FATAL DESIRES

CHAPTER 9 🔥

Tokyo, Japan. The city of lights, of high fashion, of endless chaos and order at the same time.

It’s been one week since the auction. One week mula nang huli kaming magtagpo ni Nathan sa Quezon City. At isang linggo rin na pinilit kong itapon sa isipan ko ang apoy na naiwan niya sa katawan ko. Pero heto ako, nasa Japan ngayon, dala ng isang international brand campaign na kailangan kong tapusin.

Day 1 ng photoshoot, sobrang hectic. The set was in a towering glass studio overlooking Shibuya Crossing. My glam team buzzed around me—makeup artists, stylists, assistants. Flash ng camera, click ng shutter, sumisigaw ang director sa Japanese at English commands.

“Bella, tilt your chin higher! Hold the pose!”

“Perfect! You’re giving me strength, elegance!”

I moved like water, sanay na sanay, pero sa bawat ngiti at sulyap ko sa camera, may bahid ng pagod na hindi ko maitago. By the time the shoot wrapped up, halos lumubog na ang araw. Dumiretso kami pabalik sa hotel—ang Deluxe Grand Hotel Tokyo, isang five-star sanctuary sa gitna ng siyudad.

Nag check-in ako sa suite ko, sobrang elegant: floor-to-ceiling windows na kita ang skyline, minimalist Japanese interiors, at isang kama na para bang inaakit kang mahulog at magpahinga.

Pagbagsak ko sa malambot na kama, I exhaled heavily. “Finally…” bulong ko sa sarili, hinayaan kong mahulog ang katawan ko, nakapikit na halos.

Hanggang sa marinig ko ang malumanay na pag-click ng pinto.

Napadilat ako, nagulat. Hindi ko maalala kung umorder ako ng room service, at sigurado akong isinara ko ang pinto kanina.

Paglingon ko—tumigil ang paghinga ko.

Doon, nakasandal sa pinto, may hawak pang keycard… si Nathan.

Suot niya ang simpleng black shirt na bumagay sa broad shoulders niya, at dark slacks na para bang galing lang siya sa isang impromptu business dinner. Pero ang mga mata niya—nakatitig sa akin, diretso, parang wala nang ibang tao sa buong mundo kundi kaming dalawa.

“Miss me, baby?” malamig pero mapang-akit ang boses niya.

Napaupo ako, hawak ang kumot para tabingan ang katawan kong naka-silk slip dress lang mula sa shoot. “Nathan… what the hell are you doing here?”

Bahagyang ngumiti siya, naglakad papasok na parang siya ang may-ari ng lugar. “Deluxe Grand Hotel, remember? This is one of ours. Did you really think I wouldn’t know where you’d be staying?”

Nanlamig ang mga palad ko. Isang linggo akong nagtatago sa likod ng trabaho, pero heto siya, nakaharap na naman sa akin. At sa titig niyang iyon, alam kong wala akong ligtas ngayong gabi.

Nanatili akong nakaupo sa kama, hawak ang kumot na para bang iyon lang ang proteksiyon ko laban sa presensiya niya. Pero paano ka nga ba magtatago sa isang titig na kasing bigat ng sa kanya?

Lumapit si Nathan, hakbang-hakbang, hindi nagmamadali pero bawat kilos ay may intensyon. Para siyang leon na papalapit sa isang usa na alam niyang hindi makakatakas.

“I’ve been patient, Bella,” bulong niya habang naupo sa gilid ng kama. Ramdam ko ang bigat ng katawan niya sa kutson, at agad na dumoble ang t***k ng puso ko. “One week. One damn week, baby. And all I could think about was you.”

I swallowed hard, pilit na nagtatago sa likod ng tapang. “Nathan… you shouldn’t be here. This is crazy.”

Ngumisi siya, ang uri ng ngiting nagbubura ng lahat ng sinasabi mong “hindi pwede.” Hinawakan niya ang baba ko, marahan pero may diin, pinilit akong tumingin diretso sa kanya.

“Crazy?” malapit na ang boses niya sa labi ko. “Or inevitable?”

Napapikit ako nang maramdaman ko ang init ng hininga niya, ilang pulgada lang ang layo sa akin. Naramdaman kong bumagsak ang kamay niya mula sa mukha ko pababa sa balikat, dahan-dahan, parang sinusukat ang bawat pulgada ng balat ko.

“Stop…” mahina kong sabi, pero hindi iyon buong-buo. Hindi iyon paniniwala. Alam naming dalawa.

At bago pa ako makapag-isip, idinikit na niya ang labi niya sa labi ko.

Banayad sa una—mahaba, mabagal, parang tinatanong kung may pahintulot. Pero sa bawat segundo, humihigpit ang halik niya, lumalalim, nagiging mapusok. Nahulog ang kumot mula sa kamay ko, at ang mga daliri niya ay gumapang sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya.

