si Mayari ng tingin na may paghihinayang."Patawarin mo ako Mayari ngunit...hindi ko maaring sabihin sa iyo,"

Napakunot-noo naman si Mayari at nalunod ang kanyang utak sa mga tanong at kuryosidad.

"Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mong ilihim ang iyong pangitain sa akin,hindi ba't nararapat lang na ipagtapat mo ang iyong pangitain?" hindi man kaya ni Mayari ang magalit ngunit malalaman mo sa kanyang tinig ang pagkadismaya.

Napabuntong hininga si Dalikmata at tumalikod kay Mayari ayaw niyang sabihin o sagutin ang tinatanong ng diyosa ng buwan,"Iparating mo ang aking pagbati," saad ni Dalikmata at kasabay ng hangin ay lumaho siya sa paningin ni Mayari.

Napahawak si Mayari sa kanyang dibdib bakas sa kanyang mukha ang pag-alala,ang kanyang magandang mga mata ay napuno ng pagkabahala.

"Mayari." Napalingon siya ng tawagin ang kanyang pangalan sa boses na mahinhin .Boses iyon ni Idinayale na pumasok sa loob ng silid ni Mayari.Siya ang isa sa mga nagsisilbi kay Bathala at sa kalangitan.

"Magandang gabi Idinayale bakit ika'y gising pa?" napabuga ng hangin si Mayari at ngumiti kahit nanginginig ang kanyang labi.

Si Idinayale o Idianale ang diyosa ng paggawa at mabubuting gawa.

"May kailangan kang malaman," ang boses nito ay mahahalintulad sa puno na nalagasan ng dahon.

"Ano ang dapat kong malaman?" parang isang hanging nakulangan sa buga ang boses ni Mayari.

"Sumunod ka sakin." Sinundan niya ng tingin si Idinayale ng lumabas ito sa silid ni Mayari.Wala nang nagawa si Mayari kundi ang sundan si Idinayale.

Habang tinatahak ni Idinayale at Mayari ang kanilang tahanan ay makailang ulit ibinuka ni Mayari ang kanyang bibig upang punuin ang kanyang katanungan.Ngunit tila takot ang kanyang dila magsalita kung kaya'y umuurong ito.

Nalagpasan na nila ang silid pulungan ng mga konseho at pati narin ang silid tanggapan ng magkaroon ng tapang na ipahayag ang sarili.

"Pupuntahan mo ba si ama?" tanong ulit ni Mayari nang makitang naglalakad na sila sa pasilyo nang silid ni Bathala.

Ngunit hindi na sumagot si idinayale at hinatid si Mayari sa tapat nang silid ng kanyang ama.Sa tapat nang silid ni Bathala ay nakatayo ang dalawang babae ang isa ay napapalamutian ng dilaw na mga bituin at ang isang babae na may korona ng araw sa kanayng ulo.

"Tala...Hanan anong meron ay kayo ay nasa tapat nang silid ni ama?" lumingon sa kanya ang namumula at namumugtong mata ni Tala ang diyosa ng mga bituin.

"Si ama...si...si ama," hindi na nagawa pang sabihin ni Tala ang dapat niyang sabihin sapagkat nabara na ng kanyang nararamdaman ang kanyang lalamunan.

"Anong nangyari kay ama?" akmang papasok si Mayari sa loob nang silid ng kanyang ama ngunit nagsalita si Hanan upang pigilian siya.

"Hindi ka maaring pumasok." Lumingon sa kanya si Mayari nang may diretsong tingin.

"Ano ang ibig mong sabihin?" biglang lumbas sa silid ni Bathala sina Apolaki ang diyos ng araw anak ni Bathala kay Dumakulem at si Diyan Masalanta ang kapatid ni Apolaki kay Dumakulem.

"Sinusugat na si ama ng mga aatma,hindi niya nagamot ang kanyang sarili." Inalalayan ni Idinayale si Mayari nang akmang luluhod ito.

Tumakbo si Mayari sa loob ng silid ni Bathala at doon ay tuluyan siyang napaluhod nang makita ang mga paru-paru o aatma ang kaluluwa nang kanilang mga ninunong diyos at diyosa.

"B-bakit siya ay sinugat na? hindi ba't maayos lamang siya?" hinding makapaniwala na saad ni Mayari.

"Iyon din ang aming pinagtataka ngunit wala na tayong magagawa," saad ni Dian Masalanta.

Niyakap nina Hanan at Tala si Mayari nang walang tigil na humikbi ito.

"Mayari huwag kang umiyak magiging madilim ang gabi nang mga tao kapag nabalot nang iyong kalungkutan ang buwan," pagtahan sa kanya ni Hanan.

Ayon sa alamat kapag anong nararamdaman nang diyos ay maapektuhan ang kanyang nasasakupan.

