NAPAYUKO na lang si Hanna.
Sunod-sunod na pumatak ang luha sa mga mata niya. Ang mga kamay niya na labis na ang panginginig gayoon din ang mga tuhod niya.
Naramdaman niya ang paglayo nito at 'agad tumalikod sa kanya. Rinig niya ang pagbitaw nito ng marahas na buntong hininga.
"Tatapatin kita, Hanna."
At muli itong humarap. Nanatili siyang nakayuko habang tahimik na umiiyak. Alam niyang mas lalong masakit ang mga susunod na sasabihin nito.
"Hindi ikaw ang babaeng pinangarap kong makasama ng anak ko. Dahil ikaw ang dahilan kung bakit siya naaksidente noon!"
Biglang napaangat ng tingin si Hanna.
"Hindi ka makapaniwala? Dahil ba nabanggit na sa iyo ng anak ko kung bakit siya na-ospital noon?"
Napalunok si Hanna. Muli itong lumapit sa kanya. Nagulat siya nang hawakan nito ang kabi
