Chapter 13
1599 Words
Sinamahan ako nina Kuya Borge at Kuya Iulian sa clinic kung saan nakahanap sila na pwede ako magpa-therapy. My appointment today is for the assessment of my illness. They want to make sure if I've got proper diagnose.
"Can you tell me what makes you anxious lately?" paulit-ulit na tanong ng doctor. Gusto pa niya na idetalye ko ang mga nangyari. Napapadalas na kasi ang atake ko, nagigising ako ng madaling araw hanggang sa hindi na ako makatulog buong maghapon.
"Please be patient because I'm diagnosing you right now," sambit ng doctor. Napansin na siguro niya ang pagkairita ko.
"Like I said, back in my country... I almost got r*ped, I was an escort before... you know? A job where you have to escort a high profile personality who doesn't have a partner at the party," umpisa ko ulit.
"The reason I did the job because I'm a model... I need connections to grow my company... and then sh*t happened!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mapahagulgol. Naramdaman ko bigla ang mga nangyari 'nong gabing 'yon. Pakiramdam ko tuloy ang dumi-dumi kong tao.
"And...A-And... I'm scared!" Tumayo ang doctor at nilapitan ako nito sabay abot ng tissue sa'kin.
"It's okay... just cry what you feel... we can continue this later," pagpapakalma niya sa'kin.
Maya-maya lang ay pinapasok niya ang mga kuya ko. Nag-worry naman agad si Kuya Iulian nang makita niyang mugto ang mga mata ko.
"You seems to be a jolly person, Mary Anne... And you can get treated as early as possible," panimula ng doctor.
"I suggest you take hobbies where you can be with many people."
"Usually the therapy will last about six to twelve sessions depending on your progress or recovery... as much as possible you also need the support from your loved ones," sambit ng doctor habang nakatingin sa dalawang kuya ko.
I'm going to start my sessions next week. I should see the doctor at least once a week. She told me how the therapy works. It just talks therapy especially when I am having attacks.
"Umuwi ka sa'tin kapag hindi mo na kaya rito ha," utos ni Kuya Borge.
Nag-aalala na naman siya kasi maiiwan ako na mag-isa sa apartment kapag bumalik na sila ng Pinas. Sinabi ko naman na nandito sina Kuya Iulian at tatawag naman ako via video call para hindi rin mag-alala ang parents namin.
"Pupuntahan kita kapag wala akong work, okay?" paalala ni Kuya Iulian.
I chatted with Benjamin about my condition. I told him about having support from loved ones since he is the one I needed the most right now but I feel like chasing him for his attention only.
×————×
Nag-chat ako kay Benjamin para malaman kung kailan siya free na magkausap kami o kung kailan siya dadalaw rito. Simula noong makarating ako rito sa New York ay hindi pa kami nagkakausap ng matino. Palagi siyang busy o kaya out of reach.
"Let's go sa Park nearby?" pag-aaya ni Icelyn.
May mga parks kasi na malapit lang lakarin galing sa apartment. Nagpalit agad ako ng damit para sumama dahil wala akong kasama rito sa apartment kapag lahat sila lumabas. Si Kuya Borge naman ayon sinulit ang pagpasyal at hindi na kami sinama kasi uuwi na siya bukas makalawa. Pinapa-report na kasi siya sa barko dahil malapit na rin siya sasampa.
Dumaan muna kami ng friends ko sa convenience store para bumili ng pwedeng snacks habang natambay sa Park. I feel like eating sweets kaya bumili ako ng ice cream at chocolates. Bahala na sumakit ang tiyan mamaya.
Nakasalubong namin sa daan si Mrs. Clarren. Siya ang nakatira sa katabing apartment. "Hi, Anne! Where you going?"
"We were just sightseeing at the Park," I answered. She gave us a go-to place where we can hang out.
The girls decided to check out the place while I still went to the Park since I'm too lazy to walk around the area. They are just going to pick me up later when it's time to go home.
The Park has a water fountain at the center and it has a lot of trees on the sidewalks. I sat on one of the benches watching the kids playing around with the pigeons while eating the ice cream I bought.
"Is the ice cream good?" I froze for a second when someone spoke beside me.
I took a glance at the person who sat next to me. "B-Boss?"
"It's Lauren," she confirmed.
"Wow! What a coincidence? Do you live here?" tanong ko.
"No. I live in Manhattan... I'm visiting a friend here."
"Oh! By the way, how's Agnes?" tanong ko pa.
"She's recovered... She sued her ex-boyfriend."
"That's good! I hope she find happiness soon." Bumalik ako sa pagkain ng ice cream dahil wala na akong maisip na sasabihin sa kanya.
"Hmm... Are you free tomorrow?" tanong niya.
"Actually..." Okay bang sabihin ko sa kanya na may therapy ako bukas?
"I am not... Why?" Halata ang pagkadismaya sa mukha niya.
"...but I'm free this weekend," dugtong ko.
"Really? Wanna go to the beach?" excited na tanong niya.
