Till There Was You

Chapter 9 : Unexpected Kiss

BETHANY

Pasado alas siyete na, pero wala pa ring Gib na nagpapakita sa kanya. Siguro kinalimutan na nito ang pinag-usapan nila. Pinili niyang umupo sa pinakasulok na bahagi ng restaurant so they would be free to talk, pero habang lumilipas ang minuto unti-unti naman siyang nakaramdam ng pagkabagot. Nang sa wakas namataan niyang may pumasok na isang makisig na Adonis, agad naman siyang napatayo sa kinaupoan niya at kumawaykaway sa lalaki. Ngunit, nakatayo lamang ito sa unahan habang lagpas naman ang paningin nito sa kanya.

"Ano pang tinatayo-tayo mo diyan? lumapit ka nga dito." she told him without thinking. "Hindi naman ako mangangagat eh."

Lumapit naman sa kanya si Gib at umupo ito sa tapat niya.

"Sorry, hindi kita agad nakita." sabi ni Gib.

They glared at each other for a moment until she finally sighed.

"Kahit paman hindi natin feel ang isa't isa, but we both have a job to do." panimula niya. "Mag order muna tayo ng makakain para makapagsimula na tayo sa ating discussion."

GIB

Habang kumakain sila ni Bethany nag di-discuss naman siya tungkol sa mga side business ni Marco Montez tulad ng loan sharking at bookmaking activities, at masasabi niyang good listener talaga ang dalaga dahil magtatanong lang naman ito kung meron itong hindi maunawaan. Napatigil lang siya sa pagsasalita nang mapahalakhak si Bethany sa naging alyas niya kay Marco Montez.

"Marco the Shark?" she echoed. A burst of laughter escaped her. "Ano ba yan, para naman yang cartoon character."

"Uh-oh..wag mong maliitin si Marco Montez." sabi niya.

"Come on," protesta nito. "Hindi ko naman siya minamaliit, alam ko namang big time siya."

"Tama ka, kaya ang hirap makahanap ng taong tumestigo laban sa kanya. Kung meron man, at the last minute don pa magbabago ang mga isip nila."

Bethany pushed her plate away, her expression puzzled.

"Bakit?"

"Kung bakit?" he glared at her. "Dahil pinagbantaan sila."

Nakita niyang nagulat si Bethany sa pahayag niya, but he was glad to see he'd driven his point home.

"Oh-my-G," she murmured. "this is more than I'd hoped for."

Mas nagulat naman si Bethany sa bigla niyang pag suntok sa mesa.

"Dammit Bethany, this is serious! Kailangan nating mag-ingat. Kung malalaman ni Marco ang pakay natin sa kanya, kapahamakan naman ang magiging katumbas."

BETHANY

Napakunot-noo siya sa naging reaksyon ni Gib. Why was he so upset? "Kung ako ang tatanongin mo, sa tingin ko ito na nga ang tamang oras para sugorin ang lungga nila." she retorted.

"Lungga?" he repeated, at tinitigan na naman siya nito ng matalim.

Nanatili naman siyang kalmado, so sure of herself and so eager. Samantalang ginulo naman ng lalaki ang buhok nito.

She caught the look and laughed. "You don't need to look so concerned, Gib. I can take care of myself. At sa tingin ko, nakita mo yon kagabi."

GIB

Kagabi? he repeated silently. All that had taught him was that she might be a little too impulsive for her own good. Nagulat na lamang siya sa sarili kung bakit ganon nalang ang pag-aalala niya sa babae. Not that he anticipated a great deal of danger, but there was always that risk. Ayaw na niyang isipin ang posibleng mangyari, pero baka ang kalalabasan pa nga nito ay maging taga-bantay pa siya ng babae.

"May isa pang bagay na dapat mong tandaan, Bethany." he injected a warning note into his voice. "Observer ka lang, kahit na gaano mo pa ka gusto na makipaglaro nina Tom at Jerry. I'm still the in-charge, at ayokong may gagawin ka na hindi ko gusto."

Bethany's eyes snapped at him. "Ang ibig mo bang sabihin, na kontrolado mo ako sa bagay na ito?"

"Gagawin ko ang lahat ng aking makakaya para siguradohing ligtas ka." ganting saad niya. His eyes blazed with fire that matched her own.

"Wag mo akong intindihin. I don't need a keeper, Gib Sarmiento. I've managed my own for eleven years para sa kaalaman mo Inspector." pahayag sa kanya ni Bethany sabay angat sa kinaupoan nito. Nag iwan muna ito ng pambayad sa kinakain nila sa ibabaw ng mesa saka siya nito tinalikuran. Nagulat naman siya sa ginawa ng babae kung kaya napatulala siya at napako sa kanyang kinaupoan. Nang matauhan na siya, agad naman niyang hinabol ang babae, at buti nalang at naabotan pa niya ito sa labas.