“Nathan…” bulong ko, pilit pa ring lumalaban sa loob ko pero unti-unti nang nauupos.

“Shh, baby. Just us. No one else,” bulong niya habang ang mga halik niya ay gumapang pababa sa leeg ko.

Doon ako tuluyang nanginig. Ang init ng labi niya, ang basang sensasyon ng dila niya laban sa balat ko—lahat iyon ay nagpapaalala ng gabing iyon sa Amanpulo. Gabing pinangarap ko na kalimutan, pero heto na naman ako, nahuhulog ulit.

“Tell me to stop, and I will,” bulong niya sa mismong tenga ko.

Pero wala akong masabi. Ang katawan ko na ang sumagot, nang yakapin ko siya pabalik, hinila ang batok niya para ibalik sa labi ko ang mga halik na kanina pa niya ninanakaw.

Ang buong silid, tila lumiit. Ang Tokyo skyline sa bintana, nagiging backdrop lang ng mundong bumabalot sa amin—isang mundong kami lang dalawa ang laman.

Parang nawala ang bigat ng buong araw sa photoshoot. Ang pagod, ang jetlag, ang sakit ng mga paa ko sa takong—lahat iyon naglaho nang dumagan sa akin si Nathan, puno ng init at pananabik.

Hinila niya ang kumot, itinapon sa gilid, saka dahan-dahang itinukod ang mga kamay niya sa magkabilang gilid ko, para bang kinulong ako sa mundo niya. “God, Bella… I missed this,” bulong niya, habang dumudulas ang labi niya mula sa labi ko pababa sa leeg.

Napasinghap ako nang maramdaman kong sinipsip niya ang balat ko, iniwanan ng mapulang marka. “Nathan…” mahina kong ungol, pero imbes na tumigil, lalo pa siyang naging mapangahas.

Ang mga daliri niya ay dumulas mula sa baywang ko pababa sa hita, mabagal, tila ba pinapainit lalo ang bawat himaymay ng balat ko. Nang marating niya ang laylayan ng silk robe ko, hindi siya nag-atubiling ipasok ang kamay niya doon.

Mainit. Mabigat. Hindi ko mapigilan ang panginginig ko nang maramdaman kong ang palad niya’y nasa pagitan na ng hita ko.

“You’re trembling…” bulong niya, halong pagnanasa at panunukso ang tono. “Is it because of me?”

Hindi ko siya sinagot. Pero nang dumaan ang daliri niya sa ibabaw ng panty ko, at maramdaman niyang basang-basa na ako, siya na mismo ang ngumisi.

“F*ck, Bella…” paos niyang ungol, halos napapikit siya sa naramdaman niya. “You’re soaking.”

Hinila niya pababa ang panty ko, dahan-dahan, hanggang tuluyang mahulog iyon sa sahig. Ako naman, nanatiling nakahiga, hingal na hingal na parang hinihintay ang hatol ng isang hukom.

Nang sumubsob siya sa pagitan ng hita ko, muntik ko nang sabunutan ang buhok niya para lang mas mapabilis. Pero wala siyang pakialam sa pagmamadali—kinain niya ako na para bang gusto niyang tikman ang bawat patak ng p********e ko.

“Ahhh—Nathan…” halos pasigaw kong ungol nang una niyang dilaan ang pinakasensitibong bahagi ko. Dahan-dahan, paikot-ikot, sabay higop, na para bang gusto niyang pasabugin ako agad.

Hinawakan ko ang ulo niya, pilit na idinidiin pa lalo sa pagitan ng hita ko. Pero mas lalo lang niya akong pinahirapan—paunti-unti, marahan, hanggang sa halos mabaliw na ako sa sabik.

“Please…” mahina kong daing, halos lumuha na sa sarap at pananabik.

At doon siya naging mapangahas. Dalawa sa mga daliri niya ang dahan-dahang pumasok sa loob ko, habang ang bibig niya ay patuloy na nilalaro ang pinaka-gitna.

“A-ahhh!” Napa-arko ang likod ko sa kama, sabay kagat-labi para hindi ako mapasigaw nang malakas. Pero wala akong magawa—sinagad niya ang bawat galaw, sinipsip, dinilaan, hinagod, at pinasok nang sabay.

Basang-basa na ako. Nanghihina. Pero mas lalo lang siyang naging masigasig. Paulit-ulit, malalim, mapangahas—hanggang sa naramdaman kong dumadaluyong na ang init mula sa loob ko.

“Na-Nathan… I can’t—” Hindi ko na natapos dahil sabay-sabay itong pumutok sa katawan ko. Halos mapasigaw ako, nanginginig, at ang lahat ng init ay dumaloy papunta sa kanya.

