Phasellus Academy

CHAPTER 9

PTORIK'S POV:

"Fast as expected" Headmaster Fintis said while smiling.

He looked once again on our papers with the MISSION ACCOMPLISH printed on it.

Nakatingin lang kaming apat sa kanya habang hinihintay ang susunod niyang sasabihin. This is our 45th mission as a team. Me, Vemery, Hezra, Firaston and Sir Colwell that serves as our Team Captain.

This is only a C-Rank Mission kaya naging mabilis lang ang pagtapos namin sa trabaho. Headmaster Fintis said that we might finish our job within 1 week but we done it in just 2 days. Ano pa nga bang aasahan mo sa pinagsama-samang malalakas na estudyante sa Phasellus. Hindi sa pagmamayabang pero magmamayabang na din.

"So what were you gonna do? This is the first day---" Headmaster didn't finish his sentence because of Vemery.

"We are hungry, Headmaster" he just nodded.

"Then go to the Cafeteria Hall kaso nga lang kasabay niyo ang lahat. Is it okay Vemery?"

"Fine with me" she said then shrugged.

"By the way, where did Sir Colwell go?"

"He's tired Headmaster, so I guess he's in his house right now" I answered.

Lumabas na kaming apat pagkatapos kausapin ang Headmaster.

I looked at Firaston. Then to Vemery and Hezra. We are all tired. Wala kaming tulog sa dalawang araw na mission namin kaya siguro ganito na lang kami kapagod.

"Nasan na kaya yung pinasundo satin ni Headmaster?" I heard Hezra asked.

Vemery and I stopped while looking at her. Naalala ko na naman ang dalawang babaeng pinasundo samin ni Headmaster Fintis. That's not a mission actually.

I didn't answer her. Hindi ko naman alam ang isasagot. Tsaka ang dami kong iniisip para isipin pa yan. Katulad na lang ng kagwapuhan ko. Kawawa ang mga babaeng nagmamahal sa akin kapag nagkaroon ako ng wrinkles.

I smiled at that thought.

"You're creeping me out Ptorik. Don't smile like an idiot. Nagmumukha kang baliw" I looked at Vemery at nakitang mataray na nakatingin sakin.

"I can't help it Vem. Mas gumagwapo ako kapag pinapakita ko ang aking killer smile. Are you afraid that some girls will see me and eventually, fall in love with m--" she cutted me.

"Your face sucks. You look like a horse to me so don't call yourself a handsome. Got it?" She said without any doubt.

'Grabe ang babaeng to! Sobrang prangka'

Pero teka mabalik na nga tayo dun sa dalawang baba na yon.. Specially dun sa medyo tahimik pero maingay na babae.

Wait what? Tahimik pero maingay?

Ah basta yung babae na natutulog na akala mo walang nangyayari.

When we chased them alam kong nakita niya kung paano ko noon payanigin ng sobrang lakas ang lupa but still hindi pa rin siya natakot. Nagulat lang siya at hindi makapaniwala pero wala akong nakitaang takot sa mga mata niya.

So much for that.

At last, malapit na kami sa Cafeteria Hall. I'm really hungry.

Wala pang masyadong nakakakita samin. Siguro dahil hindi pa labasan ang main at sub division?

Malapit na kami si pintuan ng Cafeteria Hall ng biglang...

DAAAAGGG

Isang mayabang na lalaki ang bumangga kay Firaston. I didn't seen him before. Is he an Eribourne? I guess.

"Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo ha? Nakita mong naglalakad ako, oh" He said with so much full of confidence. Now I know, he's an Eribourne. He even didn't know kung sino ang binangga niya.

Firaston didn't gave him a glance. Mukhang alam ko na ang mangayayri ah. I looked at Vemery and Hezra. Dahil nasa likod lang sila ni Firaston ay siguradong likod lang din ang nakikita nila. But I know, that they know what will happen next.

'Poor Boy'

"Ano? Natatakot ka ba sakin? sumagot ka" maangas ang pagsasalita niya at bahagya pang tinulak si Firaston.

Kawawa ka boy kapag pinikon mo ng sobra ang apoy namin. Sumasabog pa man din yan. Ang mas nakaka-awa sayo, wala ka man lang back-up. Tsk tsk tsk. I pity you.