"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo, huh?" sabi niya sa mahinang boses.

"Bakit ba?"

"Bakit bigla ka nalang ng iwan? At isa pa, ako dapat ang magbayad."

"No, you're not. I am." giit nito. "Ako ang nag-aya sayo mag dinner, remember?"

BETHANY

She turned a triumphant smile nang hindi agad nakasagot si Gib.

"What's the big deal Inspector?..I've been on a few dates na ako ang nagbabayad. Most men don't complain."

"I'm not most men. At hindi ito isang date."

She couldn't have agreed more, but she didn't say so. Gumagabi na, kaya nag ilawan na ang mga city lights. As he looked Gib against the backdrop of the city lights, he looked more devastatingly attractive.

Pero bakit kaya kailangan pa siyang pahirapan ni Gib? Or was it because he made her so painfully aware of his arresting masculinity? Ang sarap sana balik-balikan ang gabing kasayaw pa niya ito.

Nag-iwas na siya ng tingin sa lalaki baka masyado na siyang obvious. Bakit ba palagi niyang naiisip ang antipatikong ito?

She was impatient with herself, and her heels echoed on the sidewalk as she headed toward the parking lot. Samantalang si Gib ay nakasunod lamang sa kanya.

She stopped near the driver's side of her pink mini cooper and looked at him. "Wala ka bang dalang sasakyan ngayon Gib?"

The brisk wind pulled at her hair and sent a wayward strand whipping across her cheek. Hinawi naman niya kaagad ang nakaharang na buhok sa kanyang mukha.

GIB

Hindi siya agad nakapagsalita, at sa halip ay pinagmasdan lamang niya si Bethany habang hinahawi nito ang kanyang buhok. He felt like he'd been kicked in the stomach, suddenly imagining what she would look like with her hair down, spilling across his pillow, after he'd just...Damn! What was wrong with him? Thinking of her like that was only going to complicate an already mixed-up situation.

"Gib?"

Ang biglang pagtawag nito sa pangalan niya ang nagpabalik sa kanyang presensya.

"Ano nga pala ang sinasabi mo?"

"Wala ka bang dalang sasakyan?" tanong nito. "Gusto mo bang sumabay sa akin?"

"Ah..Oo," mabilis niyang sabi. "Nagpasundo lang kasi ako kay Alex kanina, na overheat kasi yong kotse ko." he rounded the car and waited for her to unlock the passenger side.

"Saan kita ihahatid?" tanong nito nang makaupo na siya sa kotse. "Sa Campo or sa bahay mo?"

"Sa bahay." sagot niya at agad na pinaharurot ni Bethany ang kanyang sasakyan. Grabe ang bilis magpatakbo ng babaeng ito kaya less than 30 minutes ay nakarating na agad sila sa apartment niya. Muntik na rin siyang mapasubsob sa dashboard kung hindi lang siya nakakapit ng mahigpit dahil sa biglaang pag preno nito nong huminto na sila sa tapat ng unit niya.

"Sino bang nagturo sayong magmaneho?" di napigilang tanong niya kay Bethany sa kanyang pagkagulat. A ride that should have taken at least half an hour or more had taken only twenty minutes.

Ngumiti naman sa kanya si Bethany. "Alam mo ba na ang unang natutunan ko nang magtrabaho ako dito sa Maynila, is that the only way to survive the traffic here is to watch out for the car ahead of me and to let the guy behind me do the same."

Napapikit na lamang siya sa kanyang mga mata. "Survive," he muttered. "Tama ka, yan nga ang tamang termino."

She laughed and glanced over at him. "Syangapala, kailan tayo magsisimula Gib?"

"Monday. At least meron ka pang weekend para makapag-isip kung itutuloy mo ito o hindi?"

"Hindi na magbabago ang isip ko." mabilis na sagot nito.

"Pag-isipan mo muna yang mabuti, Bethany."

"Bakit? dahil ba ma overlap ko ang trabaho ninyo? The door swings both ways, mister. If I want, I can make things just as hard on you as you make them for me."

BETHANY

Huli na nang marealized niya ang kanyang sinabi. Baka mas lalo lang magalit sa kanya si Gib. Kung bakit? because it almost sounded like a threat. Napakagat na lamang niya ang pang-ibabang labi. Deritso kasi ang tingin sa kanya ni Gib, ni hindi nga ito kumukurap eh, tas dumilim rin ang ekspresyon sa mukha nito.

"Oh-my-G," she muttered. "Hindi ko talaga sinadyang sabihin yon. And I- I didn't mean anything by it."

"Hindi nga ba?" his voice was hard as granite.

She hesitated then stretched out her hand and tapped his shoulder. Inalis naman ni Gib ang kamay niya. She nearly faltered sa nakikita niya sa mga mata nito. Suspicion. Distrust. Contempt. It was all there. Hindi nito maipagkaila sa kanya, and once more nagtataka siya kung bakit. Bakit nga ba?

