Ex Factory

Chapter 24

EXF 24- BEHIND

BEHIND- in the place that someone is going away from.

--

Kaehel's POV

"Queen Galathea!" dinig ko ang kabog n aking didbdib. Nananatili akong nakakubli sa mga puno.sila ang mga taong kanina ko pa tinatakasan. Bakit ba ayaw nila akong tigilan? Napatingala ako sa kabiligan ng kulay asul na buwan. Tama, bluemoon ngayon pero nakakapunyeta na ganito ang kamalasan na nararanasan ko. Sa kamay ng nga putanginang humahabol sakin. Puta, nasa kanya na nga ang lahat pati ba naman ang buhay ko?

"Kung saan ka man nagtatago, hindi mo ako matatakasan! Pakakasalan mo ako sa ayaw o gusto mo!" s**t nasa pagitan lang ang tanginang lalaking yan mula sa pinagkukublihan ko. Pero s**t talaga! putanginang ahas! Umeksena pa! kaya heto, napasigaw ako,

"Aha!" bigla niya akong hinila mula sa pinagkukublihan ko. Gwapo ka sana... pero tangina ka, ayako sayo masyado kang baliw sakin.

"Bitawan mo ako, King Callisto!" itinulak ko siya kaso ay nahuli niya ang beywang ko.

"Kung sinabi kong akin kalang akin kalang!" bwisit na gown ito! Tinanggap kona nga na maging reyna ng Massachusetts pero ang maging hari ang punyetang King Callisto na ito? Aba! Salamat nalang at babalik nalang ako sa pagkukunwaring maralita!

"Mahal na reyna!" hinanap ko ang tinig. Tila nawala lahat ng pangamba ko nang marinig ko ang boses ng pinakamamahal kong si Androcellus. Isa sa mga prinsepe ng Massachusetts.

"Tulungan mo ako!" sigaw ko. Ramdam ko ang higpit ng pakakahawak ng hayop na Callisto na ito.

Nang makita niya kami ay kaagad niyang inilabas ang espada niya upang makipagbuno kay King Callisto. Habang nagbubuno ang dalawa ay ganoon nalang ang gulat namin ni Androcellus nang may tumamang sibay kay King Callisto. Kaagad niyang hinagip ang kamay ko at tumakbo palayo doon.

"Kaylangan na nating makaalis dito mahal na reyna." Nagtataka man ako ay sumunod lang ako sa kanya. Kung ano -anong liblib ang pinasukan namin.

"Sino ba ang mga gusto pang humabol sakin?"

"DGQ..." bigla na lamang kumabog ang dibdib ko. Humigpit ang hawak sakin ni Androcellus. Nararamdaman ko na ligtas ako sa hawak niya. kaya kapag nakarating kami sa kaharian ay pakakasalan ko siya. Pero biglang may bumagsak sa harapan namin. Niyakap ako ni Androcellus habang may mga palapit na mga taga DGQ samin.

"Kunin ang reyna..." utos ng isang lalaki. Sa hindi namin namamalayan ay nakuha na nila ako at ipinasok sa sasakyan. Nakita ko kung paano kami hinabol ni Androcellus.

Dito nagsimula ang lahat... ang pagbabago ng buhay ko.

Alam ko naman na hindi uso sakin an gang matulog pero tangna lang bakit ba kailangan kong pumikit? Isa-isang kong inalis ang saplot ko pwera sa dalawang maliit na natira. Ganito akong magregenrate eh, bakit ba? Ilang taon nab a ako? Ah, 25 years old... 30 years ago. Punyeta kasi! I am the first genical code humans. And this s**t life. Rejected experiment ako kaya itinapon nalang ako uli dito sa Earth yung matapos sirain ang buhay mo itatapon kalang? Tangina diba?

Kasabay ng sumpang ito ang lintik na pagiging allergic ko sa katawan ng lalaki. Kaya heto virgin parin ako until now. Sapagkat ayoko ng balikan ang nakaraan kaya wala narin akong karapatan na balikan siya... ang lalaki sa buhay ko noong normal pa akong tao sa Massachusetts. Bilang reyna.

