Twenty one twenty five

I dont need a man to be a better woman. Yan ang palaging linyahan ko kapag may nagsasabing liligawan nila ako. Ayaw ko ng may naghahawak ng oras ko, ayaw ko na may nagbabawal sa mga ginagawa ko at higit sa lahat ayaw kong pinag babawalan ako sa mga gusto ko. Bahala sila sa buhay nila pero wag nilang pakealaman ang buhay na meron ako. Pero ganon na lang ang gulat ko nang isang araw pagkagising ko ikakasal na ako. Like what the fvck!!! I can do what i want!! but i cant refuse what my parents want!!! . . . . . I can feel butterflies in my stomach when i saw the man i have to marry. I dont know these feelings but i dont care. Matagal na ata akong nakatitig sakanya kaya ganon na lang ang pag taas ng kilay niya kaya di rin ako nag dalawang isip na irapan siya. He's a play boy, a jerk, a w***e!!! Thats how i describe that fvcking Fiance of mine!!! i saw him making out with three girls in our house. Di pa kami kasal ganon na ang ginagawa niya ano pa kaya kung kasal na nga kami. He's doing that thing like his morning and night routine!!! I was so stressed and i felt something in my heart that i cant describe, maybe anger?? Why would i feel anger tho. . . . . . "We can be married.....But im not your husband." "And you can use my last name.....But you are not my wife" He said that after the wedding. Di ko namalayan yung mga luha ko, teka?? Ba't nga ba ako lumuluha?? Anyare sa mga mata ko?? Bakit bigla na lang namasa?? Sana.....sana nanaginip lang ako....