Like Vemery and Hezra. Hindi ako nakisali at nanonood lang sa susunod na mangyayari. Inilagay ko ang dalawa kong kamay sa batok at sumipol.

"Ano? Wala ka pala e--------"

Firaston grabbed his collar and with a little amount of force pinatalsik niya ang kaawa-awang bata sa loob mismo ng Cafeteria Hall.

"Pathetic"

That's his first sentence on this day. I don't know kung dapat ko bang ipagpasalamat to dun sa lalaki o hindi dahil napagsalita nga niya si Firaston.

Ngayon ko lang sobrang napagmasdan ang loob ng Hall. White table and Orange table are already occupied. That means Eribourne and Pavv are here.

At ngayon ko lang din napansin ang bigla-ang pagtahimik ng mga estudyante sa Hall. Hmm. Of course, alagang namang mag-ingay sila eh nandito kami. Unlike them, hindi kami naka-uniform. We are wearing our formal combat suit dahil nga kagagaling lang namin sa isang Mission.

I didn't notice that Firaston started to walked in our designated table and so are we. Hindi ko na pinansin ang lalaking naka-lupasay na ngayon at namimilipit sa sakit. You deserve it.

Lesson for the day: Bawal galitin ang taong gutom. Okay?

Nagsimula na kaming maglakad papunta table namin kasabay noon ang pagsisimula na ring bulungan ng mga estudyante.

"Akala ko ba next week pa sila dadating"

"Napa-aga ata ah"

"Tch. I thought magiging maayos ang unang linggo natin dito"

"Is that Freevales Zeffari? They look very powerful"

"No.. They are really powerful"

"Don't raise your voice. Baka marinig ka nila"

"So scary"

"Is that Ptorik Mistlelough? Look at his face. He's very handsome. A total certified hunk"

"I can't believe na makikita ko ang tinaguriang Lightning Flash ng Phasellus. She's so beautiful"

"Look at Vemery, she walked like a model and her hair. It's very beautiful. It's look like it was dancing in the air"

"Oh my God. Firaston Nuxvar is very handsome. Napaka-gwapo niya sa malapitan grabe at nakadagdag talaga sa s*x appeal niya ang pagiging sobrang cold"

Nung unang bulungang puro sa Pavv galing. Of course, kilala nila kami. While sa Eribourne ay purong compliment. Ewan ko lang kung matawag niyo pa kaming ganyan kapag dumating ang Duel.

Sa wakas nakarating na rin kami sa table namin. We started to eat when we sit. We didn't give a damn for those people who staring at us like we are some kind of a God. Estudyante din kami dito kaya pwede bang iiwas niyo ang paningin niyo samin.

"Tss." Rinig kong singhal ni Vemery habang kumakain ng Banana split. Naiinis din yan dahil maraming mata ang mga nakatitig samin ngayon.

Kalimitan ay hindi kami dito sa Cafeteria Hall kumakin kung hindi sa dorm dahil alam naming ganito ang mangyayari. Si Firaston ay walang pake namang sumusubo habang si Hezra ay tahimik lang na namimili ng pagkain.

Tahimik pa rin hanggang ngayon at mapapansin ang ilang mahihinang bulungan ng mga Pavv at Eribourne. Hindi ko na lang to pinansin at nagsimula ng maglagay ng pagkain sa plato pero hindi pa ko nakakasubo ng isang bagay ang humampas ng malakas sa table namin.

Sa mismong table namin.

At paglingon naming apat sa taong gumawa nun ay...

Siya?????

∆ ∆ ∆

LUCY'S POV:

Malakas kong hinampas ang plato ko sa table nila. Hindi lang ang ibang estudyante ang nagulat sa ginawa ko kung hindi pati na rin ang apat nato.

Ako---. ( ͡ᵔ ͜ʖ ͡ᵔ )

Yung tatlo----. (ʘᗩʘ')

Tapos yung isang lalaki-----. (ー_ー )

"Haiiiii" Sabi ko with matching ngiti pa. Yung feeling ko umabot na sa tenga ko. Ganun. Ganun yung smile na ginawa ko.

Nagtataka lang nila akong tinignan.

Pero hindi ko pinansin iyon pati na rin ang mga mata ng estudyante ng Phasellus na pinagmamasdan ang susunod kong gagawin. Dali-dali akong umupo sa tabi nung lalaking walang pake na kumakain at nakangiti pa ring humarap sa kanila.