Nagkakaamnesia kasi ako kapag nakakakita ng katawan ng lalaki. Nalilimutan ko ang lahat pero pansamantala lang mga isang araw ganun. Sabi pa ng observation ko ay para pa akong lasing na kung ano-ano ang giangawa. Tangna nakakahiya nga siguro kapag sasayaw ako sa harap ng lalaki no?

Pagakatapos kong magregenerate at naligo na ako at nagbihis ng unipome ko para sa coffee shop ko. Ang Bookish Café. Pagmamayari ko three years nang nakatayo.

Nasa counter na ako nang marinig ko ang bell na hudyat na may papasok. Sapagkat ang pinto ng café ay auto door ay kusang bumubukas iyon pero nung makita ko ang papasok ay muli kong pinindot ang close.

"Aray!!!" sigaw ng lintik na lalaki na dalawang beses kong gustong gilitan. Ipit ang kalahati ng katawan niya. sa pagkakaipit ay nabitawan niya ang hawak na papel. Inopen kona ang pinto puta kakaawa eh.

"Naku naman,bakit ba ang malas ko sa mga pintuan?" sinipa niya ang pintuan mukhang tanga lang. namimilipit siya habang ang *censored* niya pinulot niya muli ang papel. Ano kayo iyon?

"Hi! Good morning!" masiglang bati niya sakin. Inrapan ko siya.

"Di na maganda morning, dahil nagpakita ka." Inabot niya sakin ang papel na hawak niya. ano bang trip ng gagong ito? Kinuha ko ang papel . tangna? Resume ito ah?

"Nag-aaply ka?" sigaw ko.

"Hindi. Maghihingi ng solicitation." Napafacepalm ako. Umeksena ang pilya kong isip.

"Sumunod ka sa office ko." Pumasok ako sa loob ng office.

Pagkaupo ko sa swivel chair ko ay siya namang pagpasok niya.

"Lock the door." I said in low tone. Nagtataka man siya ay nilock niya ang pinto. Tangna ka, lagot ka ngayon sakin.

"remove your polo." Napamulagat siya.

"Ha?!" napatakip siya sa sarili. "Sabi kona eh! Ikaw ang manyak satin!"

"Shut up! I said remove your polo then your pants!" lalo siyang naghisterikal. Tangina kalalaking tao.

"Kanina polo tapos ngayon pants na, ano sunod boxer at brief na?" napangiti ako. May common sense din naman pala.

"You're right, remove your boxer and brief either."

"HAAAAA! Rape! Rape! Rape!" sigaw niya. jusko po ano ba nag nagyayari sa mundo?

"Hoy lalake! Nagaaply-apply ka simpleng rule ko lang di mo magawa?"

"Ang maghubad sa harap mo? WOW! Hanep, bigat mo 'te!" sabi niya pero sinisimulan namang hubarin ang mga damit. Parang gago lang ah?

At tumambad nga sa akin ang mala- Greek God niyang pangangatawad. Shits! Wala akong nararamdaman na something siguro nga siya na iyon! Sa wakas! May tauhan narin ako.

"Okay, you're hire." Napanganga siya.

"Yun lang iyon?" tanong niya.

"Anong gusto mo? Kumanta at sumayaw pa? no thanks!" sabi ko sabay tumayo. Kinuha ko ang isang apron at ibinato sa kanya.

"Isuot mo pants mo. Wag ang polo mo, magtatrabaho ka dito ng walang pangitaas ha?" ngumisi siya.

"Sure Ma'am." Sumaludo siya.

"Good boy." Sabi ko habang nasa tapat ng pinto. Sabay may napagtanto ako.

"Ilang taon kana Kinnick?"

"22 years old." Sayot niya.

"Kailan ka huling naging 22?" he grinned again.

"5 years ago..." yun lang at lumabas na ako ng office.

--

Kit's POV

Huminto ang sasakyan ko sa parking lot. Kaagad akong bumaba. Gayon na lamang ang gulat ko nanag may lumabas mula sa compartment.

"Lelouch the android? Anong ginagawa mo diyan?" shock parin akong nakatingin sa kanya habang inaayos-ayos ang tila mga napilipit na parte. Dahan-dahan siyang bumaba mula sa compartment papunta sa akin.

