Chapter 10 : Bothered
954 Words
BETHANY
Kung hindi lang sana siya hinalikan ni Gib.
That thought must have gone through her mind a hundred times during the weekend. At isang daang beses din niyang pinaalalahanan ang sarili na wala namang kahulugan ang paghalik sa kanya ni Gib.
The memory was both embarrasing and wonderful. Pero ang hinding-hindi niya malilimutan ay kung paano siya hinalikan ng lalaki.
Tinatamad siyang gumising sa umaga na yon, lalo na at lunes pa. Ang araw kung kailan sila muling magkikita ni Gib. Hindi naman sa nahihiya siya, but the thought of what he must think of her made her cringe inside.
Bigla namang lumakas ang t***k ng kanyang puso nang marinig niya ang sunod-sunod na katok sa kanyang pintuan. "Andyan na!" sigaw niya, running barefoot from the bedroom. Nanlaki naman ang mga mata niya sa kung sino ang bumungad sa pagbukas niya.
It was Gib Sarmiento stood leaning against the doorframe.
"Hindi ba uso sa inyo na magtanong muna bago ninyo pagbuksan ang pinto?" sarkastikong sabi nito. "Lalo na't ganyan lang ang suot mo."
"Ano bang masama sa suot ko? eh hindi naman ako nakahubad." huli na nang ma realized niya na halos hubad na pala siya dahil sa kanyang suot na maikli at manipis na puting nightie. Nagmamadali kasi siya kaya nakalimotan niyang magsuot ng robe.
"Tingnan mo nga sa salamin ang sarili mo." sabi naman ni Gib.
GIB
Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit naiinis siya sa babae pag kaharap niya ito. Pero pag hindi niya ito nakikita palagi naman itong laman sa kanyang isip. Sa katunayan nga, wala siyang maayos na tulog sa mga nagdaang gabi dahil sa kaiisip nito. At ngayon na kaharap na niya ang napakaseksing nilalang na palaging laman ng kanyang isip, at ang dahilan sa pagbilis ng t***k ng kanyang puso, susungitan pa ba niya ito? Siguro hindi na dahil napalitan na ito ng pag-iinit sa kanyang katawan dahil sa nakita niyang suot nito. Na kahit paman pinagkrus na nito ang mga kamay sa dibdib, he could still envision the puckered outline of her n*****s beneath the thin material.
"At least I locked the door." halos bulong na sabi nito.
"Salamat naman kung ganon." at agad siyang nag-iwas ng tingin sa babae. "Pero pwede bang magbihis ka muna."
Pumasok na siya at isinara agad ang pinto. But Bethany stood still. Bakit kaya siya tinitigan nito? Marahil sa rugged ngayon na itsura niya. Nakasuot kasi siya ng plain black shirt at faded jeans. Tapos hindi pa siya nakapagsuklay o nakapag-ahit man lang. Siguro nagmumukha na siya ngayong grizzly bear, dahil nga sa kanyang rugged na appeal.
"Ano bang nangyari sa itsura mo?" sa wakas nakuha rin nitong magkomento sa itsura niya ngayon.
Ipinasok naman niya ang mga kamay sa kanyang bulsa. "Napadaan lang ako para sabihin sayo na hindi muna matutuloy ang pag iimbestiga natin kay Marco Montez."
"Hindi na natin itutuloy?" gulat na wika nito. "Gib Sarmiento, you did this on purpose!" akusa nito sa kanya, habang umuusok naman ang ilong nito sa galit. "Hindi ko alam kung bakit ginawa mo to, but I won't let you get away with it."
"For God's sake Bethany, pwede bang magbihis ka muna."
"Ano bang problema mo sa suot ko ha, why it seem to bother you?"
"It didn't bother me!" galit na pahayag niya.
BETHANY
Gusto pa sana niyang magsalita pero pinigilan na lamang niya ang bibig. Alam naman niyang apektado si Gib sa suot niya, di lang nito aminin. So the sight of her like this bothered him, she thought furiously. Padabog naman niyang iniwan si Gib sa sala at pabagsak niyang isinara ang pintuan ng kanyang kwarto.
Sa kanyang paglabas sa kwarto, Gib was still standing where she'd left him.
"Ngayon sabihin mo sa akin, bakit hindi matutuloy ang imbestigasyon natin kay Marco Montez?" nagdedemandang tanong niya.
GIB
Sinalubong naman niya ang mga titig sa kanya ni Bethany, at walang ni isa sa kanila ang nag-iwas ng tingin. Buti nalang at nakasuot na ito ng robe.
"May iba pa kasi akong kaso na tinatapos sa ngayon." he sent her a pointed look. "But as soon as this is wrapped up, maaari ko ng balikan ang kaso ni Marco Montez."
"At mas priority mo ang ibang kaso, ganon?"
"Sa ngayon, Oo." he said evenly. "We have a chance to nail a major drug supplier. At yan ang mga bagay na hindi namin pwedeng palampasin."
Napasalampak namang umupo si Bethany sa kanyang sofa at bumuntong-hininga. "I'm sorry," sabi nito sa mahinang boses. "It's just that I've been looking forward to this Marco Montez case."
Yan ata ang pinakahuling bagay na inaasahan niyang marinig mula kay Bethany. She looked so dissapointed that he felt something strange inside him.
"Tumawag kasi ang informant namin kagabi." sabi rin niya sa mahinang boses. "We need every available man on this."
BETHANY
Hesitantly she met his eyes. Lumalakas na naman ang pintig ng kanyang puso sa panandaliang pakipagtitigan nila ni Gib. "I know." sagot niya, at agad siyang nag-iwas ng tingin sa lalaki. "Do you have any idea how long this will take?"
Napailing naman si Gib sa kanya. "Maybe a few days, tatawagan nalang kita pag tapos na ang imbestigasyon namin ni Alex sa isa."
"Talaga, gagawin mo yon?" sabi niya kay Gib, pero tinalikuran na siya ng lalaki. Her apartment seemed empty when he was gone. Tumayo siya at tiningnan ang kanyang itsura sa salamin. Her robe was tied in a knot at her waist, and her blond hair was a mess. Ang anyong nakikita niya sa salamin ngayon ay malayong-malayo talaga sa kanyang itsura noong pumunta siya sa Gray Palace.
She bit her lip and nearly laughed. And this sight bothered Gib Sarmiento?
Napatawa na lamang siya sa naiisip.
*****
- Writer