Lumingon si Apolaki kay Idinayale "Ipatawag mo ang lahat ng diyos at diyosa ibalita sa kanila ang pagkmatay ni ama,Ipatawag mo rin ang konseho dahil kailangan na nating pumili nang hahalili kay ama," utos nito kay Idinayale.

Napaangat ang nalulumaw na mata ni Mayari at nagtagpo ang tingin nila ni Apolaki.

Agad kong sinulat ang summarization ng story tungkol sa mga diyos at diyosa ng mitolohiya.

Aaminin kong hindi ako naniniwala sa mga mito-mitolohiya hindi tulad noong bata pa ako na palagi akong umuupo sa duyan habang kinekwentuhan kami ni lola Biya.

Palagi niya kaming tinuturuan ng mga pamahiin at mga sabi-sabi noong nasa probinsya pa kami.

Eversince my parents died, kuya took us here in the city. Whenever I asked my lola bakit namatay sina mama at papa she always answered that they died because of sickness.

Which we couldn't remember since we were so young that time. We grew up in my grandmother's care and I'm spoiled as my brother's princess.

“Okay class that's enough for our literature today, please take your recess.” Isinara ko ang aking libro ko ng magsalita si Ms.Luigi ang Literature teacher namin.

Tumayo kaming lahat at yumuko.

“Thank you and goodbye Ms.Luigi,” pagpapa-alam namin sa kanya.

Nang umalis na si Ms.Luigi ay kanya-kanya naring yaya at alis Ang mga kaklase ko.

Magliligpit na ako ng mga gamit ko ng may biglang kumalabit sa akin. “Hoy teh may liptint ka?” napalingon ako sa kumakalabit sa akin at walang duda sa perfume palang niya na halos pwede na maging scent conditioner sa buong classroom.

“Mukha ba akong nagliliptint Lizzie?” tanong ko sa kanya at napakross siya na kanyang braso sakto naman dumating ang dalawa.

“Hoy mga nay bilisan niyo na baka maabutan tayo ng siyam-siyam,” as usual reklamo ni Althea.

Binatukan siya ni Elie at umakbay dito na parang wala lang nangyari, “Gagi teh bilisan niyo na baka maubusan tayo ng siomai,”saad niya.

Isinara ko ang zipper ng aking bag at lumingon sa kanila. “Tara na baka umiyak pa yan si Elie dahil sa siomai,” tukso ko sa kanya.

Lizzie,Ellie, Althea and I we're best friends. They're the first once that welcomed me since I transferred here in Gold Crest as a freshman last year.

Naglakad kami pababa ng hagdan ng biglang umakbay si Ellie sa akin. “Lia, susunduin ka ba ni kuya mong papi mamaya?” hindi ko mapigilan the nag sarili kong tumawa.

I'll admit that there's a lot of person who's head over hillls on my brother. Not gonna lie beauty runs in our blood.

Umiiling ako at nagpatloy sa pagbaba. “Hindi eh bibisitahin niya daw si ate Ashleigh bakit?”

“Wala naman aayain lang kita sana mag lakwatsa, I'm craving for isaw and fishball talaga,” conyo niyang saad.

“Hala ka teh baka naglilihi ka? Haluhh sino ang ama?!” madramang pagtukso ni Lizzie at sinabayan pa ng oa na paghikbi ni Althea.

“Mga shunga binuntis ko ang sarili ko noh! Love yourself ganoon!” sabay kaming napatawa sa kalokohan ng mga kaibigan ko.

Ilang paglakad lang ay narating narin namin ang canteen. Kumuha kami ng tray at pumila nasa unahan sina Lizzie,Althea at Ellie habang nasa likuran nila ako.

“Sino ba si Ashleigh nayan?” biglang tanong ni Lizzie.

Napahinto ako sa pagtingtingin sa pagkain at tinanong rin ang sarili ko.

Ang sabi ni Kuya kaibigan daw siya but I doubt it. They always hang out and sometimes doon pa natutulog si kuya.

They could pass as a couple. But also ayaw kong pangunahan si kuya Hanzu.

“Friend daw,” tanging sagot ko.

“May duda ako sa as a friend as a friend na yan ha!” sagot naman ni Lizzie.

Ilang minuto ang lumipas at natapos narin ang tatlo sa pamimili ng pagkain at naghanap ng mauupuan habang ako ay ang natira sa amin.

“Ate isang nga pong shawarma at coke po,” saad ko sa nagtitinda.

“One hundred-fifty lahat iha,” saad niya.

Napakapkap ako sa aking bulsa para kunin ang wallet ko, napaluwa ang mata ko sa gulat ng hindi ko naramdaman ang wallet ko.

Shoot, Mahalia kailan ka pa nagpakatanga!