"Ako. Sobra. Sakit. Kagabi. Pa. ako. Dito." Ngumiti siya naang maayos na ang mga parte niya.

"Ano. Ginagawa mo dito?" tanong niya sakin. I just smiled at sumukbit sa braso niya.

"Pupunta akong condo mo. Doon ako papalipas ng gabi."

"Ganon. Ba. Sige. Tara na," sabi niya at siya pa ang humila a akin. Kung di lang siya android baka pinagisipan kona siya ng iba eh. Hahaha

Pagkatapat naming sa nit ni Lelouch ay kaagad kong kong sinusian iyon at pinindot ang passcode. Buti naman at hindi inagiw kahit na limang taon ng walang tumitingin sa init na ito. Ganoon parin ang ayos at ambiance. Siguro ditto diya tumuloy nung umuwi siya kasama yung bruha!

Naku naman oh, mukhang nagkamali ako ng pinuntahang lugar ah. Pero nakakapagtaka sapagkat hindi niya pinalitan ang passcode.

Naupo ako sa couch at kinumpas ang kamay ko. Automatic na bumukas ang 3D tv. Samantalang si Lleouch the android ay dumeretso sa kusina.

"Ipagluluto. Kita. Kit." Nilingon ko siya.

"Sure," sagot ko sa kanya saka niya sinimulang mangkalkal sa ref. siguro naman may mga supply doon at hindi pa sira.

Naburyong ako sa tagal ng commercial kaya tumayo ako upang libutin ang buong unit. Pakiramdam ko kasi ay parang bago ito sa akin. Lumiko ako sa isang corner at doon ko nakita ang may tatlong kwarto. Bakit kaya tatlo? Binuksan ko ang isa. Iyon ang master bedroom, yung isa naman ay guess room dahil may kaliitan. Pagkahawak ko sa isang pinto ay naka-lock iyon. Ano kayang mayroon sa room na ito? May passcode siguro. Sinubukan kong buksan di naman sa tsismosa akokung anong mayroon sa loob non. Gumana ang passcode na pinindot ko. Dahan-dahan kong binuksan ang kwarto.

Binuksan ko ang ilaw upang maaninagan ang loob. Kwarto ba ito ng bata? Bakit may crib? Mukha siyang nursery room eh. Pumasok ako sa loob. Maganda ang kulay ng kwarto. Maraming stufftoys at ga,it pang-baby may mga feeding bottles pa sa ibabaw ng cute na kama. Parang lumakas ang kabag ng dibdib ko. Palapit ako sa isang cabinet. Binuksan ko iyon at bumungad sa akin mga damit pang-baby tapos ay isang box. Kinuha ko iyon.

Naupo ako sa kama.pagkabukas ko non ay nakita ko ang isnag kulay pink na tela na may nakaukit na pangalan.

"Aria..." nabitawan ko ang tela at napahawak sa ulo ko. Parang may kung anong ala-ala ang pumapasok sa isip ko.

Sobarang sakit na! dalawang kamay kona ang nailagay ko sa ulo ko sabay napahiga ako sa sahig sa pamimilipit sa sakit. Habang rumerihistro sakin ang mga ala-alang ito.

"Kasalanan mo ito! Bakit di niyo siya iningatan ha? Kae?!"

"Hanapin niyo si Aria parang awa niyo na!!!"

Paulit -ulit iyon nagsusumogawa sa isipan ko. Napapasigaw narin ako sa sakit. Naririnig ko ang pagkatok ni Lelouch the android sa labas ng pinto.

"Wala na siya! Wala na ang anak ko! Pinabayaan niyo siya! Pare-pareho kayo!" naluluha na ako sa dami ng nakikita at naaalala ko.

Paano nila nagawang ilihim ang lahat ng ito sa akin? Bakit? Bakit?!

Napasagaw ako sa sobrang sakit na nadarama ko. Lalo na ang hinagpis ko sa mga natuklasan at naalala ko. Bakit siya pa? bakit Kae pa?!

Nakikita kong may kung anong guhit ang lumalabas sa kamay ko. Wala na akong pakelam ang gusto ko lang ay mailabas ang galit ko!

--