"I'm sorry, Gib. Truly I am." hinging paumanhin niya sa mahinang boses. "Look, walang patutungohan ito kung palagi tayong magkaganito. Whether we Like it or not, this is something we're both going to have to live with. At alam ko ring hindi tayo kumportable sa isa't isa but, can't we at least knock off the hostilities?"

At sa mga sandaling iyon, nararamdaman niya ang hina ng takbo ng oras.

GIB

Talagang nagulat siya sa sinabi ni Bethany sa kanya. Napatunayan niyang wala talaga itong preno kung makapagsalita. At alam niyang sa mga oras na to ay napagkamalan siya nitong galit dahil sa pananahimik niya. Nakita rin niyang parang nagi-guilty ito sa kanyang nasabi. But what could he say? Na dahil sa sinabi nito mas may kumpyansa na siya sa babae. Pero hindi eh, mas lalo tuloy siyang nawalan ng tiwala sa kanya. Kaya pinili na lamang niya ang manahimik dahil baka siya pa ang makasakit ng damdamin.

BETHANY

Pinagmasdan lang niyang mabuti ang ekspresyon sa mukha ni Gib. His gaze hadn't strayed from hers, pero napapansin niya ang kakaibang titig sa mga mata nito, hanggang sa ibinaba niya ang paningin sa mapupulang labi ng binata. She felt a peculiar tightening in her stomach sa pagtingin palang niya sa kissable lips nito.

"Please Gib, pagpasensyahan mo nalang ang mga sinabi ko." she said, and touched his shoulder hesitantly. "Gusto mo e-kiss pa kita para mapatunayan ko na malinis talaga ang intensyon kong makatrabaho ka."

After all the verbal swordplay between them, how could she possibly be so attracted to this man? Her thoughts were vague and a little disoriented, but she found herself swaying toward him like a magnet.

GIB

"Okay, let's make a deal. Wag mo akong kausapin simula ngayon kung hindi naman mahalaga ang sasabihin mo." he swallowed hard. He couldn't believe he was pushing her away. He must be crazy, absolutely crazy.

Pero bigla nalang niyang kinabig ang batok ng babae at sinunggaban niya ito ng halik sa mga labi. His tongue began to seek entrance inside her. And when Bethany parted her lips, that's when he kissed her torridly. It was crazy, he told himself, that he had allowed himself to let things progress even this far. It was madness. It was the closest thing to heaven that he'd ever felt. Her mouth was hot and sweet. The sound of her quickened breathing did nothing but fire his own response. But he fought the dizzying urge to further explore the hidden secrets of her slim body.

BETHANY

Kahit pa sa beywang lang siya hinahawakan ni Gib, pero pakiramdam niya parang nag-iinit na ang buong katawan niya. His hands were firmly anchored to her hips and waist, and she fairly ached for him to slide them slowly upward to the erectness of her n*****s. She knew, deep in her mind, na ito ang klase ng intimacy na hindi pa sila handa sa isa't isa, but she felt helpless to control the flood of feeling that swept through her. Her mouth opened. Her tongue came out to hesitantly trace the slightly ragged outline of his teeth. Hindi nga siya makapaniwala sa sarili na tumutugon na din pala siya sa mga halik nito.

It was the sudden blare of a horn that finally broke them apart. Kapwa silang humihingal sa tagpong iyon, but surprisingly she was the one to regain her senses first. Reluctantly she drew back from him. Lumingon naman siya sa labas ng bintana, at don niya nakita ang lalaking nakasakay ng kotse na masama ang tingin sa kanila.

"Nakaharang pala tayo sa gate." sabi niya kay Gib at pinausad niya ang kotse para bigyang daan ang papasok na sasakyan.

He was staring at her with confused look on his face. Tuloy nakaramdam siya ng pagkailang. "Wag kang mag-alala Gib, I might be a reporter, but I never kiss and tell."

Wala namang pasabi na lumabas ito sa kotse niya. She just watched as he scowled and got out of the car. When he was safely inside the apartment compound, agad naman niyang pinaharurot ang sasakyan.

GIB

Nagngingitngit naman ang kanyang kalooban dahil sa nangyari. Hindi niya alam kung matatawa ba siya or isisigaw nalang ba niya ang kanyang frustration.

"Gago ka talaga Gib." sabi niya sa sarili. Lumabas siya sa kanyang apartment at naglakad-lakad sa labas. "Bakit mo yon ginawa?"

Lutang pa rin ang isip niya hanggang sa makabalik siya sa kanyang unit. Ipinagdasal na lamang niya na sana matapos agad nila ang kasong ito. Dahil kung hindi, hindi na niya alam kung paano pa niya pakikitungohan ang babae.

*****