Napakamkt ako sa leeg ko at napatingin sa nagtitinda. “Ate, ah pwede bang ano... ah utang muna?”

Tanong ko sa kanya at napataas naman ang kanyang makapal na kilay.

“Iha nasa canteen ka wala ka sa tindahan mo na ang haba-haba ng listahan ng utang mo!” pagtataray niya.

Eh, that's not true we lived in a subdivision and wala kaming utang my brother always pay for my bills.

I gulped and answered her, “Nakalimutan ko po kasi yung wallet ko baka pwede ko balikan muna,” kumapara kanina parang hangin na lang ang boses ko.

Napatingin ako sa gilid at nakitang nakatingin sa akin ang ibang estudyante at hindi ko makita Ang tatlo baka nilamon na sila sa dami ng estudyante sa canteen.

“Aba, akala mo malulusutan mo ako, hoy Bata di mo ako mascascam noh!” I gulped and now I'm nervous and embarrassed.

Fuck it Lia why do you need to be so dumbed. You're such a foolish one!

“Ate, ako na magbabayad ng inorder niya and for your information this girl was never been a scammer. Perhaps she's one of the role model here at school.” Napalingon ako sa pamilyar na boses sa likuran.

Nakatayo sa likod ko ang isang lalaki mas matangkad pa sa akin. Ang kulay kahel niyang buhok ay abot kilay.

“Damon?” I muttered.

He looked at me with a genuine smile and before I knew he handed the cashier a cash.

“Pasalamat ka dito sa boyfriend mo iha, may pera,” saad niya at binalingan kami dalawa ng tingin. Magpoprotesta pa sana ako na hindi ko siya boyfriend ng inusug niya na ang tray ko sa bakanteng area.

Lumingon ako kay Damon at ngumiti. “Thank you Damon, I'll just pay you kapag nakuha ko na yung wallet sa room ko," pagpapasalamat ko sa kanya.

He smiled at me and ruffled my hair. “No need Lia consider it as a treat!” masigla niyang saad.

Jaxith Damon Luigi is one of my suitors and the president of the Supreme Student Government here at Golden Crest University.

“Ah, ganoon ba thank you talaga!” In impulsive move I hugged Damon and he hugged me back.

When I realize how close our skin was I reluctantly broke the hug.

“Hanapin ko lang sina Lizzie,Ellie at Althea, thank you so much again Damon!” I tried to smiled genuinely.

“Nakita ko silang tatlo papunta sa room niyo since wala nang vacant na upuan,” sagot niya sakin. His cheeks were flushed pink.

“Ah ganoon ba then see you around Damon!" I said and hurriedly waved goodbye.

Alas-kwatro na ng hapon ng matapos ang klase namin. Mula kanina na nangyari ay hindi na ako nilubayan ng tatlo kakakal-kal ng impormasyon tungkol sa ginawa ni Damon.

“Beh ano ba Yung tayutay?” dinig kong tanong ni Ellie kay Althea na nakaupo sa likuran ko.

“Ano beh yung, ouy si tatay nadapa, tay, tayutay!” imbes na mainis ay pareho silang natawa sa joke ni Althea pati ako.

“Ewan ko sa inyong dalawa basta wag na wag niyo iapapagawa ang assignment niyo kay Mahalia ha!” biglang sabi ni Lizzie na ka seatmate ko.

Lumingon naman dalawa at napataas ng kilay. “Ito naman syempre hindi, baka magalit pa si Mr.President Damon!” binigyan ako ni Althea nang mapanuksong tingin.

Tumayo ako at inayos ang gamit ko. “Tara na nga sa isawan at sa fishball na yan libre ko!” I tried to change the topic and luckily they bite in.

“Yey libre!” sabay sabay nilang tugon.

Lumabas kami ng gate ng University at ilang lakad lang ay narating din namin ang isang alley na kung saan puno ng estudyante galing sa Golden Crest kung saan kumakain ng street foods.

“Ayun oh si manong nag fifishball!” hindi ako nakapag react ng bigla akong hinila ni Althea papunta sa nagtitinda ng fishball.

“Kuya tatlong tigbente po mga ng fishball!” siya na mismo nag-order at biglang dumating the rin sina Ellie at Lizzie.

Habang nag-order sila ay lumingonl-lingon ako sa paligid. And a scene makes my stomache turn.

I saw a guy in jersey feeding a girl in a cheerleader uniform. I feel like my soul has been slaughtered like a sheep.

It's Aiden Gonzales the Captain of Golden Crest University basketball team the one who confessed and ghosted me.

I do have feelings for him but for what I saw he already said goodbye.

Gýrisa kai tha katavrochthíso tin psychí sou

I shut my eyes from the scene and covered my head. Wait ba't may naririnig ako. I opened my eyes but everything seems normal.

What was that?