Pero hindi siya tumigil. Sinimot niya lahat, nilunok ang bawat patak, at tiningnan pa ako na may basang labi at mapungay na mga mata.

“You’re f*cking addictive, Bella.”

Humihingal ako, nakasampay ang kamay ko sa ulo ng kama, at pakiramdam ko ay wala na akong lakas. Pero sa titig niya, alam kong hindi pa tapos ang gabi.

Nakahiga pa rin ako, halos wala nang lakas, pero sa paraan ng pagtingin sa akin ni Nathan… alam kong hindi pa siya tapos.

Dumapa siya sa ibabaw ko, mainit ang katawan niyang basa pa ng pawis, at naramdaman kong tumutusok na sa puson ko ang katotohanan ng pagnanasa niya. Mabigat ang paghinga niya habang hinahaplos ang pisngi ko.

“Bella…” paos niyang bulong, halos pakiusap. “I need to be inside you. Right now.”

Napapikit ako, hindi makapagsalita, pero hinila ko siya palapit—isang walang salitang pahintulot.

Dahan-dahan niyang hinila pababa ang katawan niya, at nang maramdaman kong dumulas ang dulo niya sa bukana ko, napakagat ako sa labi. Mainit. Mabigat. Nakakabaliw ang anticipation.

“Relax for me…” bulong niya, sabay haplos sa hita ko para ibuka pa.

At sa isang maingat pero matinding ulos—pumasok siya.

“Ahhh—Nathan!” Halos mapasigaw ako, napakapit sa balikat niya nang tuluyang pumasok ang kabuuan niya. Ramdam ko ang bawat pulgada, bawat lalim, bawat init.

“F*ck…” ungol niya, nakapikit, para bang sinusubukan pigilan ang sarili. “You feel… so tight… so perfect.”

Napaluha ako sa sobrang sarap. Hindi ko na alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko, pero ang katawan ko, kusang gumalaw, sinalubong ang bawat galaw niya.

Nagsimula siyang kumadyot, mabagal muna, para bang sinasanay ang katawan ko sa laki niya. Pero nang marinig niya ang mga ungol ko, nang maramdaman niyang lumalaban na ako sa ritmo niya, mas lalo siyang bumilis.

“Ahhh—yes… harder!” Hindi ko na mapigilan, lumabas na ang tinig ng pagnanasa ko.

At iyon lang ang hudyat na kailangan niya.

Naging mas marahas, mas madiin, mas mabilis ang bawat ulos. Ang mesahe ng katawan niya malinaw—wala na siyang pakialam kundi ang mapasakin ako nang buo.

“Bella… you drive me insane,” ungol niya habang hinahaplos ang dibdib ko, pinipisil ang u***g ko, sabay sunod-sunod na malalalim na ulos.

Napaarko ang likod ko, nakapulupot ang binti ko sa bewang niya, at pinipilit kong isagad siya nang mas malalim pa. “Nathan… oh god… don’t stop!”

Ang bawat salubong ng katawan namin ay naglalabas ng tunog na parang musika ng kasalanan—malakas, madulas, walang pakialam kung may makarinig.

Ramdam ko ang pawis niya sa balat ko, ramdam ko ang init ng hininga niya sa leeg ko, at ramdam ko ang dulo ng katawan niya na sumasagi sa pinakaloob ko.

“Say my name,” utos niya, halos nagmamakaawa pero punong-puno ng pagnanasa.

“N-Nathan!” sigaw ko, sabay yakap sa kanya nang mas mahigpit.

“Again.”

“Nathan! Oh god—Nathan!”

At doon siya lalong nabaliw. Mas mabilis. Mas marahas. Mas malalim. Hanggang sa pareho na kaming wala nang pakialam kundi ang abutin ang dulo ng init na niluluto ng mga katawan namin.

Isang huling ulos, malalim at madiin, at sumabog kami nang sabay. Napasigaw ako, nanginginig, halos mawalan ng ulirat habang bumigay ang katawan ko sa ilalim niya. Siya naman, nakaluhod sa ibabaw ko, nakasubsob sa leeg ko, hingal na hingal, nanginginig din sa tindi ng paglabas ng lahat ng naipong init.

Huminto ang mundo. Ang naririnig ko lang ay ang malakas na t***k ng puso namin na halos magkasabay.

Dumapa siya sa dibdib ko, hingal na hingal, at hinalikan ako—malambot, mahaba, puno ng tenderness pagkatapos ng matinding bagyo ng kalibugan.

“I’m not letting you go… Bella,” bulong niya, boses na basag sa pagod at pagnanasa.

At doon ko naramdaman na wala na akong kawala.