"Sure!" I gave her my address and cellphone number so she can call me.
"Maan!" Napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. Papalapit ang mga kaibigan ko sa'min.
"Uwi na tayo... Hinahanap ka na ni Borge, bakit hindi ka nasagot ng tawag?" tanong ni Lizel.
"Naiwan ko cellphone sa apartment... Hindi ko naman alam na maghihiwalay tayo," sagot ko.
"By the way... remember her? It's Lauren, the owner of the phone I borrowed last time," pakilala ko sa kanila.
"Hi! Nice to meet you," singit ni Icelyn.
"Do you want to have dinner with us?" imbita ni Nalla.
"I would love to but... is it okay?" tanong sa'kin ni Lauren.
"Of course! The more the merrier, right? Let's go!" sambit ko.
×————×Guern Clinic
"How was your feeling lately?" tanong ng doctor ko.
"I'm good same old as I am... So far I'm trying to divert my attention to a lot of things," kwento ko.
"My friends are still there and supporting me as always... Sadly, my other brother is going back to the Philippines tomorrow..." I waited for the response of my doctor as if she's not listening to me.
"Go on... I'm listening," she talked back.
Sinabi ko lang naman sa kanya ang iba pang plano ko sa mga susunod na araw katulad nang pagpunta sa beach. Binanggit ko rin 'yung incident na nangyari noong nagpunta kami sa Broadway.
"Do you miss your life as a model?" banggit niya.
Nanikip ang dibdib ko, ilang buwan na simula noong magdesisyon ako na mag-lay low muna sa career ko.
"S-Sometimes yes? I don't know... for now I'm trying to enjoy what is in front of me."
"Hmm... What about escorting?" Ramdam ko ang sinseridad sa tono nito.
"I don't know... I just feel empty."
Isang oras lang inabot ng session namin ngayon dahil wala na akong sasabihin at ako lang din mag-isa ang pumunta rito sa hospital.
Nakaramdam ako ng lungkot nang maalala kong bukas na ang flight ni Kuya Borge pabalik ng Manila. Wala nang manenermon at masarap magluto simula bukas. Tinuruan naman niya ako kung paano lutuin ang favorite pasta ko na akala ko dati mahirap lutuin.
Pag-uwi ko ng apartment ay amoy na amoy na sa bungad pa lang ang nilulutong pagkain ni Kuya Borge. Nandito na rin sina Kuya Iulian at Kristoff dahil ihahatid nila bukas sa airport si Kuya.
Niyakap ko si Kuya mula sa likod. "Aww... Mamimiss ko niluluto mo, Kuyaaa."
"Pwede naman ako mag-stay pa rito," pabirong saad nito.
"Ay no! Mag-trabaho ka naman," asar ko sa kanya.
"Pupunta kayo ng beach day after tomorrow, right?" tanong ni Kuya Iulian.
"Dapat inimbita mo si Lauren ngayon for dinner... hindi na niya matitikman ulit luto ko," sambit ni Kuya Borge.
Akala ko noong una magagalit sila kay Lauren dahil sa nangyari sa Broadway. Kung hindi ko tinulungan si Agnes hindi sana ako maliligaw sa eskinita na 'yon.
"May next time pa naman siguro," saad ko. Hindi ko nga lang sigurado kung kailan ang next time na 'yon dahil matagal-tagal si Kuya Borge sa barko.
Filipino cuisine ang mga niluto ni Kuya Borge dahil baka matagal-tagal ulit ako makakakain ng mga ito. Puno ng tawanan ang dining table samantalang paminsan-minsan naglalambingan sina Kuya Iulian at Kristoff na kinakainis naman ni Kuya Borge dahil pabiro niyang sinabi na respetuhin naman daw ang hapagkainan.
Matapos kumain ay sina Lizel at Icelyn na ang naghugas ng mga pinagkainan samantalang may biglaang meeting si Nalla sa boss niya. Nagta-trabaho siya sa firm ng kapatid niya kaya nagawa niya akong samahan dito.
Sinulit ko ang oras kasama ang mga kuya ko kaya nagsama-sama kami matulog sa kwarto na ginagamit ni Kuya Borge. Sa gitna nila ako matutulog dahil syempre bunso ako at nag-iisang kapatid na babae nila.
"Basta kapag niloko ka ng jowa mo, sabihin mo lang sa'kin," paalala ni Kuya Borge.
"Ano ba? Kristoff is a good man... I would not leave the house if he's not worth it," pangungumbinsi ni Kuya Iulian dito.
"Kuya Iulian, do you still have plan pa ba na bumalik ng Pinas?" singit ko sa dalawang kuya ko na seryosong nag-uusap.
"Oo naman... Hindi ko nga lang alam kung kailan."
Sana dumating 'yung araw na matatanggap siya nina Dad at Kuya Kasper.
Bahagya kong niyakap ang braso niya. "We will support you, Kuya... because we love you, okay?"
"I know... that's why I'm so happy dahil nandyan kayo," saad nito nang may malawak na ngiti.
- Writer