"Haiii sa inyo. Naalala niyo pa ko?? Ha? Ha?" Tanong ko with sobrang lapad ng ngiti.

Tinaasan lang ako ng kilay nung isa. Yung isang babae naman ay alanganin pang ngumiti sakin samanatalang yung katabi niyang lalaki ay nanlalaki pa ring nakatingin sakin.

"And who are you?" Mataray at nakataas pa ring kilay na tanong nung isa..

"Ahem. Ahem. My name is Lucy Lacinley—"

"I don't care kung sino ka. Pwede bang umalis ka sa table bg Zeffari? Hindi ka naman dito eh" mariing sabi niya at inirapan pa ko.

Pero tulad ng parati kong ginagawa hindi ko pinansin 'yun at walang pa-alam na naki-kuha ng pagkain sa lamesa nila.

"MAY ITATANONG LANG AKO BABAENG NUKNUKAN NG ARTE KAYA PWEDE MAKINIG KA?" Malakas kong sigaw.

Galit-galitan Mode: Turn on.

Narinig kong napasinghap ang mga estudyante na nandito sa Phasellus kahit ang apat na nakaupo dito sa upuan eh.

"Baliw ba siya?"

"Bakit siya pumunta sa table ng Zeffari?"

"Lagot siya kay Vemery. Panigurado"

"W-what? D-did you just shout at me?" Hindi makapaniwalang usal niya.

"Didn't you heard me?"

"She's dead."

"Oh my God! Hindi niya alam ang binabangga niya"

"I can't believe this.. isang Eribourne ang sumasagot sagot kay Vemery."

"Kapag pinatulan yan ni Vemery. Bagok ang isang yun"

Owss? Talaga? Bagok?

Nakita kong tinaas ng Vemery na to ang kanang kamay niya. Napataas ang kilay ko sa balak niyang gawin pero hindi pa man nito tuluyang nabubuka ang palad ay hinawakan na siya nung isa pang lalaki.

"Calm down Vemery, don't make a scene" mahinahong kausap niya sa babae.

"Tch. I just want to teach her a lesson. Hindi niya yata kilala kung sino ang binabangga niya" mariin pa ring utas niya.

Ako nga tong ang ganda ganda ng approach eh. Napaka-arte mo lang talaga.

Nilingon ako ng lalaking pumigil sa babae.

"What do you need?" Marahang tanong niya sakin. Ako naman ay kumain muna ng food nila at naki-inom na din.

"Ahem ahem. Gusto ko lang sana malaman kung paano niyo kami nahanap ni Luna sa gubat. Kayo yun diba? "

"The heck!! Pumunta ka sa table namin para lang itanong yan? Are you crazy?" Nang-gagalaiting sigaw niya.

"Oo. Eto lang ang pinunta ko. May angal ka ba dun ha? Panget?"pang-aasar ko pa sa kanya.

Napangiti ako ng makita ang mukha niyang galit na galit. Magsasalita na sana ulit ako ng isang malakas na batok ang natanggap ko mula sa aking likuran. Napadaing ako at tinignan kung sino ang gumawa 'non. Pagkalingon ko ay nakita ko ang pilit na pilit na ngiti ni Luna habang nakatingin sa'kin.

Nakaramdam agad ako ng panlalamig. Isang beses lang sa isang taon niya ipakita ang ganiyang klase ng ekspresyon. Ibig sabihin... ibig sabihin.... tlagang galit na siya. Naku po, patay.

"Pasensya na kayo sa inasal ng kaibigan ko. Hindi niya lang alam ang ginagawa niya. Nauntog kasi ang ulo nito nung bata kaya minsan nagma-malfunction ang utak niya. Patawarin niyo sana siya"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Luna. Humarap siya sa apat habang nakaukit ang isang napakatamis na ngiti... na siyang lalong ikinatakot ko.

"No, it's okay."

Ng magkapatawaran ay saka naman humarap sa'kin si Luna. Nginitian niya ako at iginiya palabas ng cafeteria hall. Naku po talaga, pakiramdam ko nahaharap ako sa isang nakakatakot na demonyo. Pati aura niyang nagdidilim nararamdanmman ko din. Ano ba kasing pumasok sa isip ko at ginawa ko ang bagay na yun?

Baka na talagang nababaliw na ko. Kainis.